Tag Archives: Griekenland

#UNCORKED Moschofilero

Traditioneel – omdat het midden in de vasten valt – eet je op de dag van de Griekse onafhankelijkheid Bakaliaro me skordalia – gezouten kabeljauw met de fameuze looksaus. Het is de enige uitzondering  want in de vastenperiode zijn alle producten van bloedende dieren (schaal en schelpdieren en zeevruchten mogen wel) verboden.

Wij doen in #uncorked een lekkere fles Moschofilero wijn open en onderaan krijg je het recept voor lamsbout Kleftiko, een super lekkernij.

Griekse onafhankelijkheid

25 Maart is in Griekenland een dubbele feestdag. De Grieken vieren op deze dag de herdenking van de revolutie tegen de Turken (het Ottomaanse Rijk) in 1821. Germanos, de bisschop van Patras begon op deze dag de opstand die het begin betekende van de onafhankelijkheidsoorlog.

Tegelijkertijd met de onafhankelijkheid vieren de Grieken op 25 maart ook een religieuze feestdag. Ze herdenken de dag waarop de engel Gabriël aan Maria de boodschap bracht dat zij moeder zou worden van Jezus.

Moschofilero

De Griekse Moschofilero druif – ook wel bekend als een Blanc de Gris – geeft lichte, frisse witte wijnen. Maar sommige wijnmakers maken er een vollere, rijkere wijn van door zijn grijs-roze schil wat langer mee te weken. Je vindt de Moschofilero in de Peleponnesos, in de wijngaarden van Mantinia . Moschofilero betekent ‘heerlijk geurende Fileri’.

Het Fileri ras krijgt dankzij het bijzondere microklimaat in Mantinia alleen daar deze bijzondere naam. Ze vallen dan ook al sinds 1971 onder de Beschermde oorsprongsbenaming (Protected designation of origin). Voor wijnen betekent dit dat de druiven uitsluitend afkomstig moeten zijn uit het geografische gebied waar de wijn wordt gemaakt.

Moschofilero is een cool climate wijn omdat de wijngaarden op ongeveer 1000 meter boven zeeniveau liggen. Een voordeel daarvan is dat ziektes en ongedierte worden beperkt door de wind. De wijnboeren in Mantinia doen aan biologische wijnbouw, gewoon omdat ze minder behoefte aan pesticiden en fungiciden hebben.

Smaakprofiel

De Moschofilero wijnen zijn opvallend bloemig, fris en fruitig met aroma’s van lychee, rozenblaadjes en citroen bloesem en een redelijk hoge aciditeit.

Zelfs binnen Mantinia hebben de wijnen verschillende aromatische profielen: hogere zuurtegraad, frisheid en citrustonen typeren
wijnen van de voet van de heuvels, terwijl het plateau een meer florale, stijl oplevert.

Het is het perfecte aperitief bij zonnig weer of een prachtige aanvulling op een uitgebreid scala van elegante gerechten; salades, gegrilde asperges, geitenkaas, gerechten uit het Midden Oosten gerechten, en vooral gerechten met zeevruchten of gegrilde vis.

NM.

In the Mix Italiano Frappé

Dit weekend krijgen we mooi weer dus de laatste aflevering van Coffee & Cocktails wordt een Italiaans drankje dat perfect past bij warme temperaturen. Eén frappé style drankje met drie Italiaanse likeuren (Amaro, Fernet Branca en Marsala Superiore) en cold brew. Het resultaat is een ijskoud bitterzoet en kruidig mixed drink, ideaal voor BBQ of tuinfeest.

Frappé

Frappé komt van het Franse woord voor ‘geslagen’ en is een schuimende Griekse koffie, gemaakt van oploskoffie en dat koud gedronken wordt.

De oorsprong van de frappé ligt in de Internationale Beurs van Thessaloniki in 1957. Het bedrijf Nestlé demonstreerde een nieuw kinderdrankje, een chocolademelkpoeder dat kon worden bereid door melk toe te voegen en een en ander in een shaker te schudden. Een medewerker van het bedrijf, Dimitrios Vakondios, zocht naar een manier om in de pauze oploskoffie te maken, maar kon geen warm water vinden. Dus besloot hij koud water en de shaker te gebruiken en maakte zo de eerste frappé, die uitgroeide tot de nationale drank van Griekenland. Frappé wordt ook met koffielikeur gemaakt.

Een frappé met drie Italiaanse likeuren

Onze eerste likeur is Amaro Lucano. “Amaro drink je typisch na een maaltijd in de Italiaanse cultuur en, zoals wijn, zegt elke amaro veel over de regio waarin het wordt geproduceerd,” aldus Leonardo Vena, vierde generatie familielid en marketingmanager voor Amaro Lucano. Amaro is vaak netjes on the rocks gedronken, of met een scheutje frisdrank als aperitief of digestief. De smaak zit ergens tussen licht zoet en licht bitter, met hinten van munt en root beer.

Het tweede ingrediënt is een andere Italiaanse amaro. Fernet Branca is zonder twijfel de peetvader van de handdruk van de barman, de bartender’s handshake. Maar het is ook populair als digestief of ingrediënt voor cocktails en ook in de keuken. Fernet Branca is een special geval amaro, want hij ligt aan het andere einde van het spectrum, want meer bitter dan zoet. 

Het derde ingrediënt is Marsala, een Siciliaanse versterkte wijn die wordt beschouwd als het Italiaanse equivalent van Port of Sherry. Superiore Dolce betekent dat het zoet is en meer dan twee jaar heeft gerijpt, met typische smaken van vijgen, rozijnen, amandelen, gedroogd fruit en honing, met een zeer aangenaam zoete afdronk.

Wat heb je nodig?

Hoe maak je het?

Doe alle ingrediënten in een blender gevuld met ijsblokken. Blend tot alles goed gemengd is en je de consistentie van een smoothie hebt.

Giet in een voorgekoeld glas. Versier met een takje munt en een Amarena kers.

Of doe alle ingrediënten in een shaker, shake en giet over crushed ice. Ik vind persoonlijk de eerste versie beter.

NM.

Gegrilde dorade met ladolemono saus

4871

Nullam heeft het geluk gehad veel tijd te hebben kunnen doorbrengen in Griekenland, niet alleen op de eilanden maar vooral op het vasteland in Athene en Thessaloniki. Eén van de plaatsen waar ik mijn hart verloren heb is Polichrono op het schiereiland Kassandra, één van de drie vingers van Chalkidiki (de twee andere zijn Mount Athos and Sithonia). Polichrono is gelegen op ongeveer 100 km van Thessaloniki in een prachtige omgeving van olijfbomen, mooie kleurrijke bloemen en een lange zandstranden.

Polichrono is vooral een aanrader voor zijn gastvrijheid en lekker eten. En omdat het omgeven is door zee staan er natuurlijk veel vis en zeevruchten op het menu van de lokale tavernes (ταβέρνα). En van deze gezellige taverne atmosfeer op een zwoele zomeravond met een lekker wijntje en een visgerecht, wel daar hou ik van. De meest populaire visgerechten zijn lavraki (zeebaars) en tsipoúra (τσιπούρα).

Vandaag maken we tsipoúra op de grill klaar en geven er de heerlijke ladolemono saus – zie recept – bij.

Tsipoúra is bij ons gekend als dorade of (goudbrasem) en kan je gemakkelijk bij je lokale visboer vinden. En anders gebruik je maar een andere stevige vis. Dorade is een hele lekkere vis, dus we gaan de smaken van de vis laten primeren en er niet veel bijdoen. Gewoon de buikholte opvullen met wat verse kruiden (marjolein, oregano, tijm).

4863

Wat heb je nodig?

  • Dorade
  • 1 rode chilipeper
  • Look
  • Lente-uitjes
  • Citroen
  • Kruiden

4883

Hoe maak je het?

Dep de vis droog met keukenpapier en snij deze met een scherp mes diagonaal in. Vul de buikholte van de vis met kruiden, zoals tijm, marjolein, gedroogde oregano en eventueel wat citroenbladeren.

Wrijf de vis in met olie en kruid met zout. Zorg ervoor dat je barbecue heet is maar zonder vlammen. Leg er de vis op, ideaal met het dikste gedeelte op het warmste gedeelte van de grill.

Laat de vis gaar worden op de BBQ. Dit duurt tussen de 8 en 10 minuten. Draai de vis halverwege voorzichtig om. Laat de vis voor de rest zoveel mogelijk liggen omdat je anders de huid gaat breken.

Maak ondertussen de ladolemono. Het recept kan je hier vinden. Haal de vis van de gril en leg op een serveerschotel. Haal de doradefilets van de graat en leg op een bord en lepel er wat ladolemono rond. Geef er ook wat geroosterde look, gegrilde chilipeper en lente-uitjes bij.

Je kan ook de vis roosteren in de oven op een temperatuur van 200 graden. De gaartijd is ongeveer hetzelfde.

NM.

Lekkere Amandelsaus uit het Midden-Oosten

2140

Ik heb ten allen tijde alle mogelijke soorten noten in voorraad omdat ik ze graag gebruik in de keuken. Tijdens de afgelopen feestdagen viel het mij nog maar eens op hoeveel zoete als hartige gerechten noten bevatten. Mijn favoriete noot – en ook de meeste voedzame – is wel de amandel, in al zijn vormen: gemalen, geschaafd, geblancheerd, geroosterd, in amandelspijs of in melkvorm.

Ik heb eens opgeschreven in wat voor gerechten ikzelf de laatste maanden amandelen heb gebruikt: de vulling van een kalkoen, forel, tajine, groene bonen (zie recept), kip korma, romesco saus, panforte, frangipane (zie recept) en amaretti koekjes. Je kan er waarschijnlijk zelf nog een hele reeks bij bedenken. Wat een variëteit aan gerechten!

Als je tijdens de eindejaarsfeesten eens rondom je heen kijkt zie je trouwens overal desserten met amandelen. Denk maar aan de grote Claudia-photo-Arabesque-coverhoeveelheden marsepein die door scholen en scouts worden verkocht. En ieder land heeft wel één of meerdere amandelspecialiteiten. Spanje heeft onder andere de polvorones, mantecados en turrón; Griekenland heeft glykisma amygthalou en amygthalota; Duitsland heeft zijn pfeffernüsse and mandelspritzgeback; Italië de amaretti en calcionetti; Frankrijk zijn bresiliennes, amandes glacées en cuisses des dames (Schenkele uit de Elzas) en ga zo maar door. De amandel moet zo één van de meest gebruikte ingrediënten in de keuken zijn.

Een tijdje geleden zocht ik een saus die bij witte rijst paste en kwam ik uit bij deze amandelsaus van Claudia Roden. Zij is één van mijn favoriete culinaire schrijfsters, niet zozeer voor de recepten an sich maar voor de achtergrond, het onderzoek naar het ontstaan van gerechten vooral uit het Midden-Oosten. Deze amandelsaus is een specialiteit uit Damascus in Syrië maar heeft ook al een hele geschiedenis en kruisbestuiving achter de rug.

2459

Wat heb je nodig?

  • ½ cup gemalen amandelen
  • 2 ½ cups lichte kippenbouillon
  • Peper en zout
  • 2 teentjes look, zeer fijn gehakt
  • 2 EL fijn gehakte platte peterselie plus nog een beetje voor de decoratie
  • ½ theelepel suiker
  • Sap van 1 citroen
  • Een snuifje kurkuma (turmeric)

Hoe maak je het?

Meng het gemalen amandelpoeder en de koude kippenbouillon in een sauspan. Breng tot het kookpunt en voeg er all de andere ingrediënten aan toe. Verminder het vuur en laat 20 tot 30 minuten reduceren. Roer af en toe eens om.

Voeg er eventueel een snuifje kurkuma aan toe, zodat je een mooie lichtgele kleur krijgt. Je saus is klaar wanneer al je ingrediënten goed gemengd zijn in een rijke, smaakvolle saus.

Werk af met wat platte peterselie en serveer over dampende rijst.

NM.

Zeven uur in de oven gegaarde lamsbout

What do you mean, he don’t eat no meat???

7559

Deze quote komt uit de bekende film ‘My Big Fat Greek Wedding’ uit 2002. Ian Miller wordt voorgesteld aan de wel zeer Griekse familie van zijn liefje Toula Portokalos (gespeeld door Nia Vardalos, die trouwens ook het scenario My Big Fat Greek Wedding Imdbschreef), en er wordt natuurlijk – het zijn Grieken – over eten gepraat. Toula wil haar familie waarschuwen dat Ian eigenlijk een vegetariër is. En dan komt deze voor mij memorabele scene en één van de hoogtepunten uit de film.

Aunt Voula: What do you mean, he don’t eat no meat? [the entire room stops, in shock] 
Aunt Voula: Oh, that’s okay. I make lamb. 

Als je deze grappige scene nog eens wil bekijken, klik dan op deze link http://www.youtube.com/watch?v=HnjWZT3yWWc

Iedereen die een beetje vertrouwd is met de Griekse cultuur (of zelfs de Balkan), herkent dit. Geen vlees eten is daar geen optie en vegetariërs komen van één of andere verre planeet en zeker uit een ander melkwegstelsel. Is er trouwens een Grieks woord voor vegetariër?

Sto fourno

Niet alleen ter gelegenheid van Pasen, maar ook op andere feestelijke momenten, is lamsvlees in die regio het meest populaire gerecht. In de kleine dorpjes zie je vaak de mannen in de tuin rond een spit staan, waarop een volledig schaap geroosterd wordt. Nu nog steeds wordt soms de ganse maaltijd naar de plaatselijke bakkerij (fourno: zie recept Arni Giouvetsi sto Fourno ) gebracht, waar ze tegen een kleine vergoeding je maaltijd verder koken in de grote oven.

Het is Pasen en voor deze feestelijk gelegenheid gaan we een lamsbout klaarmaken met oregano aardappelen en lekkere witte bonen. Maar we gaan die niet op de gewone manier klaarmaken, we gaan de lamsbout maar liefst zeven uren laten garen.

Zeven uur in de oven gegaarde lamsbout

Het zeer langzaam garen op lage temperatuur van een lamsbout, in wijn met look en kruiden, zal het vlees zeer smaakvol en ultramals maken, zodat het een perfecte combinatie vormt met de witte bonenschotel en de ovenaardappelen met oregano.

7574

Wat heb je nodig? 8 personen (afhankelijk van de grootte van je lamsbout)

Voor de lamsbout:

  • 1 lamsbout (ongeveer 2 kilo)
  • 3 EL olijfolie
  • zout en versgemalen zwarte peper
  • 1 fles droge witte wijn
  • ½ liter water
  • 20 teentjes knoflook, ongepeld
  • 10 takjes verse rozemarijn en tijm
  • 5 verse laurierblaadjes

Voor de bonen:

  • 500 g gedroogde witte bonen (Cannellini, Griekse gígantes of eléfantes, …)
  • 5 teentjes knoflook
  • een bouquet garni maken met 3 takjes verse tijm, de steeltjes van peterselie en een laurierblaadje, aan elkaar gebonden met keukentouw
  • 10 hele kruidnagels
  • 1 ui, gehalveerd
  • zout en versgemalen zwarte peper, naar smaak
  • 2 EL olijfolie
  • 2 EL room

Hoe maak je het?

Deel 1: het lamsvlees

Verwarm de oven voor tot 150 ˚ Celsius.

Wrijf ondertussen de lamsbout in met olijfolie en bestrooi rijkelijk met peper en zout. Verhit een braadslede (of een zware braadpan met deksel) op een matig hoog vuur. Leg er de lamsbout in en bak deze aan alle kanten bruin (ongeveer 12 minuten).

Haal de lamsbout eventjes uit de braadslede en hou warm. Voeg nu de fles wijn en een halve liter water toe aan de braadslede en schraap de aanbaksels los. Leg nu ook de kruiden en knoflook op de bodem van de braadpan en leg daar de lamsbout bovenop. Bedek de braadslede of de zware braadpan met een deksel of bedek met aluminiumpapier en zet in de oven.

Na 3 ½ uur mag je de lamsbout omdraaien en nog 3 ½ uur laten verder garen. Het vlees van je lamsbout zal nu super zacht zijn. Als je nieuwsgierig van aard bent zoals ik, en je kan geen 3 ½ uur wachten om eens een kijkje te nemen wat er onder het aluminium dak gebeurt, vergeet dan niet regelmatig wat vloeistof over je lamsbout te gieten.

Na 7 uur is je lamsbout klaar. Hij zal werkelijk smelten in je mond.  De smaak is voortreffelijk en het vlees is lekker zacht en mals. Het is dan ook puur genieten.

0627

Deel 2: de bonen                    

Laat de bonen in water weken gedurende een aantal uren. Ik probeer dit altijd de avond er voor te doen. Ongeveer 2 uur voor je lam klaar is en geserveerd moet worden, giet je het water van de bonen weg, doe de bonen in een kookpot, voeg er vers water aan toe, 4 teentjes knoflook en het bouquet garni.  Steek de kruidnagels in de halve ui en voeg deze toe aan de bonen. Breng aan de kook, zet dan het vuur zeer laag en laat stilletjes sudderen tot de bonen klaar zijn.

Verwijder de kookpot van het vuur, haal er de kruiden uit en eventuele bonen die niet gekookt zijn of er niet mooi uit zien. Giet de bonen af door een vergiet maar hou 2 pollepels kookvocht over.

Neem er een goede pollepel bonen uit, samen met wat kookvocht en doe dit in een kommetje (of keukenrobot). Voeg er wat olijfolie aan toe en het resterende teentje knoflook. Als je wil kan je er ook wat verse room aan toe voegen of een eetlepel zachte paprika. Dit gaan we pureren tot een gladde massa en terug onder de resterende bonen mengen. Kruiden met peper en zout en je bonenschotel is klaar.

PS Kruidnagel heeft een scherpe smaak die een speciale toets aan de bonen geeft. Je kan natuurlijk het aantal verminderen.

Deel 3: de oregano aardappelen

Ik heb deze lamsbout klaargemaakt in de oven met gebakken oregano en citroen aardappelen. Het recept is vrij eenvoudig.

  • 1 kg aardappelen in de lengte in parten gesneden
  • Fijn geraspte schil van 1 citroen
  • Het sap van 1 citroen
  • Olijfolie
  • Verse (of gedroogde oregano)
  • Look

Dit alles goed mengen en in de oven, ongeveer 50 minuten op 180 tot 200 graden. Afwerken met oregano en gesnipperde peterselie.

NM.

Karidopita cake

6270

Karidopita cake

Het is weeral een tijdje geleden dat we nog een zoetigheid gemaakt hebben, maar deze heerlijk luchtige cake brengt jullie volledig in de vakantiesfeer. We verplaatsen ons even naar het zo fel geplaagde Griekenland. Καρυδόπιτα of karidopita is een traditionele Griekse cake gemaakt van walnoten en overgoten met een lichte zoete siroop. In Griekenland, waar ze niet op een kalorie meer of minder kijken, wordt de cake dikwijls versierd met wat opgeklopte slagroom. De karidopita cake is geen puur dessert maar wordt de ganse dag door gegeten of wordt als een versnapering rond tea time geserveerd.

Karidopita is een vochtige en smaakvolle notencake die op smaak gebracht wordt met kaneel, badend in een lichte maar zoete siroop. Het is onduidelijk wat de oorsprong van de cake is maar walnoten zijn natuurlijk overvloedig aanwezig in Griekenland en worden in veel zoete als hartige gerechten verwerkt.  Zoals meestal het geval is met traditionele gerechten zijn er zoveel versies als er grootmoeders zijn, maar deze is door yiayia goedgekeurd. Maar de basisingrediënten zijn altijd gemalen walnoten, bloem, suiker, kaneel en een scheutje metaxa, Griekse cognac. De cake wordt gebakken en moet dan volledig afkoelen alvorens de kaneelsiroop er wordt overgegoten. Een warme cake neemt het vocht niet zo gelijkmatig op met als resultaat een cake met een doordrenkte bodemlaag.

6274

Wat heb je nodig?

Voor de taart

  • 7 eieren
  • 1 cup plantaardige olie
  • 1/2 cup melk
  • 2 cups suiker
  • 2 EL Metaxa of andere brandy of cognac
  • zeste van 1 citroen
  • 2 theelepels kaneel
  • 1/8 theelepel gemalen kruidnagel
  • 3 1/2 cups zelfrijzende bloem
  • 2 theelepels bakpoeder (baking powder)
  • 1 theelepel Natriumbicarbonaat (baking soda)
  • 1 cup walnoten, grof gemalen

Voor de siroop

  • 2 cups suiker
  • 2 1/2 dl water
  • 1 klein stukje van een kaneelstok
  • sap van 1/2 citroen

Hoe maak je het?

De cake moet licht en luchtig zijn en wordt dus gemaakt met zelfrijzende bloem. Ik heb er extra nog een beetje bakpoeder aan toegevoegd.

Verwarm de oven voor op 175 graden. Vet een rechthoekige bakvorm van minstens ​​22 x 30 cm in met boter (of een vergelijkbare ronde vorm) en bebloem lichtjes. Ik heb er één gebruikt met een verwijderbare bodem, maar heb je er geen, leg dan gerust een vel bakpapier op de bodem om het je gemakkelijk te maken. Zo kan je de cake gemakkelijk verwijderen na het bakken.

Neem een grote mengkom en klop de eieren op met een mixer tot ze lichtgeel zijn (ongeveer 5 minuten). Voeg er de olie, melk en suiker bij en blijf goed mengen. Als laatste doen we er de cognac, de citroenschil, kaneel en kruidnagel bij.

Meng in een andere kom de droge elementen: de gezeefde bloem, het bakpoeder en de natriumbicarbonaat.

We mengen nu voorzichtig de droge materie met de vochtige elementen. We zijn er bijna. Als laatste voegen we de gemalen walnoten er bij. Meng nog eens goed dooreen.

Giet je deeg in de ingevette pan en bak gedurende 35-40 minuten in de voorverwarmde oven. Doe de test met een tandenstoker in het midden van de cake en als hij er droog uitkomt is je cake klaar.

De kaneelsiroop

Terwijl de taart is het bakken gaan we de siroop maken. Doe de suiker, het water en het kaneelstokje in een sauspan en verwarm. Laat een tiental minuten sudderen zonder tot de siroop lichtjes gedikt is. Haal van het vuur, verwijder het kaneelstokje en voeg er het citroensap bij. Laat afkoelen en giet pas over de cake als die ook afgekoeld is.

NM.

Arni Giouvetsi sto Fourno

4976

γιαγια

Het is volle vakantieperiode en toch is Nullam druk bezig, want hier volgt reeds het vijfde recept voor onze Griekse week. Ik vond dit een hele leuke uitdaging, vandaar dat we onze planning een beetje hebben aangepast. Mocht ik een Griekse grootmoeder (γιαγια of yaya) gehad hebben, dan zou ze dit waarschijnlijk voor mij hebben klaargemaakt. Als laatste recept in deze Griekse reeks kozen we dus voor een traditioneel gerecht dat de goedkeuring wegdraagt van γιαγια. Als u zich “My Big Fat Greek Wedding” herinnert of als u Griekenland een beetje kent, dan heb je ze al wel gezien, deze in het zwart geklede bemoeizieke maar oppermachtige grootmoeders. Hun rol is zo symbolisch en belangrijk dat ze zelfs worden opgevoerd in vele commercials voor etenswaren, die zogezegd de zegen van de γιαγια hebben gekregen.

Giouvetsi

Giouvetsi is een klassieker: het is (meestal) lamsvlees dat gebraiseerd wordt in een giouvetsi, een aardewerken pot. Vermits dit gerecht enige tijd moet braiseren tot het gaar is, werd dit gerecht meestal op zon- en feestdagen klaargemaakt, als er wat meer tijd was. De giouvetsi werd zelfs naar de plaatselijke bakker gebracht om in de broodoven te laten garen. Het lamsvlees, samen met de andere ingrediënten zoals tomaat en orzo (kritharaki – Griekse deegwaren) werden in de giouvetsi gedaan en een paar uren in de bakkersoven gezet. Wanneer je na een paar uren het deksel van de stoofpot neemt krijg je natuurlijk een explosie van geuren en smaken, want de tomatensaus werd met look, een kaneelstok en laurierbladen op smaak gebracht. Zorg dat er genoeg vocht aanwezig is, want de orzo, die wordt mee gebraiseerd neemt veel vocht op. Serveer dit gerecht warm met groene bonen, een geraspte harde kaas en een lekkere Griekse rode wijn.

5002 4996

Griekse kaas

De kaas die je raspt en aan een giouvetsi toevoegt moet niet smelten maar enkel extra smaak toevoegen. De typische kaas daarvoor is kefalotyri, een harde, gele kaas gemaakt van schapen- of geitenmelk; of mizithra, een zachte, verse kaas ook gemaakt van schapen- of geitenmelk. Ze zijn niet gemakkelijk te vinden, dus heb ik maar manouri – gemaakt van schapenmelk – gebruikt. Je kan ook een goede feta gebruiken. Deze manouri is trouwens een ideale kaas om te grillen.

Griekse wijn

Bij dit gerecht hoort natuurlijk een Griekse wijn. We kozen voor een intense rode wijn uit Nemea, de wijngaarden van de Goden. Nemea is een klein stadje gelegen in de Peloponnesos op 30 kilometer van Korinthos. Dit zijn historische wijngaarden omdat deze wijn gemaakt wordt van Agiorgitiko druiven, en direct afstammen van de Fliasion, een wijn uit de Griekse oudheid. Nemea noemde toen Aghios Georgios (Sint-Joris – zie de afbeelding op het label), en heeft dus een eeuwenoude wijntraditie. Deze rode wijn wordt gemaakt door de Wijncooperatieve van Nemea, die tot doel heeft deze aloude tradities niet te laten verdwijnen en deze druif en wijn te blijven promoten als deel van het cultureel erfgoed. Het is een intense dieprode wijn met toetsen van hout, leder en rode bessen, ideaal dus bij deze arni giouvetsi.

4911

Wat heb je nodig?

  • Lamsbout of lamsschouder (1.5 kilogram)
  • Citroen
  • Zoete paprika
  • Gedroogde oregano
  • 1 kaneelstok
  • Olijfolie
  • Lente-uitjes
  • 250 gram kritharaki (orzo)
  • 2 teentjes look
  • 400 gram gehakt tomatenvruchtvlees (desnoods uit blik)
  • 50 gram geraspte kaas (kefalotiri, mizithra, manouri of feta)

Hoe maak je het?

Warm de oven voor op 180 graden.

Verwijder het meeste vet van de lamsbout of lamsschouder. Pers de citroen en masseer het sap in de lamsbout. Neem een giouvetsi of ovenschotel met deksel en giet er een paar eetlepels olijfolie in. Schik de lamsbout in de ovenschotel en wrijf deze in met het paprikapoeder en de teentjes knoflook. Kruid met peper en zout. Vervolgens mogen de lente-uitjes, de tomaten, de gedroogde oregano en de kaneelstok erbij. Rooster gedurende 30 minuten zonder deksel in de oven. Draai de bout halverwege om.

Na 30 minuten giet je ongeveer 250 ml water of lichte bouillon in de ovenschotel en laat je dit met deksel verder garen in de oven. Dit zal nog ongeveer een uurtje duren.

Voeg er nu de ongekookte orzo bij en eventueel nog wat bouillon of water en laat nog 30 minuten verder garen in de oven. Controleer of de orzo en je lamsbout gaar zijn en dien op. Geef er de geraspte kaas bij.

NM.