Nullam gaat ergens op avontuur of city trip en kiest er voor jou de leukste plekjes uit, vaak ook gelinkt aan de plaatselijke gastronomie. Mijn reisverhalen en -ontdekkingen zijn de inspiratie voor jouw volgende trip. En dat kan ook een zondagse daguitstap zijn.
#Travel #Citytrip #reisblog #travelgram #gastronomie">
Nullam gaat ergens op avontuur of city trip en kiest er voor jou de leukste plekjes uit, vaak ook gelinkt aan de plaatselijke gastronomie. Mijn reisverhalen en -ontdekkingen zijn de inspiratie voor jouw volgende trip. En dat kan ook een zondagse daguitstap zijn.
Bütgenbach is een gemeente in de provincie Luik en ligt in het Duitstalig oostelijk deel van het land. Bij Bütgenbach hoort nog de deelgemeente Elsenborn en telt ongeveer 5.500 inwoners.
Bütgenbach ligt in de Belgische Eifel. Ten noorden van Bütgenbach stroomt de Warche. Sedert 1932 is er een stuwdam gebouwd en ontstond het Meer van Bütgenbach, van 120 ha. Rondom die aanlokkelijke trekpleister is er een overvloed aan activiteiten en uitstekende logeermogelijkheden.
Je verblijft in een typisch Eifellandschap, omgeven door ongerepte natuur, grote bossen, uitgestrekte groene omgeving, prachtige heggenlandschappen en goed bewaarde natuurbehoudgebieden. De ganse regio ademt rust uit.
Meer van Bütgenbach
Het meer van Bütgenbach geeft aan het dorp zijn toeristische meerwaarde. Men krijgt er de gelegenheid om te hengelen, te zeilen, te zwemmen, te kanoën en om te surfen. Kortom, je kunt er alle watersporttakken beoefenen, met uitzondering van het gebruik van motorboten. Maar er zijn ook talrijke goed georganiseerde wandel-tochten rond het meer en ook fietsers en mountainbikers vinden er hun gading.
De stuwdam
De eerste constructie stroomafwaarts op de Warche is de stuwdam, die een meer vormt met een capaciteit van 11 miljoen m³. De dam werd in de jaren dertig van de vorige eeuw gebouwd door de Italiaanse ingenieur Boldo; het bouwwerk bestaat uit een reeks booggewelven, is 23 m hoog en 140 m lang. Het stuwmeer drijft een elekticiteitscentrale aan en regelt tevens het peil van het meer van Robertville. Nabij de stuwdam bevinden zich de ruïnes van een burcht uit de jaren 1230-1240.
Bakkerij Heinen
Breng zeker een bezoek aan Bakkerij Heinen voor de lokale specialiteiten (Marktplatz 15 4750 Bütgenbach)
Als de lockdown één ding heeft duidelijk gemaakt is dat er in België hele mooie plekjes zijn. Net zoals iedereen had ik er behoefte aan om even te kunnen ontsnappen, al was het maar om even een frisse neus te halen of even uit de dagelijkse sleur van thuiswerk te zijn of gewoon om te gaan wandelen of fietsen. Talrijke keren keek ik op google maps, op zoek naar ideeën voor een korte uitstap of op zoek naar een dorp of stad waar ik nog niet geweest was. En zo viel mijn oog op Baasrode.
Baasrode
Baasrode is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en sinds 1977 een deelgemeente van de stad Dendermonde. Het is een dorp met een nijverheid- en woonfunctie in de Scheldevallei in de Denderstreek. Naast het centrum liggen op het grondgebied ook de gehuchten Vlassenbroek en Briel, op de grens met Buggenhout. En die Scheldevallei heeft heel wat troeven in huis. Denk maar aan het wandelnetwerk “In het land van stille waters” of een fietstocht in het Sigmaplan.
Baasrode, vermeld als Baceroth en ook als Bassarode, komt als toponiem voor het eerst voor in een schenkingsoorkonde van 821 van Lodewijk de Vrome. Baasrode heeft een rijke geschiedenis aan het water die je kan ontdekken in het Scheepvaartmuseum.
Parochiekerk Sint-Ursmarus
Kennelijk is de kerk ontstaan in functie van het Scheldeveer en de Scheldevaart. Ten noorden paalde zij aan de loskade bij de Schelde, aan de westkant aan de monding van de Vliet die dienst deed als rivierhaven, aan de oostkant lag het veer en ten zuiden de baan Dendermonde – Mechelen. De loskade was altijd eigendom van de kerk.
De kerk staat op de lijst van ‘Onroerend Erfgoed’ van Vlaanderen en vooral gezien vanaf het veer is de kerk schilderijmateriaal. Heel mooi plaatje.
De scheepswerven van Baasrode
Door de ligging aan de Schelde groeide Baasrode in de vroege middeleeuwen uit tot een handelscentrum. Een groot deel van de bevolking leefde van het gebeuren op de Schelde, zodat er in 1777 niet minder dan vijf scheepstimmerwerven actief waren. De scheepswerven Van Praet en Van Damme hebben een grote bloei gekend in de 19e eeuw door de houten scheepsbouw. Maar de scheepsbouw doofde langzaam uit en in 1986 kwam het definitieve einde van een eeuwenlange traditie in Baasrode. Zeker een bezoek waard.
Veer Baasrode-Moerzeke – Veer voor voetgangers en fietsers
Vlak bij de Sint-Ursmaruskerk met haar geklasseerde toren, kan je op de veerboot stappen naar Moerzeke-Kastel. Van daaruit heb je een enig uitzicht op Baasrode en Vlassenbroek. Het pittoreske dorpje Vlassenbroek behoort ook tot Baasrode. Het is niet alleen bekend als kunstenaarsdorpje, maar ook om zijn unieke ligging aan een natuurgebied.
De leukste attractie van Baasrode is de oude stoomtrein, die in de zomermaanden van Baasrode naar Puurs rijdt. Aan het oud station Baasrode Noord vind je een verzameling van oude locomotieven, wagons en rijtuigen.
De Watertoren
Ook deze staat op de lijst van ‘Onroerend Erfgoed’ van Vlaanderen. Gebouwd in 1982 naar de ontwerpplannen van architecten G. en D. Bontinck uit Gent. Na 270 treden omhoog wacht je een prachtig zicht over de polder vanop 52 meter hoogte.
Brouwerswoning en brouwerij
Ook op de lijst van ‘Onroerend Erfgoed’ van Vlaanderen is het voormalig woonhuis van de brouwersfamilie D’Hollander en de brouwerij D’Hollander. Deze zou in oorsprong teruggaan op de brouwerij “De Halve Maan” die omstreeks 1800 werd overgenomen door Balthazar De Landtsheer en via huwelijk van zijn kleindochter in handen kwam van het brouwersgeslacht D’Hollander. De brouwerij was van circa 1938 tot 1960 gekend onder de naam “Brouwerij Bacchus” en later als “nv Brouwerij van Baasrode”. In 1972 werd de brouwerij overgenomen door S.A. Brasserie Piedboeuf uit Jupille.
Baasrode 1200 jaar
In 2021 bestaat Baasrode minstens 1.200 jaar want het wordt vermeld in een akte van keizer Lodewijk de vrome op 29 juni 821. Tijd dus om te vieren! Vele activiteiten rond en over de rijke geschiedenis van Baasrode zullen het feestjaar vullen.
Wist je dat Baasrode ouder is dan Aalst en Dendermonde?
Ons dorp wordt voor het eerst vermeld in een akte van keizer Lodewijk de vrome op 29 juni 821. Voor meer info, ga naar https://1200jaarbaasrode.be/
De Kubuswoningen in Rotterdam horen bij de meest iconische gebouwen van Rotterdam. Deze opvallende woningen, ontworpen door de Nederlandse architect Piet Blom, zijn letterlijk kubussen die in een hoek van 45 graden zijn geplaatst. Nieuwsgierige bezoekers kunnen de Kijk-Kubus bezoeken en een kijkje binnen nemen. Of sluit uw trip naar de Maasstad af met een overnachting in een kubus.
Innovatieve woningen
De architectuur van Rotterdam hoort tot de meest innovatieve en creatieve van Nederland. De Kubuswoningen zijn zelfs dertig jaar nadat ze gebouwd zijn nog echte eyecatchers in de stad. Het is makkelijk om te zien waarom, deze opvallende huizen zijn kubussen die 45 graden zijn gedraaid. Het resultaat is een bouwwerk dat u nergens anders ter wereld vindt.
Architect Piet Blom ontwierp de Kubuswoningen eind jaren zeventig op verzoek van de gemeente. Blom had eerder geëxperimenteerd met kubuswoningen in de Nederlandse stad Helmond. Toen hij gevraagd werd voor het project in het Oude Havengebied in Rotterdam, besloot hij hier op voort te borduren. De Kubuswoningen zijn meer dan huizen, ze vormen ook een voetgangersbrug over een van de drukste straten van het centrum.
Opmerkelijke architectuur in Rotterdam
De Kubuswoningen stellen een abstract bos voor, elk puntdak stelt een boom voor. Ze zijn geconstrueerd op betonnen pilaren met houten frames. De huizen hebben drie verdiepingen. De begane grond is de entree, de eerste verdieping heeft een woonkamer met open keuken en op de tweede verdieping vindt u twee slaapkamers en een badkamer. Sommige huizen hebben een kleine daktuin. Wie binnenstapt moet vooral eerst wennen aan de schuine muren. In de bovenste helft van de woning heb je de neiging om op te passen voor je hoofd.
Stap binnen in een Kubuswoning
In de Kijk-Kubus krijg je de kans om een volledig ingerichte Kubuswoning van binnen te bekijken. Het laat ook de uitdagingen van het wonen in een Kubuswoning zien, zoals het vinden van meubilair voor een huis zonder rechte muren.
Overnacht in een van de beroemde kubuswoningen
In 2009 is een van de grootste kubussen omgebouwd tot hostel. Vandaag de dag kunt u in het Stayokay Hostel Rotterdam ervaren hoe het is om in een kubuswoning te leven en te genieten van het prachtige uitzicht. Boeken via https://www.stayokay.com/nl/hostel/rotterdam.
In de buurt
Sinds een aantal jaar ligt vlak om de hoek bij de Kubuswoningen een ander Rotterdams architectonisch icoon, namelijk de Markthal. Het is de grootste overdekte markt van Nederland. Geniet van de prachtige moderne architectuur en heerlijk eten bij één van de vele eettentjes in de Markthal. De Hop on Hop off bustour stopt vlak voor de deur.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog (1939-1945) was de Slag om Normandië, die duurde van juni 1944 tot augustus 1944, het begin van de bevrijding van de geallieerden van Nazi-Duitsland.
Met de codenaam Operation Overlord begon de strijd op 6 juni 1944, ook bekend als D-Day, toen zo’n 156.000 Amerikaanse, Britse en Canadese troepen landden op vijf stranden langs een 70 km lange zone van de zwaar versterkte kust van Normandië.
De invasie was één van de grootste amfibische militaire aanvallen in de geschiedenis en vereiste een uitgebreide planning. Vóór D-Day voerden de geallieerden een grootschalige misleidingsactie uit om de Duitsers te misleiden over het beoogde doelwit voor invasie.
De landingen in Normandië worden het begin van het einde van de oorlog in Europa genoemd.
De Slag om de Ardennen: La Gleize
Het Ardennenoffensief was het laatste grote offensief van de Duitse Wehrmacht aan het westfront in de Tweede Wereldoorlog. De slag vond plaats in de Ardennen, van 16 december 1944 tot 25 januari 1945, en werd gewonnen door de geallieerden
La Gleize, een dorpje langs de weg Remouchamps – Stavelot – Francorchamps, ligt midden in het noordelijke gedeelte van de Belgische Ardennen en was voor de Duitsers van veel groter militair belang dan Bastenaken. Het Museum December 44 is in een historisch pand in het centrum van het dorp gevestigd. Het is volledig gewijd aan de “Battle of the Bulge” en richt zich voornamelijk op de strijd die de troepen van ‘82nd Airborne’, ‘30th Infantry’ en ‘3rd Armored divisions’ voerden met ‘Kampfgruppe Peiper’. Deze strijd kende haar climax bij La Gleize. Je kan er onder andere 80 geüniformeerde poppen zien die soldaten van beide kanten voorstellen. De uniformen zijn origineel, net als de militaire uitrusting en de wapens die ze dragen. Verder kan je vele foto’s en kaarten bekijken waardoor je een beter beeld krijgt van de slag die hier plaats vond.
Königstiger 213
Museum December 1944 in Stoumont is echt een aanrader, ook omwille van de zeldzame Duitse Königstiger tank (69 ton) net buiten het museum. Zeer weinig Amerikaanse wapens konden de Königstiger tank met zijn 88mm kanon uitschakelen. Als je de tank in het echt ziet, begrijp je meteen waarom.
De Waalse provincie Henegouwen met Bergen (Mons) als hoofdstad heeft heel wat leuke bezienswaardigheden voor een gevulde daguitstap of een weekendtrip! Ontdek meer over ons industriële verleden, want wij gingen op zoek naar deze unieke kunstwerken.
We bezochten de vier scheepsliften van het centrumkanaal, de gigantische kanaallift van Strépy-Thieu en het hellend vlak van Ronquières. Een weekendje industriële architectuur en ontspannen wandelen in de natuur.
De hydraulische scheepsliften van het Centrumkanaal
Terrils, schoorstenen en mijnliften zijn de getuigen van de hoogdagen van staal en steenkool rond het Oude Centrumkanaal in het Waalse La Louvière. Om het transport over water te verzekeren werden eind 19e eeuw vier scheepsliften gebouwd om het Henegouwse Plateau te overwinnen. Deze vier scheepsliften uit het begin van de 19de eeuw zijn door UNESCO erkend als werelderfgoed.
Even ter herinnering: toen de Waalse steenkool- en staalindustrie eind 19e eeuw uit z’n voegen barstte, was een verbinding van de stroombekkens van Maas en Schelde een noodzaak. Ingenieurs zagen er brood in om het Kanaal Brussel-Charleroi te koppelen aan dat van Nimy-Blaton-Péronnes. Maar daarvoor moest het Henegouws Plateau met een verval van 68meter over een lengte van 7 km overwonnen worden. Sluizen waren te duur en te complex. Ingenieurs zagen als oplossing 4 hydraulische scheepsliften die elk een zekere hoogte overbruggen. Eén lift overbrugt 15,4 meter en de andere drie elk 16,93 meter.
De scheepsliften liggen op de waterweg tussen de Maas en de Schelde, het zogenaamde Centrumkanaal in de provincie Henegouwen. Je kan deze unieke tijdloze kunstwerken in hun originele werkende staat bewonderen. Ze zijn gemakkellijk toegankelijk en in de buurt kan je mooie wandelingen of fietstochten maken.
Industrieel erfgoed
De scheepsliften op het Centrumkanaal zijn ontworpen door een zekere Edwin Clark. Ze werden gebouwd tussen 1888 en 1917, en overbruggen samen een verval van zo’n 68 meter.
Houdeng-Goegnies
Houdeng-Aimeries
Strépy-Bracquegnies
Thieu
Na meer dan een eeuw functioneert alles nog perfect. Elke lift bestaat uit twee symmetrische, met water gevulde bassins waarvan de hoogste, die meer water bevat en dus zwaarder weegt, het andere bassin via pistons omhoog duwt.
Vanop de scheepslift van Houdeng-Aimeries zie je een beetje verder de derde lift al opdoemen. Het is verbazend hoe harmonieus deze kunstwerken van staal zich in het groene decor van het oude kanaal hebben genesteld.
Je kan dus makkellijk van de ene naar de andere lift rijden of fietsen, in soms heel spectaculaire uitzichten.
Het Centrumkanaal
Door de bouw van het Centrumkanaal via de aanleg van een nieuwe waterweg is het nu mogelijk om schepen tot 1.350 ton te laten doorvaren. Deze bouw was nodig omdat het nabijgelegen historische kanaal te klein was geworden om de industriële activiteiten van de regio de nodige faciliteiten te bieden.
Het Centrumkanaal, dat ingehuldigd werd in 2002, strekt zich uit over 27 km tussen Bergen en Seneffe. Het is een echt kruispunt van waterwegen geworden in het stroomgebied van Samber en Maas. Het biedt de mogelijkheid om met de zwaarste schepen van het stroomgebied van de Maas naar dat van de Schelde te varen.
De kanaallift van Strépy-Thieu
Het goederenvervoer wordt sinds 2002 omgeleid via de grote scheepslift van Strépy-Thieu. Dit monumentale bouwwerk dat in 2002 operationeel werd, doet het werk van de vier oude liften en overbrugt het verval in een keer. De kabellift – de liftbakken hangen aan kabels – is maar liefst 102m hoog, 135m lang en kan schepen tot 1350 ton vervoeren. Het is de grootste scheepslift van Europa en de tweede grootste scheepslift ter wereld. Gewoon spectaculair en je voelt je echt klein. Klim zeker eens naar de top van deze betonnen en metalen gigant.
De kanaallift van Strépy-Thieu, op het Centrumkanaal, is de tweede grootste bootlift ter wereld. Beleef een unieke ervaring door naar de top van deze betonnen en metalen kolos te klimmen, meer dan 100 m hoog!
In cijfers: 110 meter hoog, 135 meter lang en 75 meter breed. Twee bakken van 112 x 12 meter, geschikt voor de zwaarste boten; 200.000 ton per maand (een binnenvaartschip van 1350 ton komt overeen met bijna 70 vrachtwagens).
Adres: Rue Raymond Cordier 50, 7070 Thieu
Het hellend vlak van Ronquières
Het Hellend vlak van Ronquières is een scheepslift nabij Ronquières. Het is een hellend vlak op het Kanaal Charleroi-Brussel. Het overbrugt het hoogteverschil met het Henegouws Plateau. Het hellend vlak van Ronquières is iets wat je moet ontdekken, niet in het minst omdat het bezoek ook een prachtig uitzicht biedt op de streek.
Eens je voorbij het loket bent waar je kaartjes kan kopen, brengt de panoramische lift jou snel tot bij de glazen loopbruggen en de informatiebordjes. Het is de ideale plek om het verkeer van de boten te observeren en het bewegen van de bakken. En als je ten slotte alsmaar hoger komt en de top van de 150 m hoge toren bereikt, dan heb je een prachtig uitzicht op de streek en het hellend vlak. Bij mooi weer zie je onder andere de Leeuw van Waterloo en het Atomium van Brussel.
Het is het langste hellend vlak ter wereld. De constructie bestaat uit 2 bakken gevuld met water van 91 m op 12 m, en die tussen de 5.000 en 5.700 ton wegen, die volledig onafhankelijk werken en waarin de boten binnenvaren. Het zijn als het ware badkuipen op wieltjes die de vaartuigen vervoeren over een afstand van 1432 m die het hoge en het lage niveau van het hellend vlak scheiden. Het verval is 68 meter met een hellingsgraad van 5 %.
Wereldwijd beroemd om zijn witte wijn en buitengewoon mooie kathedraal, maar er is echter veel meer te zien in de Umbrische stad Orvieto dan op het eerste gezicht lijkt. Orvieto is mijn favoriete dagtrip vanuit Rome (één uur met de trein vanuit Roma Termini) en een stad waar ik graag terugkom. Orvieto, gelegen in het zuiden van Umbrië heeft een van de meest fascinerende kathedralen in heel Italië, samen met een prachtig landschap en lekkere trattoria’s.
Met zijn Etruskische erfgoed en beroemde keramiek is het een geweldige stad voor kunst- en cultuurliefhebbers, maar met de typische charme van een kleine stad is het ook een geweldig alternatief voor steden in Toscane als je weinig tijd hebt of op zoek bent naar een ontsnapping uit Rome. Orvieto is niet groot, maar bijzonder sfeervol. En hoewel je Orvieto gemakkelijk in 24 uren kunt bezoeken, moedig ik iedereen altijd aan om te blijven overnachten, omdat er genoeg te zien is – en de stad heeft ‘s nachts een heerlijke sfeer.
Of je nu alleen reist, met kinderen op bezoek bent of op zoek bent naar een romantisch uitje, Orvieto voldoet aan alle eisen.
Mijn favorieten
Het stadscentrum
Het stadscentrum is compact, maar heeft een verwarrend gebrek aan lineariteit; je kunt urenlang door de smalle straatjes dwalen zonder ooit helemaal zeker te zijn waar je uitkomt (ik spreek uit ervaring). De gebouwen stralen een gouden gloed uit – bijna alles is gemaakt van tufsteen (tufa), het lokale vulkanische gesteente – wat een gevoel van warmte geeft aan de middeleeuwse paleizen en kerken, en hoewel de prachtige kathedraal van de stad wit glanst, is ook deze gemaakt van tufsteen, zij het bekleed met marmer.
Umbrië is erg trots op zijn eten en wijn, en terecht. Het is ook de thuisbasis van olijfolie, truffels en charcuterie om maar een paar lokale specialiteiten te noemen. Ook duif is een lokale delicatesse. In het middeleeuwse centrum zie je overal etalages van salumeriamet hoofden van wilde zwijnen en massa’s lokale delicatessen.
Orvieto heeft ook genoeg trattoria waar je kan genieten van de specialiteiten uit eigen keuken.
Duomo di Orvieto
Met zijn indrukwekkende façade en sierlijke fresco’s wordt de 14e-eeuwse Duomo di Orvieto beschouwd als een van de mooiste van heel Italië. De kathedraal is gedecoreerd in gotische en romaanse stijlen en domineert het centrale plein van de stad, hoewel deze al van een afstand kunt zien, zelfs als je op het omliggende platteland bent. De bas-reliëfs en beelden op de façade vertegenwoordigen verhalen uit het Nieuwe en Oude Testament en bevinden zich onder gouden mozaïeken en een groot roosvenster. Het interieur is eerder somber van stijl, met uitzondering van de prachtige kapel van San Brizio, met de dramatische fresco’s die het Laatste Oordeel uitbeelden (een project gestart door Beato Angelico en voltooid door Luca Signorelli). Vasari, een 16e-eeuwse Italiaanse schilder en historicus, geloofde dat Michelangelo de fresco’s zo bewonderde dat hij ze gebruikte als inspiratie om zijn eigen Laatste Oordeel in de Sixtijnse Kapel te schilderen.
De werken aan de kathedraal begonnen in 1290 en duurden 300 jaar.
Orvieto is heel fotogeniek
Orvieto biedt veel mooie hoekjes, betoverende doorkijkjes en fotogenieke details. Loop even binnen bij het Palazzo Filippeschi-Simoncelli, met een prachtige binnenplaats, zoek er naar het prachtige uithangbord van de calzolaio (schoenmaker), en let op de rijen brievenbussen en kunstig uitgewerkte deurkloppers.
Torre del Moro
Een van de vele middeleeuwse torens van Orvieto, de klokkentoren Torre del Moro, is de beste plek voor een panoramisch uitzicht over de stad. Er zijn 240 treden naar de top, maar het is een gemakkelijke klim en je zult worden beloond voor je inspanningen! De openingstijden variëren per seizoen, maar als je een bezoek brengt in de wintermaanden, heb je geluk want je kan de tijd nemen om de zonsondergang te zien en de stad overal om je heen te zien gloeien.
Bewonder het uitzicht over het Umbrische landschap
Wandel over de Via Ripa Medici en de Vicolo Malcorini (doe dit niet als je problemen met je hart hebt…) en geniet van het uitzicht over het Umbrische landschap. Bij helder weer kun je heel ver kijken!
Pozzo di San Patrizio
In Orvieto mag je de kans niet missen om de Pozzo di San Patrizzio af te dalen – 62 meter diep – via twee hellingen in een dubbele helix. Gebouwd in de 16e eeuw door Antonio da Sangallo de Jongere, een van de toonaangevende architecten van de hoogrenaissance in Italië. Het is een prachtige site met 248 treden en 70 ramen met moderne verlichting. De put werd gebouwd in opdracht van paus Clemens VII, die na de plundering van Rome naar Orvieto was gevlucht om ervoor te zorgen dat de stad een onafhankelijke watervoorziening zou behouden.
21 april is de verjaardag van het ontstaan van Rome. Volgens de legende werd Rome gesticht op 21 april in het jaar 753 voor Christus door de tweelingbroers Romulus en Remus. Romulus werd de eerste koning van Rome. In Rome, de hoofdstad van Lazio, zelf vinden voor deze gelegenheid allerlei festiviteiten plaats. Zo worden op 21 april de Spaanse Trappen omgetoverd in een bloemenzee van azaleas.
De Spaanse Trappen van Rome
Een plaats in Rome waar het altijd heel druk is zijn de fameuze ‘Spaanse trappen’ in Rome. Ze zijn gebouwd in Rococo-stijl tussen 1723 en 1726, en lopen van het plein Piazza di Spagna richting de Franse kloosterkerk Trinità dei Monti.
De trappen bestaan uit 135 treden en drie verschillende terrassen, verwijzend naar de Trinità – de drie-eenheid. Bovenaan de trappen bij de Egyptische obelisk, en bij een drukke toeristenmassa, heb je een schitterend uitzicht.
De naam is misschien wat verwarrend, aangezien de trappen werden gebouwd in opdracht van Lodewijk XII. Als het aan de Fransen had gelegen had er bij de trappen ook een groot standbeeld van de Franse koning Lodewijk XII gestaan. Maar de toenmalige paus liet dit echter niet toe, waardoor de bouw enige vertraging opliep.
In de 17e eeuw was de Spaanse ambassade op het plein onderaan de trappen, vandaar toch de naam ‘Spaanse trappen’. De officiële naam is ook niet Spaanse trappen, maar Scalinata della Trinità dei Monti.
Fontana della Barcaccia
Op de Piazza di Spagna staat een fontein van Pietro Bernini, de Fontana della Barcaccia, letterlijk ‘Fontein van de oude/lelijke schuit’. Dit verwijst niet naar de lelijkheid van het standbeeld, maar naar het verhaal dat de rivier de Tiber in 1598 buiten zijn oever trad en bij deze ernstige overstroming het lelijke bootje op deze plek belandde. En dit was de inspiratie voor Bernini.
Waar liggen de Spaanse trappen?
De Spaanse trappen eindigen bovenopeen heuvel (Pincio). Vanaf daar ben je dichtbij Villa Borghese (met de Galleria Borghese) en de 16e eeuwse Villa Medici. De Trinita dei Monti kerk bovenaan de trappen kan je gratis bezoeken (tip: de de imposante muurschilderingen, zoals de kruisafneming van Volterra).
Het gebied rondom de Piazza di Spagna is ook een luxueus winkelgebied met als hoogtepunt de Via Condotti.
De sloop van Arne Quinze‘s monumentale kunstinstallatie “The Passenger” bestaande uit duizenden planken begon maandagochtend 11 april in Bergen (Mons).
Het monumentale werk van Arne Quinze “The Passenger” werd opgetrokken nabij de Grote Markt in Bergen als opening van het culturele project “Bergen 2015 Culturele Hoofdstad van Europa”.
Dit behoort nu tot het verleden maar het werk krijgt een tweede leven: het hout dat in de constructie werd gebruikt, wordt omgezet in papierpulp en de schroeven worden gerecycleerd.
Kunst of niet?
The Passenger was een monumentaal kunstwerk bestaande uit maar liefst 35.000 meter dennenhouten planken. Je kon er niet naast kijken en iedereen had er een mening over. Daarover zijn we zeker. Maar wat is het nu eigenlijk? Is dit kunst of een gigantisch onding? Is het een futuristische poort of een boom? Je hoort het aan de reacties in de straat, men weet niet echt wat men er moet van maken. Volgens de kunstenaar – Arne Quinze – wou hij met het bouwwerk het belang aantonen van deze toegangspoort tot de stad, iets wat door alle lagen van de bevolking wordt gebruikt en in 1 ruk de mensen naar cultuur brengt.
Mooi of niet, iedereen stopt om te kijken
Over de betekenis kan zonder twijfel uren worden gedebatteerd. Als je Bergen bezoekt – te voet, per auto of met de fiets – is een passage doorheen het bouwwerk bijna verplicht. Het project mist dan ook zijn effect niet: heel wat mensen stoppen om het geheel te bekijken in een poging te doorgronden wat dit nu net moet gaan voorstellen.
Persoonlijk vond ik “The Passenger” wel leuk, al was het maar omwille van het compleet absurde contrast dat er werd gemaakt met de omliggende wereld van staal en beton.
My Secret Garden
Arne Quinze zal Bergen echter niet verlaten: vanaf 29 mei 2021 stelt de kunstenaar zijn eerste grote tentoonstelling “My secret garden” voor in het Musée des Beaux-Arts (BAM).
Op citytrip naar Edinburgh, dan mag je dit niet missen!
Het is misschien vreemd om een ‘favoriet kerkhof’ te hebben, maar mijn persoonlijke favoriet is Greyfriars Kirkyard in Edinburgh! Deze exact 400 jaar oude rustplaats staat bekend als het meest spookachtige kerkhof ter wereld en heeft een rol gespeeld in veel van de belangrijkste historische hoofdstukken van Edinburgh. Er is heel wat te zien dus.
Wat is Greyfriars Kirkyard?
Greyfriars Kirkyard is een kerkhof dat de historische Greyfriars Kirk omringt. Kirk is het oude Schotse woord voor een kerk. Het werd opgericht als een begraafplaats tijdens het bewind van Mary Queen of Scots. Sindsdien zijn hier meer dan 100.000 mensen begraven!
Veel van de meest opmerkelijke inwoners van de stad zijn hier begraven en het is ook een thuis voor de Broeders Franciscanen!
Je zal zien dat er ook een Amerikaanse vlag hangt aan Greyfriars Kirk. De kerk opende namelijk op dezelfde dag dat de Pelgrims landden in de VS in 1620.
Greyfriars Bobby
Het kerkhof is echter het meest bekend vanwege Bobby, een Skye Terrier, die hier begraven ligt. Het is een verhaal dat je hart doet smelten.
Bobby was de beste vriend was van zijn eigenaar John Gray, ook wel bekend als “Auld Jock”, een politieman uit Edinburgh. Bobby bleef jarenlang trouw aan zijn zijde en vergezelde hem altijd op zijn wacht.
Auld Jock was in 1858 overleden aan tuberculose en hij werd begraven op Greyfriars Kirkyard. Bobby werd beroemd omdat hij volgens de overlevering veertien jaar lang het graf van zijn baas op de begraafplaats Greyfriars bleef bewaken. Bobby stierf zelf op 14 januari 1872. Zijn standbeeld staat aan de ingang van het kerkhof.
De duistere geschiedenis van Greyfriars Kirkyard
Rond het jaar 1477 bouwden en vestigden de Broeders Franciscanen een klooster aan de noordkant van Grassmarket met uitzicht op Edinburgh Castle, gelegen op Castle Rock. Deze minderbroeders werden Greyfriars genoemd, omdat ze grijze gewaden droegen. Jarenlang hebben ze de zieken in Edinburgh genezen tot ze tijdens de Reformatie in 1558 uit het klooster werden verdreven en Mary Queen of Scots er in 1562 een begraafplaats van maakte. Dit was te wijten aan het overvolle kerkhof van St Giles Cathedral in de buurt aan de Royal Mile! Duizenden mensen werden hier begraven tijdens de Zwarte Plaag van 1568.
The Covenanters
Later speelde het kerkhof nog een belangrijke rol in een godsdienstoorlog. Het was in die tijd de koning – in dit geval Hendrik VIII – die besliste over het geloof. Indien je het ‘verkeerde’ geloof steunde, betekende dit meestal executie en eindbestemming Greyfriars Kirkyard. Hendrik VIII richtte de Anglican Church op en verbrak de banden met de katholieke kerk. Diegenen die voorstander waren van de Presbyterian Church of Scotland werden Covenanters genoemd. Zij die niet wouden converteren werden geëxecuteerd (zie het momument voor de martelaren).
JK Rowling en Harry Potter
Greyfriars Kirkyard is de afgelopen jaren ook beroemd geworden vanwege de Harry Potter-connectie. Potterheads zullen het geweldig vinden dat je veel herkenbare namen uit de boeken kunt vinden! En om de hoek is The Elephant House Cafe – birthplace of Harry Potter – waar JK Rowling de eerste boeken schreef.
Greyfriars Kirkyard Praktische Info
Het is gelegen aan de zuidelijke rand van de oude binnenstad van Edinburgh, in de buurt van Candlemakers Row.
The Rollright Stones is een oude site gelegen in Cotswold in Engeland. Het complex bestaat uit drie hoofdelementen: de stenen cirkel van The King’s Men, de rechtopstaande King Stone en een oude grafkamer, de Whispering Knights. Net als in Stonehenge worden ook hier regelmatig evenementen gehouden voor de zomer- en winterzonnewende
The King’s Men
Deze ceremoniële stenen cirkel werd rond 2500 vC opgericht. Er schieten nog zeventig stenen van sterk verweerde lokale kalksteen over, in een nogal onregelmatige ring van ongeveer 31 meter breed. Het aantal stenen is in de loop der jaren veranderd, want stenen werden weggehaald om bruggen en dergelijke te maken, vandaar de openingen die nu zichtbaar zijn.
Twee stenen direct buiten de ring markeren de poortvormige ingang naar de cirkel tegenover de hoogste steen.
Deze vorm – met dicht bij elkaar geplaatste stenen, een portaalingang en genivelleerd interieur – is zeer kenmerkend voor andere stenen cirkels in het Lake District (Long Meg, Penrith, Castlerigg en Swinside). Er zijn er ook een paar in Oost-Ierland. Het is daarom heel waarschijnlijk dat de mensen die de King’s Men bouwden uit een van die gebieden kwamen. Toen ze de behoefte voelden om een stenen cirkel te bouwen voor ceremoniële bijeenkomsten, ontwierpen ze deze in de architecturale vorm die ze kenden.
De King Stone
De Whispering Knights
The Three Fairies Sculpture
The Rollright Stones Praktische Informatie
Rollright Road, Little Rollright, Chipping Norton OX7 5QB, Verenigd Koninkrijk
