Tag Archives: Worcestershire saus

Dianesaus, voor de echte meatlover

Aan tafel geflambeerd

Voor de vleesliefhebbers hebben we deze saus Diane, een rijke diepintense saus die perfect bij een stukje Holstein, Aubrac, gerijpte Simmenthal of onze WestVlaamse rode past. Of een steak naar jouw keuze. Vroeger werd deze saus aan tafel afgewerkt – lees geflambeerd – wat de smaak nog versterkt. Maar doe dit niet aan tafel noch in je keuken als je geen ervaring met flamberen hebt.

Wie is Diane in sauce Diane?

Diana

Diana was de Romeinse godin van de wilde dieren en de jacht. Ze was de zus van Apollo en werd geprezen om haar kracht, schoonheid en kwaliteiten als jager. Haar Griekse tegenhanger was Artemis. Diana beschouwde haar lichaam als heilig. Volgens de mythologie was ze op een dag aan het baden toen een jager per ongeluk ten tonele verscheen. Diana was zo kwaad dat ze de ongelukkige man stante pede in een hert veranderde. Deze fabel zou verklaren waarom zij op vele schilderijen staat afgebeeld met een hert.  En dat brengt ons naar saus en steak Diane. De ware geschiedenis van dit gerecht is een ingewikkelde zaak omdat er vele variaties van bestaan.  Eerst en vooral “sauce (à la) Diane”. De geschiedenis van vlees met gepeperde of gekruide sauzen gaat terug tot de oudheid. Peper was zeer geliefd bij de oude Romeinse en middeleeuwse koks en was prominent aanwezig in tal van recepten.

Volgens de Larousse Gastonomique, wordt Saus Diane van oudsher geassocieerd met wild, het resultaat van de jacht. Ze werd traditioneel bij wild geserveerd en werd toentertijd gemaakt met room, truffels en een ruime hoeveelheid zwarte peper. De eerste vermelding van Saus Diane (en niet à la Diane) in een kookboek, vinden we in Le Guide Culinaire (1907) van het culinaire icoon Auguste Escoffier. Zijn versie van sauce Diane bevatte hard gekookt eiwit.

Maar in de loop der jaren kwam er een shift van wild naar rundsvlees en werd het gerecht herontdekt ergens in de vroege 20e eeuw. En ik doe er soms champignons bij.

Zaalbereiding

Interessant genoeg valt deze periode samen met de opkomst een nieuwe culinaire trend, het bereiden van bepaalde gerechten, niet meer in de keuken van het restaurant, maar direct aan tafel door de maître voor het oog van de klanten. Denk maar aan typische zaalbereidingen zoals Caesar SaladCrêpes Suzette,  Steak tartaarSabayon, …).

Een ding is zeker: steak Diane was een hype in de jaren 50 en 60’s toen flamboyante chefs met zin voor show allerlei gerechten gingen klaarmaken aan tafel. Steak Diane leende zich perfect voor dit theatrale gebeuren, want de cognac in de saus moet geflambeerd worden, wat mooie vlammen oplevert. Flamberen heeft natuurlijk tot doel de alcohol te verbranden. Voor onze steak Diane is het flamberen van de cognac niet alleen voor de show, want het ontsteken van de alcohol versterkt namelijk de smaak van de afgewerkte saus. De korte maar intense hitte die je door flamberen opwekt, zorgt ervoor dat de suikers een aantal chemische veranderingen in gang zetten waardoor je een andere smaakdimensie verkrijgt.

Wat heb je nodig?

  • 2 steaks naar keuze (ossenhaas, …)
  • Olijfolie
  • Zout en peper naar smaak
  • 1 grote sjalot, fijngesneden
  • 60 ml cognac
  • kalfs- of rundsfond
  • 1 theelepel Dijon mosterd
  • 1 theelepel Worcestershire saus
  • Room of 2 eetlepels koude boter
  • Gehakte dragon
  • champignons

Hoe maak je het?

Wrijf de steaks aan beide kanten in met wat olijfolie en breng op smaak met zout en peper.

Verhit een braadpan met zware bodem op hoog vuur en voeg genoeg olie toe om de bodem van de pan te bedekken. Wanneer de olie net begint te roken, leg je de steaks in de pan. Bak gedurende dezelfde tijd aan beide kanten volgens je voorkeur (Bleu – Saignant – à Point – Bien Cuit)
Haal de steaks uit de pan, dek ze af met aluminiumfolie, hou ze warm en laat ze even rusten.

Voeg meer olie in de pan, indien nodig en fruit de sjalot. En nu komt het: haal de pan van het vuur en giet er de cognac in. Ofwel kantel je de pan zodat de vlam van je vuur de alcohol ontsteekt of ofwel gebruik je een lange lucifer. Wees in ieder geval voorzichtig. Blus de vlammen met de fond, voeg er de mosterd en de Worcestershiresaus bij. Breng even aan de kook en laat dan reduceren met tenminste de helft.

Wil je een mooie glanzende saus, voeg er dan op het laatste wat klontjes koude boter bij. Wil je een eerder romige saus, voeg er dan wat room bij.

Proef en breng op smaak met extra zout en peper indien nodig.

Leg de steaks nog vlug even in de pan om ze op te warmen en giet er wat saus over. Schik op een serveerschotel of op borden en bestrooi met de fijngesneden dragonblaadjes en serveer.

NM.

steak met café de paris boter

Oudewijvenzomer

September is een beetje een rare maand, omdat het leven na de zomer herneemt. We moeten terug gaan werken na een deugddoende zomervakantie, de kinderen moeten terug naar school en de aanloop naar de herfst – mottig weer en donkere dagen – begint. En toch, mits enige hulp van de weergoden, kunnen we een prachtige maand beleven. Tijdens deze “été indien” kunnen we nog even buiten eten en genieten. Deze steak met café de Paris boter is zo een perfect nazomer gerecht. Neem een steak naar keuze (steak, entrecôte, côte à l’os) en bak deze in de pan of op de grill en serveer met deze overheerlijke café de Paris boter.

Café de Paris

Café de Paris-boter is – ondanks de naam – ontstaan in de jaren 40 in Café de Paris in Genève in Zwitserland. Tegenwoordig zijn er veel variaties op dit recept, maar de belangrijkste ingrediënten blijven de merkwaardige combinatie van gemengde kruiden, ansjovis, sjalotten, worcestershire saus en cayennepeper. Er zijn inderdaad veel ingrediënten voor nodig, maar laat je hierdoor zeker niet afschrikken – als je ze niet allemaal hebt laat gewoon weg wat je niet hebt. Je zal sowieso tevreden zijn met het resultaat. Daarenboven, je kan dit gemakkelijk op voorhand maken. En in grote hoeveelheden, want je kan het gemakkelijk in de diepvriezer bewaren.

Wat heb je nodig?

  • 2 sjalotten fijn gesnipperd
  • 1 EL look fijn gesnipperd
  • 60 ml witte wijn
  • 2 EL Worcestershire saus
  • 250 gram ongezouten boter (in kleine dobbelstenen)
  • 2 1/2 EL ongezouten boter
  • 1 ½ EL Dijon mosterd
  • 1 ½ EL graanmosterd
  • Snuifje cayennepeper
  • 1 EL citroensap
  • 2 ansjovis filets
  • 2 EL kappertjes
  • ½ EL verse tijm fijn gehakt
  • 1 EL verse dille fijn gehakt
  • 1 EL verse peterselie fijn gehakt
  • 1 EL dragon fijn gehakt
  • 1 EL bieslook fijn gehakt
  • grof zeezout
  • zwarte peperbollen, geplet

Hoe maak je het?

Zet een kleine sauteerpan op middelhoog vuur. Voeg de twee eetlepels boter toe samen met de fijngehakte sjalotjes, knoflook en kerriepoeder. Laat 5 minuten fruiten en voeg dan de witte wijn en de worcestersaus toe. Kook nog ongeveer vijf minuten tot het vocht is ingedikt. Haal van het vuur en laat afkoelen tot kamertemperatuur.

Doe de stukjes boter en de rest van de ingrediënten in een geschikte kom, inclusief de gekookte sjalot-kerriemix. Werk alle ingrediënten – met je handen – samen tot ze gecombineerd zijn. Proef en breng royaal op smaak met peper en zout.

Schep in twee blokvormen op een stuk huishoudfolie. Wikkel en draai de uiteinden voorzichtig als een worst. Vries een stuk Cafe de Paris-boter in voor een andere gelegenheid. Het andere stuk gebruiken we nu.

Bak of grill de steak naar keuze en laat deze 10 minuten onder aluminiumfolie rusten. Snijd tot slot een paar rondjes boter van Café de Paris en leg ze op de steak. Laat smelten voordat je het serveert.

NM.

Garnalencocktail uit de oude doos

De garnalencocktail is een gerecht uit de oude doos. Dit iconisch voorgerecht ‘prawn cocktail‘ ontstond in de jaren 60 in het Verenigd Koninkrijk. Het was de tijd van de minirokken en de Beatles. Deze creatie van Fanny Craddock waaide snel over naar onze contreien. Je kon in de jaren 1960 naar geen feest of dineetje gaan of er stond garnalencocktail op het menu. Er hingen altijd wat scampi’s over de rand van het glas. Eigenlijk geen zicht maar toen heel revolutionair.

Teveel is teveel, dus dit voorgerecht verdween rond de jaren 80 van het menu. En toch blijft het iets lekker, vandaar dat we het nog even in de kijker zetten. In deze oude klassieker zijn het de kleine dingen die het verschil maken: goede scampi’s, verse sla en een lekker sausje gemaakt met whisky, cayennepeper en een paar druppeltjes Worcestershiresaus voor de kick. Dat recept kan je onderaan vinden. Smakelijk!

Wat heb je nodig?

Ingredients

  • 400 gram gekookte scampi
  • 4 kleine slaatjes
  • radijsjes
  • bieslook
  • een snuifje zoet paprikapoeder

Hoe maak je het?

Dresseer de blaadjes sla op de bodem van een groot glas. Meng de scampi’s met de whisky cocktailsaus en dresseer deze op de sla. Hang enkele scampi’s op de rand van het glas. Werk af met stukjes radijs, gesnipperde bieslook en een snuifje paprikapoeder.

Zelfgemaakte whisky cocktailsaus

Deze whisky cocktailsaus is een echte klassieker en mag dus niet ontbreken in de garnalencoctail.

De whisky zorgt voor de echte cocktailsmaak en geeft de saus een lekkere kick, samen met de cayennepeper en de worcestershiresaus.

Wat heb je nodig?

NM.

Duivelse kalfsniertjes

Tijdens het wijnfestival zal Benoît Couderé van Carrefour vijf van mijn recepten van een passende wijn voorzien. Deze wijnen kan je in de Carrefourhypermarkten vinden. Deze duivelse kalfsniertjes zijn een delicatesse, maar ik weet nooit goed welke wijn hierbij serveren. De wijnsuggestie van Benoît – een verfijnde Bordeaux Château Roc de Cazade vind je hieronder.

Duivelsaus

In de tijd dat de dieren nog konden spreken was duivelsaus een klassieker. Om de saus wat kruidiger of pikanter  te maken werd ze geduiveld, Zo kennen we de duivelsaus die bij vis werd geserveerd  en waaraan peperbollen en cayennepeper werden toegevoegd. Uit Engeland kwam de duivelsaus die bij vlees werd geserveerd en waar Worcestersaus of worcestershiresauce (zie artikel) en mosterdpoeder werd bijgedaan. Deze “devilling” techniek  komt uit het Victoriaanse tijdperk. Een typisch ontbijt in die tijd waren de geduivelde lamsnieren. En die staan vandaag op het menu.

Je kan voor deze bereiding kiezen uit lamsnieren of de meer verfijnde kalfsnieren. Zorg dat de nieren vers van de beenhouwer komen. Verwijder de fijne vliezen en de stukken vet en snij de nieren in schijfjes of in grotere stukken. Dat is volgens je eigen voorkeur, maar het heeft wel een invloed op het bakken van de niertjes. Ze moeten rosé gebakken zijn, want anders krijg je rubber.

Om de niertjes en de saus te ‘duivelen’ gebruiken we mosterdpoeder van Colman’s mustard powder, dat een beetje pittiger is dan ons mosterdpoeder. Ik durf er zelfs een beetje Engelse mosterd bijdoen, om de saus nog wat scherper te maken. De Worcestershire sauce voegt nog wat meer zoetzure pit toe en wil je echt een nog intensere smaak, dan kan je er een stukje ansjovis of wat anjovis essence bijdoen. Om het geheel af te maken fruiten we een sjalot samen met de niertjes.

De wijnsuggestie van Benoît Couderé van Carrefour

Tijdens het wijnfestival zal Benoît vijf van mijn recepten van een passende wijn voorzien. Deze wijnen kan je in de Carrefourhypermarkten vinden.

Château Roc de Cazade  Bordeaux ‐ Rood

Druiven: Merlot (60%), Cabernet Franc (20%) en Cabernet Sauvignon (20 %)
Alcohol : 12.5 %

Deze verfijnde Bordeaux met toetsen van blauw fruit en cassis en goed aanwezige fijne tannines is ideaal om de smaak van deze kalfsnieren – een delicatesse op de voorgrond te brengen. Deze mooi evenwichtige wijn met lange afdronk is een bewaarwijn – un vin de garde – die nu al kan rivaliseren met de grote Bordeaux.

Wat heb je nodig? 

  • Lams- of kalfsnieren
  • 25 gram bloem
  • cayennepeper
  • verse peper van de molen
  • een snuifje zout
  • een sjalot, fijn gesnipperd
  • platte peterselie
  • 1 theelepel mosterpoeder
  • Worcestershire sauce
  • boter
  • witte wijn (of kippenbouillon)

Hoe maak je het?

Kuis de niertjes op en snij ze in stukken (zie boven). Dep ze droog met keukenpapier en bestrooi ze met wat bloem, waar je wat peper, cayennepeper en zout hebt bijgedaan. Zo krijg je een krokant korstje. Ik marineer ze nooit en maak ze dus altijd au naturel.

Smelt de boter in een grote pan. Wanneer het schuimt verdwijnt mogen de bebloemde niertjes en de fijn gesnipperde sjalot in de pan. Bak deze in ongeveer tien minuten gaarop een hoog vuur.

Bestrooii met een eetlepel bloem en voeg er geleidelijk aan de witte wijn (of bouillon) bij. Schud even aan de pan zodat je een goede basis hebt om de geduivelde saus verder af te werken.  Vervolgens mogen de smaakmakers erbij: het mosterdpoeder, de mosterd en wat druppeltjes Worcestershire saus. Kruid met peper en zout en laat ongeveer 5 minuten sudderen tot de saus voldoende is ingedikt. Proef de saus en controleer de kruiding. Werk eventueel af met een paar druppeltjes vers citroensap. Werk af met fijn gesnipperde platte peterselie en serveer op een mooi stuk brood.

NM.

 

Duivelse niertjes

Duivelsaus

In de tijd dat de dieren nog konden spreken was duivelsaus een klassieker. Om de saus wat kruidiger of pikanter  te maken werd ze geduiveld, Zo kennen we de duivelsaus die bij vis werd geserveerd  en waaraan peperbollen en cayennepeper werden toegevoegd. Uit Engeland kwam de duivelsaus die bij vlees werd geserveerd en waar Worcestersaus of worcestershiresauce (zie artikel) en mosterdpoeder werd bijgedaan. Deze “devilling” techniek  komt uit het Victoriaanse tijdperk. Een typisch ontbijt in die tijd waren de geduivelde lamsnieren. En die staan vandaag op het menu.

De liefhebbers van slachtafval (zie rubriek quinto quarto voor meer recepten) zullen deze delicatesse enorm waarderen, de haters daarentegen, ja, die moeten maar even hun ogen dichtdoen.

Je kan voor deze bereiding kiezen uit lamsnieren of de meer verfijnde kalfsnieren. Zorg dat de nieren vers van de beenhouwer komen. Verwijder de fijne vliezen en de stukken vet en snij de nieren in schijfjes of in grotere stukken. Dat is volgens je eigen voorkeur, maar het heeft wel een invloed op het bakken van de niertjes. Ze moeten rosé gebakken zijn, want anders krijg je rubber.

Om de niertjes en de saus te ‘duivelen’ gebruiken we mosterdpoeder van Colman’s mustard powder, dat een beetje pittiger is dan ons mosterdpoeder. Ik durf er zelfs een beetje Engelse mosterd bijdoen, om de saus nog wat scherper te maken. De Worcestershire sauce voegt nog wat meer zoetzure pit toe en wil je echt een nog intensere smaak, dan kan je er een stukje ansjovis of wat anjovis essence bijdoen. Om het geheel af te maken fruiten we een sjalot samen met de niertjes.

Serveer dit alles op een mooi stuk toast of geroosterd brood en geef er een Vedett IPA van Moortgat bij (of een Guinness Black Velvet).

Wat heb je nodig? 

  • Lams- of kalfsnieren
  • 25 gram bloem
  • cayennepeper
  • verse peper van de molen
  • een snuifje zout
  • een sjalot, fijn gesnipperd
  • platte peterselie
  • 1 theelepel mosterpoeder
  • Worcestershire sauce
  • boter
  • witte wijn (of kippenbouillon)

Hoe maak je het?

Kuis de niertjes op en snij ze in stukken (zie boven). Dep ze droog met keukenpapier en bestrooi ze met wat bloem, waar je wat peper, cayennepeper en zout hebt bijgedaan. Zo krijg je een krokant korstje. Ik marineer ze nooit en maak ze dus altijd au naturel.

Smelt de boter in een grote pan. Wanneer het schuimt verdwijnt mogen de bebloemde niertjes en de fijn gesnipperde sjalot in de pan. Bak deze in ongeveer tien minuten gaarop een hoog vuur.

Bestrooii met een eetlepel bloem en voeg er geleidelijk aan de witte wijn (of bouillon) bij. Schud even aan de pan zodat je een goede basis hebt om de geduivelde saus verder af te werken.  Vervolgens mogen de smaakmakers erbij: het mosterdpoeder, de mosterd en wat druppeltjes Worcestershire saus. Kruid met peper en zout en laat ongeveer 5 minuten sudderen tot de saus voldoende is ingedikt. Proef de saus en controleer de kruiding. Werk eventueel af met een paar druppeltjes vers citroensap. Werk af met fijn gesnipperde platte peterselie en serveer op een mooi stuk brood.

NM.

 

BBQ saus op basis van ciderazijn en perziken

3402

Terwijl het een beetje wachten is op de echte zomer en de momenten waarop we de barbecue kunnen aansteken zonder risico op een regenbui, een recept voor een BBQ saus. Deze saus en marinade kan je trouwens ook binnenshuis gebruiken.

Elk jaar ontwikkelen we minstens één nieuwe barbecuesaus en een paar kruidenmengelingen (rubs). Kijk maar eens in het archief onder “Rubs, Kruidenmixen, Vinagrettes en sausen” en je zal zeker je gading vinden. De rub voor deze zomer hebben we al gepubliceerd, de barbecuesaus nog niet. We kozen deze keer voor een BBQ saus op basis van ciderazijn. BBQ saus op basis van azijn is heel populair in North Carolina. In het oosten van de staat hebben ze dan weer een heel ander type saus. De Lexington style versus Eastern style is een vete over BBQ saus die al jaren (sinds begin de jaren 1800) aan de gang is en waarschijnlijk nooit zal opgelost raken. Elk heeft zijn eigen fanatieke aanhang en de recepten zijn zelfs wet geworden.

Zo gek zal het bij ons niet worden. In ieder geval, in deze typische Carolina BBQ saus zit geen tomaat, maar wel azijn en perzik. Het geeft je vlees – vooral varkensvlees – een rijke, diepe licht zoetzure smaak. De chilipeper zorgt voor een beetje pikant. Experimenteer er mee en ik verzeker je dat je niet zal ontgoocheld zijn. Hoe gebruik je de saus? Wel heel eenvoudig, de saus serveer je bij gebakken vlees, maar ze dient ook om je vlees mee in te wrijven vooraleer het op de grill gaat of terwijl het roostert. Borstel flink wat saus op je vlees en herhaal wanneer je het stuk vlees omdraait. De saus is nogal dun en lopen en penetreert diep in het vlees. Deze saus past best bij varkensvlees en meer bepaald bij ribben en pulled pork (zie recept), omdat het zuur van de azijn het mondgevoel van (vet) varkensvlees neutraliseert. Je kan deze BBQ saus ook je gebruiken als je vlees gaat roken.

Wat heb je nodig?

  • 1 1/2 cup ciderazijn (appelciderazijn)
  • 1 cup puree van perziken
  • 6 teentjes look, geplet
  • 2 EL Worcestershire sauce (zie artikel)
  • 4 theelepel mosterdpoeder
  • 3/4 theelepel rode chilipeper vlokken
  • Zout

Hoe maak je het?

Pureer een viertal rijpe perziken en doe er een klein beetje suiker bij.

Neem een pan met zware bodem en doe er de azijn, de puree van perziken, de look, de Worcestershire saus, mosterdpoeder, de rode chilipepervlokken en een snuifje zout in. Breng langzaam aan de kook en verminder dan het vuur. Laat rustig sudderen zodat de saus kan indikken. Roer af en toe eens om. Dit duurt ongeveer 8 tot 9 minuten. Laat afkoelen en bewaar in gesteriliseerde flessen of potten.

De saus serveer bij je vlees van de BBQ, maar gebruik de saus ook om je vlees mee in te wrijven vooraleer het op de grill gaat.

NM.

 

Ariran Guisou

9208

Het is ondertussen berekoud geworden en zowat iedereen is op zoek naar hart- en ledematen verwarmende stoofpotjes. Vandaag gingen we even buiten de landsgrenzen zoeken en kwamen we terecht bij dit stoofpotje uit Honduras. De Hondurese keuken is niet de meest bekende wereldkeuken, maar het is wel een hele interessante. Deze fusiekeuken heeft invloeden ondergaan van de dominante culturen in de regio: de Lenca inboorlingen, de Spaanse keuken, de Caribische keuken, maar ook de Afrikaanse keuken. Ja inderdaad, want de Garifuna bevolking kwam oorspronkelijk – begin 1700 – uit wat we nu Nigeria noemen. Dus zij die vertrouwd zijn met de keuken uit West- en Centraal Afrika zullen dit stoofpotje wel kennen. De marinade zorgt voor de diepe, intense smaak van deze ariran guisou, het limoensap voor de friszure toets en de specerijen voor de scherpte. Toch zitten er wat zoete elementen in, die je nog kan versterken door dit stoofpotje te serveren met rijst waaraan je kokosmelk hebt toegevoegd. Smakelijk, want warm krijg je er zeker van.

Wat heb je nodig?

  • 750 gram kalfsvlees (of kip)
  • 80 ml vers limoensap
  • 250 ml kippenbouillon
  • 1 ajuin
  • 3 teentjes look
  • 1 rode paprika
  • 3 theelepels Worcestershire saus
  • 2 theelepels suiker
  • 2 theelepels mosterdpoeder
  • 1½ theelepel vers gemalen zwarte peper
  • 1 theelepel kurkuma
  • ½ theelepel komijnpoeder
  • zout
  • Plantaardige olie

Hoe maak je het?

We beginnen met de marinade. Snij het kalfsvlees (of de stukken kip) in beetgare stukken. Neem een grote kom en doe er alle ingrediënten voor de marinade in: limoensap, Worcestershire saus, mosterdpoeder, suiker, peper, zout, kurkuma, komijnpoeder, de fijn gesnipperde teentjes look en ajuin, de paprika en het vlees. Dek af met plastiekfolie en laat minstens een uur rusten in de koelkast. Liefst een ganse nacht zodat het vlees de marinade goed opneemt en je stoofpotje veel intenser wordt.

De volgende dag laat je de marinade uitlekken en dep je het vlees droog. Verwarm een eetlepel olie in een grote pan met zware bodem bak de stukken kalfsvlees (of kip) mooi goudbruin. Haal uit de pan en zet even opzij.

Haal de stukken ajuin, look en paprika uit de marinade en stoof deze een paar minuten aan. Deglaceer met de kippenbouillon en het resterende vocht van de marinade. Verminder het vuur en laat het vlees mee sudderen tot het gaar is. Dit duurt ongeveer 15 minuten. Dien warm op met witte of bruine rijst, waaraan je wat kokosmelk hebt toegevoegd.

NM.

Worcestershire saus: een culinair accident

7970

Voor vandaag het verhaal van weer maar eens een culinair accident, namelijk de Worcestershire saus, voor velen onder ons een tongbreker, met uitzondering van Jan “Just Because” Becaus natuurlijk. Het verhaal van Lea & Perrins Worcestershire Sauce begint in 1835 in het stadje Worcester in het graafschap in Worcestershire, gelegen in de Britse West-Midlands op ongeveer 50 km van Birmingham.

John Wheeley Lea en William Henry Perrins, twee scheikundigen en partners in een drugstore winkel in Broad Street krijgen er het bezoek van Sir Marcus Sandys, een lokale edelman, en gewezen gouverneur van Bengalen, een voormalige Britse kolonie en nu Bangladesh genoemd. Hij had een recept van een saus dat hij leren kennen had tijdens zijn verblijf in Bengalen en wou dat Lea & Perrins deze voor hem namaakten.

De saus was echter niet te eten en de glazen potten belanden in de kelder. Bij hun verhuis in 1837 vinden ze de potten terug en om welke reden dan ook, proeven ze terug van de saus, die nu een heerlijke aromatische saus geworden is, simpelweg door het gisten en het verouderen. De Lea & Perrins Worcestershire Sauce is geboren en op 28 augustus 1837 krijgen ze het patent.

Deze culinaire accidenten blijven mij intrigeren want wat drijft een scheikundige om van een pot te gaan proeven die hij na jaren in zijn kelder terugvindt? Of iemand die een stuk kaas achterlaat in een grot en dagen erna terugkeert en deze beschimmeld terugvindt, maar deze omwille van de grote honger toch maar opeet (zie het verhaal van de Roquefort kaas). Ik zou het dus niet gedaan hebben.

https://www.nullammicrowaveum.com/2011/12/03/salade-van-steak-gekarameliseerde-rode-ajuin-en-blauwschimmelkaas/

Deze vissaus met een unieke smaak krijgt zijn typische smaak van de belangrijkste bestanddelen: ansjovis en tamarinde. En ze is niet meer uit onze keuken weg te slaan, want we gebruiken ze bijvoorbeeld in caesar salad. In ieder geval werden de volgende Worcestershire Sauce niet meer in glazen potten gemaakt, maar worden gedurende 18 maanden in houten vaten bewaard, wat aan de saus een nog rijkere smaak geeft.

Worcestershire Sauce Trivia

Koop je een flesje Worcestershire saus in het VK dan is deze nog steeds in papier gewikkeld. Lea & Perrins hadden zoveel success met hun saus dat ze al zeer snel moesten exporteren. DE enige mogelijkheid was per boot maar de ruwe zee eiste zijn tol en de meeste flesjes braken. Vandaar de papieren wikkel om ze te beschermen.

Barman Fernand Petiot van de beroemde “Harry’s New York Bar” in Parijs (zie In the Mix: Between the Sheets en In the Mix: Soixante-quinze), mengde in 1921 vodka met tomatensap. Hij deed er en paar druppeltjes Worcestershire saus bij en de Bloody Mary was geboren (zie In the Mix Bloody Mary).

Op 30 september 1938 werd een persfoto verspreid van een topoverleg tussen Hitler, Mussolini, Chamberlain en Daladier  over de kwestie Sudetenland. Heel toevallig, maar wel prominent Four Flags Sauceaanwezig op de foto genomen tijdens het diner, stond een flesje Worcestershire saus.

De Worcestershire saus van Lea & Perrins is natuurlijk de bekendste, maar gezien de populariteit van dit type saus, waren er op hetzelfde moment en in Worcester alleen al 30 andere fabrikanten. Lea & Perrins probeerden via de rechtbank het gebruik van de naam “Worcestershire Sauce” te beperken, maar de rechter volgde hen niet en liet het gebruik van de naam door iedereen toe. Maar alleen Lea & Perrins mogen er ‘Original and Genuine‘ aan toe voegen.

Nog even dit. Tussen de concurrerende Worcestershire sausen zat ook de Four Flags Sauce, met daarop, zoals de naam het zegt, vier vlaggen, namelijk deze van Groot Brittannië, Frankrijk, Rusland en België en de vermelding “A fine combination – cannot be beaten“. Dit trok natuurlijk mijn aandacht, maar er is helaas weinig over te vinden, tenzij dat deze saus werd gemaakt in 1914 of 1915 – de periode van de Eerste Wereldoorlog – en dat ze werd opgedragen aan de toenmalige geallieerden.

Hieronder vind je enkele gerechten waarin Worcestershire Sauce wordt gebruikt. Klik op de foto of de titel en je gaat door naar de desbetreffende pagina.

Texas Barbecue saus

 

Big Daddy’s Steak Sauce

 

BBQ saus op basis van ciderazijn en perziken

3410

De enige echte Buffalo wings

3536

Caesar Salad

9065

Wie was Diane in steak Diane?

8142

Scampi étouffée

1790

NM.