Category Archives: Nullam goes … Travels and Hotspots

NM 1260 240 nullam goes-1

Nullam gaat ergens naar toe en kiest er voor jou de leukste plekjes uit. Hotspots zijn modern speak voor daar brandt de lamp! Daar moet je zijn dus.

We kunnen niet alle foto’s in een artikel kwijt, maar wil je nog meer weten, volg dan deze link naar onze Pinterest pagina.

Cocktailbars & Speakeasy, Nullam goes ... Travels and Hotspots

De ziel van Hortense

CREDIT_PHOTO_N_BUISSON_0079

Hortense, een mysterieuze plek op de Zavel. Een gedurfde mix tussen privacy en verrassing. Een cocktailbar die sinds 3 jaar verborgen ligt in de kelders van één van de mooiste pleinen van Brussel. Er werd geïnvesteerd in de Oude Nonciature. De authentieke geheimzinnige sfeer bleef behouden en de geheimen bewaard. Hortense is een plek met vele gezichten. Naargelang de nacht valt vinden er in de door kaarsen verlichte nissen vertrouwelijke gesprekken plaats tussen de locals. Later op de avond vult de ruimte zich met plezier en weerklinkt het vrolijke gelach van nachtelijke feestvierders.

Dit contrast wou Matthieu Chaumont, de eigenaar van deze plek, bekomen.  Hij is een bartender met pit die, na een master in het management, gaat werken in communicatie en project management in de gastronomische sector. Gepassioneerd als hij is door de keuken en alles wat daarover te leren valt, gaat hij van start als commercieel directeur bij een bedrijf dat vis, vlees, fruit en groenten levert aan chefs die enkel met de beste producten willen werken.

In 2012 volgt hij zijn hart en stilt hij zijn honger om te creëren met de opening van Hortense, Spirits & Cocktails. Matthieu is kok, herborist en chemicus in één en bekijkt de cocktail zoals een chef-kok zijn keuken benadert, in functie van de seizoenen en met de beste producten.

Dat de rekken bij Hortense vol bijzondere en zeldzame flessen liggen met huisbereide siropen, likeuren en vermouth, hoeft dus niet te verbazen. De commerciële sterke dranken uit de handel voldoen immers niet aan de normen van deze chef. Matthieu en zijn team blijven boeien met seizoensgebonden verrassende cocktails met een soms radicale twist op de kaart.

Het gebruik van suiker is tot een minimum beperkt. Hier houdt men van zuren, de frisheid van vruchten die body geven en aroma’s tot uiting doen komen. Hier durft men, speelt men, creëert men (6 cocktails per maand). Hier her- en bedenkt men en worden de grote klassiekers opnieuw uitgevonden. De cocktails van Hortense gaan niet enkel over een mooi glas maar zijn smaakvolle pareltjes om te drinken.

Hortense is een plek met een rijke geschiedenis waar de warmte van zwartgeblakerde eik en verweerd leder in contrast staat met de oude kerkvloer en bakstenen gewelven. Hortense is een plek waar plezier en ontspanning centraal staan. Een bruisend curiositeitenkabinet waar iedereen die nood heeft aan een dosis goede smaak en iets buitengewoons in het dagelijks leven, welkom is.

Hortense, Spirits & Cocktails
Zavelstraat, 7
1000 Brussel – Belgium

https://www.facebook.com/HHortense

Woensdag tot en met zondag
Woensdag en zondag, 19h / Middernacht
Donderdag, vrijdag en zaterdag, 19h / 1h

Cocktails vanaf 12€.

Het Verenigd Koninkrijk, Schotland en Ierland, Whisky Whiskey Bourbon Rye

Nullam goes Macallan

The Macallan distilleerderij kan je vinden in Speyside in the Schotse Highlands. Het woord Macallan komt van twee woorden uit Gaelic, namelijk ‘Magh’, wat vruchtbare grond betekent en ‘Ellan’, van St Fillan, een Ierse pater die veel rondreisde in Schotland. Speyside is een prachtige streek met groene heuvels, wilde rivieren en prachtige wolken, zodat je ongeveer elke 500 meter wel een uitzonderlijk fotomoment hebt. Net voor je bij The Macallan aankomt – in de buurt van Aberlour – is er de prachtige Craigellachie Bridge, ontworpen door Thomas Telford en gebouwd in 1812. De 46 meter lange ijzeren brug met boog over de rivier Spey speelt een belangrijke rol in de geschiedenis van Macallan, omdat veeboeren die op weg waren naar de markten aan de andere kant van de brug, bij Macallan stopten voor een opkikkertje.

Een twee belangrijk gegeven in de geschiedenis van Macallan is het statige Easter Elchies House, trouwens afgebeeld op elk etiket van The Macallan. Macallan noemt het op een berg gelegen 170 hectare groot domein, één van de zes pilaren van hun geschiedenis. Het werd gebouwd in 1700 en de geschiedenis van Macallan begint wanneer Alexander Reid een deel van Easter Elchies House koopt om er een distilleerderij te beginnen. De omstandigheden zijn ideaal: er is voldoende barley, het is vruchtbare grond, er is een bron en de Spey vloeit naast het domein. De distilleerderij startte onder de naam Elchies Distillery, later werd het Macallan-Glenlivet en vanaf 1980 werd het The Macallan.

Er is altijd veel vraag geweest naar The Macallan, vandaar dat ze hun aantal stills met de tijd toenamen tot 21. De stills zijn de kleinste die in Speyside gebruikt worden. De kleine stills en hun opmerkelijke vorm zorgen voor een maximum contact met koper. Daardoor krijg je een ‘geconcentreerder’ new make en de typische volle smaak en viscositeit van The Macallan.

Kenmerkend is het gebruik van natuurlijke, pure producten, gecombineerd met traditionele methoden en ouderwets vakmanschap. In de loop van haar bestaan is de The Macallan distilleerderij vaak geroemd om haar buitengewone kwaliteit. Kenners spreken van ultieme luxe en van kostbare momenten van exquis genot.

Het distilleren bij Macallan wordt gekenmerkt door het gebruik van natuurlijke, pure producten, gecombineerd met traditionele methoden en ouderwets vakmanschap. Macallan’s techniek berust op invloeden uit Spanje, Noord-Amerika en Schotland. Macallan spendeert veel tijd in zijn vaten (Butts, Puncheons, Hogsheads en Barrels) en investeert daar ook veel tijd en geld in. Ze gaan er prat op dat ze vooral Sherryvaten uit Noord-Spanje gebruiken voor de rijping. Deze zorgen voor aroma’s van chocolade, appelsien, gedroogd fruit en specerijen. De staven worden gemaakt in Cadiz en de vaten worden geassembleerd en gebrand in Jerez. De vaten worden eerst gedurende twee jaar gevuld met sherry, leeggemaakt en pas dan verscheept naar Macallan.

Maar Macallan bracht ook een reeks Fine Oak casks uit die op Bourbonvaten gerijpt hadden.  De Amerikaanse eik komt uit de bossen van Ohio, Illinois, Indiana, Kentucky en Arkansas. Amerikaanse sherry eik zorgt dan weer voor toetsen van citrus, vanilla en eik, Amerikaanse bourbon eiken vaten zorgen dan weer voor de aroma’s van citrus, kokosnoot en eik. Ook hier worden de vaten eerst tot 8 jaar lang gevuld met Bourbon vooraleer ze worden leeggemaakt en verscheept naar Macallan. Een deel word naar Spanje verscheept om eerst met Sherry gevuld te worden.

Die eiken vaten zorgen voor de grootste bijdrage – maar liefst 60 % – aan de kwaliteit, de natuurlijke kleur en de typische aroma’s. Ze herhalen het vaak tijdens de rondgang en de tasting, dat er geen additieven worden gebruikt en dat de kleur te wijten is aan het samenspel van alcohol en de vaten. Indrukwekkend waren ook de 16 traditionele ‘dunnage’ warehouses (goed voor 33.000 vaten) en de 5 moderne ‘racked’ warehouses, waar nog eens 104.000 vaten liggen opgestapeld.

Tasting

Het bezoek aan de distilleerderij werd afgesloten met een tasting in het gezellige Visitor Centre. De paradepaardjes van Macallan werd bovengehaald en tasting werd van vakkundige uitleg voorzien door de sympathieke gids. Macallan heeft zich over de laatste decennia een hele stevige reputatie opgebouwd voor collector’s item single malts. Kijk maar eens na hoeveel prestigieuze prijzen Macallan won de laatste 10 jaar. Hun single malt whisky’s zijn zeer geliefd bij de whiskyliefhebbers, en dat is verstaanbaar. The Macallan 1996 18 Year Old Sherry Oak is voor mij zowat de beste single malt whisky ter wereld. Macallan is obsessief bezig met kwaliteit, en het is niet zomaar een business pitch, je voelt en ziet het overal tijdens het bezoek. Dus als  je naar Speyside gaat, stop dan zeker eens bij Macallan, het is meer dan de moeite waard.

 “Age ain’t nothin’ but a number”

Zoals hierboven reeds gezegd is Macallan veel bezig met zijn vaten omdat deze bepalend zijn voor de kleur en het aroma van de whisky. Je ziet ook aan de flessen en de labels dat er ook daar met kleur gewerkt wordt, en daar is een reden voor. Macallan is één van de eerste die de discussie begon over No Age Statement of NAS. Hun nieuwe lijn single malts worden onderscheiden door kleur en niet meer leeftijd. De discussie, redelijk verhit soms, is al een tijdje bezig maar Macallan blijft onverzettelijk. Getuige daarvan is de The Macallan 1824 series, die worden onderscheiden door kleur (Gold, Amber, Sienna en Ruby) en niet meer leeftijd. Het is dus geen whisky van 191 jaar oud. Waarom doet Macallan dit nu? Volgens de criticasters heeft Macallan een stockprobleem, vooral met single malts die ouder zijn dan 15 jaar. Macallan ontkent dit en stelt dat smaak iets zeer persoonlijk is. Sommige verkiezen een 10 jaar oude single malt boven een 18 jaar oude. Hun onderzoek wijst uit dat 65% van de smaak eerder te wijten is aan de vaten waarin de whisky gerijpt en niet de leeftijd. De No Age Statement zou hun dus meer flexibiliteit geven om te spelen met de soorten vaten, en zo het gewenste kleur, aroma en smaak te leveren.

En stilaan worden ze gevolgd ook door anderen : De Supernova van Ardbeg gaat flirten met de grenzen van turfsmaak en rook, in plaats van leeftijd. En de Triple Wood van Laphroaig focust vooral op de drie soorten vaten waarin hij gerijpt is, en niet meer op de duurtijd van de rijping. En de Laphroaig’s NAS Quarter Cask is één van hun best verkopende single malts. En de Storm van Talisker speelt dan weer op de geografische oorsprong – Isle of Skye – en de typische smaak die daarmee gepaard gaat. Wordt vervolgd.

Praktisch

The Macallan Distillery, Charlestown of Aberlour AB38 9RX, Verenigd Koninkrijk

Url: http://www.themacallan.com/

NM.

Buitengewoon België, Wat gebeurt er op ..., Wie is ....

Viva Puccini

Als je Toscane hebt bezocht ben je misschien wel eens van Firenze via Pisa naar de kust gereden. Dan ben je zeker het kleine maar mooie stadje Lucca gepasseerd. Daar werd in 1858 Giacomo Puccini geboren. Zijn familie was zeer muzikaal en toen hij op jonge leeftijd een voorstelling van Aïda van Verdi bijwoonde was hij meteen verkocht.

Hij was één van de grootste componisten aller tijden maar zijn leven was niet allemaal rozegeur en maneschijn. Hij verloor zijn vader toen hij vijf jaar was en er waren vervolgens nog al wat schandalen met vrouwen die er bij de Dag Allemaals en Story’s van die tijd als zoete koek in gingen. Hij vestigde zich een paar kilometers verder richting kust, in Torre del Lago, waar hij zijn meesterwerken componeerde: Manon Lescaut, Madame Butterfly, Tosca en La Bohème.

Als romanticus en levensgenieter had hij een voorliefde voor het platteland waar hij zijn twee grote passies kon uitoefenen, namelijk snelle wagens en de jacht.

st8111a

Puccini in Brussel

De laatste vier jaar van zijn leven werkte Puccini aan Turandot, dat pas na zijn dood werd afgewerkt. Hij was geregeld depressief en leed aan suikerziekte. Puccini was een kettingroker en staat op de meeste foto’s en zelfs op zijn standbeeld in Lucca afgebeeld met een sigaret in de hand. In maart 1924 stelden de dokters vast dat hij kanker had. Na een eerste kuur in de buurt van Parma, die zonder gevolg bleef, raadpleegde hij een andere dokter, die hem doorverwees naar dokter Ledoux in Brussel, die een nieuw soort radiumtherapie had ontwikkeld. Puccini, eigenaar van een optrekje in de Koningstraat te Brussel, kwam aan op 4 november 1924.

Ledoux bevestigde de diagnose en besloot om Puccini te laten behandelen in een privé kliniek aan de Kroonlaan. De behandeling startte snel maar de ziekte was echter te ver gevorderd. Puccini overleed op 29 november 1924 in het gebouw aan de Kroonlaan nummer 1 in Elsene, waar nu nog een herdenkingsplaat hangt (die trouwens in erbarmelijke toestand is).

Geen enkel recept genoemd naar Puccini

Het was de gewoonte in de negentiende eeuw dat grote chefs gerechten de naam gaven van belangrijke personen. Met recepten rond Aïda en Verdi kan je bijvoorbeeld een ganse menukaart vullen. Raar maar waar, er is geen enkel recept naar Puccini genoemd in tegenstelling tot zeer vele van zijn tijdgenoten. Voor mij een beetje onbegrijpelijk. Na heel lang zoeken heb ik in één van de boeken van Escoffier ‘Oeufs pochés  Manon’ gevonden, maar het is zelfs niet zeker dat dit aan Manon Lescaut gerelateerd is.

Toch moet Puccini culinair onderlegd geweest zijn want in een brief aan zijn publicist beschreef hij uitgebreid een recept voor bonen op Toscaanse wijze met salie en look. Ook voor de scènes in Café Momus in La Bohème week hij af van het oorspronkelijke script van Henry Murger en veranderde de recepten en de wijnen die er door Rodolfo, Marcello en Mimi worden genuttigd. Het is natuurlijk maar een detail in deze fantastische opera, maar het moet voor Puccini toch een zekere belang gehad hebben, waarschijnlijk omdat zijn versie van de recepten beter de sfeer weergeven van een bruisend café in de Quartier Latin in Parijs.

Panettone

Puccini’s muziek werd onsterfelijk gemaakt dankzij de grote dirigent Arturo Toscanini. Waarschijnlijk omwille van de depressie en de vele zware beproevingen tijdens zijn leven, leefde Puccini in artistieke isolatie, zelfs met Toscanini had hij een warm-koud relatie. Puccini had de gewoonte om elk jaar rond kerstdag een panettone te sturen naar al zijn vrienden. Eén jaar was hij echter vergeten Toscanini, met wie hij op dat ogenblik ruzie had, van de lijst te halen. Hij zag snel zijn vergissing in en stuurde hem dan maar onmiddellijk een telegram met de volgende woorden: “Panettone sent by mistake”, getekend Puccini. Een paar dagen later ontving hij een kaartje terug van Toscanini met het lakonieke antwoord: “Panettone eaten by mistake”.

NM.

puccini-1

De rest van Europa, Nullam goes ... Travels and Hotspots

Nullam goes Skopje

Skopje (Macedonië)

Nullam ging in 2011 terug naar Skopje, de hoofdstad van Macedonië. Nullam heeft daar vier jaar van zijn leven doorgebracht en er veel mooie herinneringen en vrienden aan over gehouden. In Skopje wonen ongeveer 700.000 inwoners en dat is ongeveer 1/3 van de totale bevolking. De officiële taal is het Macedonisch en het officiële alfabet is Cyrillisch. Skopje is oude stad, die de last van een lange en woelige geschiedenis draagt. Het is hier niet de plaats voor een les geschiedenis, maar de overheersing door de Turken, het uiteenvallen van ex-Joegoslavië, de onafhankelijkheid, de spillover van de problemen in Kosovo, en het intern conflict tussen de etnische Macedoniërs (67%) en de Albanese minderheid (23%), de problemen met Griekenland over de naam en de moeilijke weg naar Europa zijn maar een paar van die grote mijlpalen. Deze hebben allemaal hun sporen achtergelaten in één of meerdere aspecten van de samenleving. Tegelijkertijd is het een moderne hoofdstad met vele culturele en natuurlijke bezienswaardigheden. Er is geen enkele stad die zo een performant publiek WiFi netwerk heeft (zelfs tot in de taxi’s toe!!!).

Skopje, de hoofdstad, is gelegen in de vallei van de Vardar rivier en ligt op 240 m boven de zeespiegel. De stad is omgeven door verschillende bergketens:  Skopska Crna Gora in het noorden, Vodno en Jakupica naar het zuiden toe. De Vardar verdeelt de stad in een zuidelijk en noordelijk deel.  De berg Vodno biedt vele mogelijkheden voor wandelaars, fietsers en parasailers maar ook voor de gewone toeristen omdat je van op vele plaatsen een schitterend panorama kan bewonderen van Skopje en verre omgeving. Het hoogste punt van Vodno is op 1066 meter boven de zeespiegel en is de plaats waar het 66 meter hoge Millenium Cross werd gebouwd.

Zie je de sportieve inspanning niet zitten kan je deze tocht ook met de wagen doen, of nieuw sedert een paar maanden, met een hypermoderne kabellift. Van al deze inspanningen en de overvloed aan mooie beelden op je netvlies kan je natuurlijk wel honger krijgen. Geen probleem, halverwege op de berg vind je de in 1164 gebouwde klooster van San (Sveti) Pantelejmon waar je kan genieten van  de locale specialiteiten, onder andere traag geroosterd lam aan het spit met gebakken aardappelen, tavče gravče  (een traditionele bonenschotel) en pikante paprika’s (peceni piperki so luk). San Pantelejmon is een restaurant met een groot open lucht terras en met prachtig uitzicht over de stad. Vergeet ook niet een bezoekje te brengen aan de gebouwen van de abdij met prachtige fresco’s en unieke byzantijnse kunst, voorlopers van de latere renaissance.

“Is Skopje veranderd? ” is de vraag die ik telkens krijg. En inderdaad, Skopje is veranderd, vooral het stadsbeeld. Het centrum van de stad is momenteel een bouwwerf waar overal grote, bombastische  monumenten worden neergezet. Smaak is subjectief natuurlijk, maar het is zeker niet mijn stijl en ik vind dat er weinig lijn in zit en dat het allemaal een beetje van het goede teveel is.

Skopje, dankzij zijn ligging, profiteert van een continentaal klimaat met mediterrane invloeden, waardoor het meestal zeer warm en zonnig is. Er wordt dus veel buiten geleefd en restaurants en bars hebben er grote terrassen. Hippe, moderne koffiebars in loungestijl schieten er als paddenstoelen uit de grond. Je kan er tot ’s avonds laat kan genieten van allerlei lekkers, het uitzicht en de continue stroom van voorbijgangers.

Skopje culinair

Ook op culinair vlak veranderde er wel wat. Er kwamen heel wat restaurants bij. De klassiekers die inspelen op de traditionele keuken (het Balkan comfort food) zijn gebleven. Naast diegene die een mix aanbieden van tradioneel met een moderne toets én Italiaans, zijn er heel wat nieuwe zaken bijgekomen: mexicaans, sushi, chinees enz.

Het is onmogelijk om alles te gaan opnoemen maar één nieuwkomer wou ik jullie toch niet onthouden, namelijk steakhouse Koliba (Naum Naumovski Borce 62 Skopje). Macedonië is het land bij uitstek van varkens- en lamsvlees, dus een steakhouse ligt daar niet zo voor de hand. Het werd mij sterk aangeraden door vrienden, dus moest ik het toch eens uit testen. En het was méér dan de moeite waard. Ik heb er geproefd van een enorm verse en perfect gekruide steak tartare (ook al een niet voor de hand liggend recept in deze contreien), gevolgd door een t-bone en een Fiorentina. Steak Fiorentina is een Toscaanse specialiteit (Bistecca alla Fiorentina) waarbij een dikke t-bone of porterhouse gekruid wordt met zout, zwarte peper en olijfolie en gegrild op hout of houtskool. Het lijkt simpel maar het is een kunst om deze grote lap vlees mals te houden. Een dikke proficiat voor de grillmaster van Koliba want de Fiorentina was uitzonderlijk lekker, net als de t-bone trouwens.  Naast deze steaks kan je er ook nog rib-eye, porterhouse, Kansas city strip steak, Texas beef burger, Tournedos steak krijgen samen met de nodige salades. Een aanrader!!!

Nog een woordje over de wijn. Macedonië is een wijnland, met witte en rode wijnen die gemakkellijk de competitie met goed Franse en Italiaanse wijnen kunnen aangaan. Ik heb tijdens deze trip een nieuwe jonge wijn geproefd, een werkelijk schitterende cuvée Kamnik van 2008, die perfect paste bij deze steakgerechten. De Cuvée Kamnik heeft een alcoholpercentage van 13.4% en wordt gemaakt op basis van de Sangiovese, Nebiolo, Aglianico, Primitivo en Syrah druiven. Macedonië heeft altijd al goede wijnen gehad maar deze kan gemakkelijk de concurrentie aan met buitenlandse topwijnen. Het heeft me altijd verwonderd waarom een land dat zo een wijntraditie heeft (en goede tot zeer goede wijnen produceert) niet een betere buitenlandse handel visie heeft (maar ik denk dat ik het antwoord wel ken).

Ik was werkelijk onder de indruk van deze wijn en wou dus natuurlijk naar de bron, een voor mij oude bekende, namelijk hotel, restaurant en enotheek Kamnik, beter bekend als de Hunter’s lodge. Kamnik, gelegen in de Butel wijk, een beetje buiten het centrum van de stad, is gekend voor zijn wildgerechten: van zelfgemaakte salami van allerlei soorten wild tot superlekkere wildschotels en stoofpotjes. Niet goedkoop maar gelegen in een prachtig kader en volledig ingericht in jachtstijl. Kamnik, lid van de Wine Knights, pakt het zeer professioneel aan: naast de gekende rode en witte wijnen en de nieuwe cuvée Kamnik heb ik er ook een aantal van hun nieuw assortiment geproefd: wow! Het goede nieuws is dat ze volledig klaar zijn voor toeristen die één of meerdere flessen willen mee naar huis nemen. Je kan natuurlijk alles bezoeken en mocht je zin hebben om te gaan jagen, dat kan want Kamnik heeft zijn eigen jachtterrein. Wil je hier meer over weten, gewoon de linken volgen. Zie ook de gallerij voor wat foto’s.

 

Van vis tot deurklink tot trouwjurk

Ik kan jullie niet alles meegeven in dit artikel maar ik wou jullie wel nog wat foto’s meegeven van mijn bezoek aan de twee openlucht markten in Skopje, porta Bunjakovec en Bit Pazar. Beide zijn uniek en kan je alleen nog in die regio vinden. Om de dag te starten en voldoende kracht op te doen ben ik begonnen met een traditioneel ontbijt, namelijk vers gemaakte burek met yoghurt. Vandaar richting porta Bunjakovec waar dagelijks een kleine maar drukke en leuke openlucht markt doorgaat. Je kan er werkelijk van alles vinden. De verkopers zijn privé personen met wat fruit en groenten uit de tuin of landbouwers uit de streek. Groenten en fruit zijn de hoofdbrok maar je kan er alles vinden, tot deurklinken toe. Natuurlijk kon ik niet weerstaan aan de standen met kruiden met onder andere zachte milde paprika tot echt pikante enzoverder.

Na een Turkse koffie ging de tocht verder naar het andere gedeelte van Skopje, gelegen aan de overkant van de rivier. Bit Pazar (de oude bazaar) is een typische bazaar doordrongen van Islaminvloeden. De Bazaar zou trouwens een kopij zijn van de bazaar van Bagdad. Dit grote complex was vroeger ingedeeld  in 18 loten, volgens het aantal ambachten in die tijd (van koperslagers tot schoenmakers). Nu nog steeds is de verschillende koopwaar sterk gecompartimentaliseerd. Het meest prominente stuk is het levendige overdekte gedeelte (de bezistan) waar je de tearooms en cafeetjes vind. Nog meer dan de markt van Bunjakovec kan je hier alles vinden, van traditioneel houtwerk tot Albanese trouwjurken én natuurlijk de nodige namaakspullen. Het is er onwaarschijnlijk druk en vermoeiend (zie foto), zeker als je alles wil doen. Benny B. van de VT4 smaakpolitie zou er waarschijnlijk ter plaatse een vierdubbele beroerte krijgen maar dit is echt leuk om doen. Ik hoop dan ook dat dit stukje culturele authenticiteit dan ook nooit mag verdwijnen.

Tot zover deze Nullam goes Skopje. Onmogelijk om jullie alles mee te geven, maar hopelijk worden jullie genoeg geprikkeld door deze korte reportage om Skopje eens te bezoeken.

NM.