Tag Archives: Cognac

Dianesaus, voor de echte meatlover

Aan tafel geflambeerd

Voor de vleesliefhebbers hebben we deze saus Diane, een rijke diepintense saus die perfect bij een stukje Holstein, Aubrac, gerijpte Simmenthal of onze WestVlaamse rode past. Of een steak naar jouw keuze. Vroeger werd deze saus aan tafel afgewerkt – lees geflambeerd – wat de smaak nog versterkt. Maar doe dit niet aan tafel noch in je keuken als je geen ervaring met flamberen hebt.

Wie is Diane in sauce Diane?

Diana

Diana was de Romeinse godin van de wilde dieren en de jacht. Ze was de zus van Apollo en werd geprezen om haar kracht, schoonheid en kwaliteiten als jager. Haar Griekse tegenhanger was Artemis. Diana beschouwde haar lichaam als heilig. Volgens de mythologie was ze op een dag aan het baden toen een jager per ongeluk ten tonele verscheen. Diana was zo kwaad dat ze de ongelukkige man stante pede in een hert veranderde. Deze fabel zou verklaren waarom zij op vele schilderijen staat afgebeeld met een hert.  En dat brengt ons naar saus en steak Diane. De ware geschiedenis van dit gerecht is een ingewikkelde zaak omdat er vele variaties van bestaan.  Eerst en vooral “sauce (à la) Diane”. De geschiedenis van vlees met gepeperde of gekruide sauzen gaat terug tot de oudheid. Peper was zeer geliefd bij de oude Romeinse en middeleeuwse koks en was prominent aanwezig in tal van recepten.

Volgens de Larousse Gastonomique, wordt Saus Diane van oudsher geassocieerd met wild, het resultaat van de jacht. Ze werd traditioneel bij wild geserveerd en werd toentertijd gemaakt met room, truffels en een ruime hoeveelheid zwarte peper. De eerste vermelding van Saus Diane (en niet à la Diane) in een kookboek, vinden we in Le Guide Culinaire (1907) van het culinaire icoon Auguste Escoffier. Zijn versie van sauce Diane bevatte hard gekookt eiwit.

Maar in de loop der jaren kwam er een shift van wild naar rundsvlees en werd het gerecht herontdekt ergens in de vroege 20e eeuw. En ik doe er soms champignons bij.

Zaalbereiding

Interessant genoeg valt deze periode samen met de opkomst een nieuwe culinaire trend, het bereiden van bepaalde gerechten, niet meer in de keuken van het restaurant, maar direct aan tafel door de maître voor het oog van de klanten. Denk maar aan typische zaalbereidingen zoals Caesar SaladCrêpes Suzette,  Steak tartaarSabayon, …).

Een ding is zeker: steak Diane was een hype in de jaren 50 en 60’s toen flamboyante chefs met zin voor show allerlei gerechten gingen klaarmaken aan tafel. Steak Diane leende zich perfect voor dit theatrale gebeuren, want de cognac in de saus moet geflambeerd worden, wat mooie vlammen oplevert. Flamberen heeft natuurlijk tot doel de alcohol te verbranden. Voor onze steak Diane is het flamberen van de cognac niet alleen voor de show, want het ontsteken van de alcohol versterkt namelijk de smaak van de afgewerkte saus. De korte maar intense hitte die je door flamberen opwekt, zorgt ervoor dat de suikers een aantal chemische veranderingen in gang zetten waardoor je een andere smaakdimensie verkrijgt.

Wat heb je nodig?

  • 2 steaks naar keuze (ossenhaas, …)
  • Olijfolie
  • Zout en peper naar smaak
  • 1 grote sjalot, fijngesneden
  • 60 ml cognac
  • kalfs- of rundsfond
  • 1 theelepel Dijon mosterd
  • 1 theelepel Worcestershire saus
  • Room of 2 eetlepels koude boter
  • Gehakte dragon
  • champignons

Hoe maak je het?

Wrijf de steaks aan beide kanten in met wat olijfolie en breng op smaak met zout en peper.

Verhit een braadpan met zware bodem op hoog vuur en voeg genoeg olie toe om de bodem van de pan te bedekken. Wanneer de olie net begint te roken, leg je de steaks in de pan. Bak gedurende dezelfde tijd aan beide kanten volgens je voorkeur (Bleu – Saignant – à Point – Bien Cuit)
Haal de steaks uit de pan, dek ze af met aluminiumfolie, hou ze warm en laat ze even rusten.

Voeg meer olie in de pan, indien nodig en fruit de sjalot. En nu komt het: haal de pan van het vuur en giet er de cognac in. Ofwel kantel je de pan zodat de vlam van je vuur de alcohol ontsteekt of ofwel gebruik je een lange lucifer. Wees in ieder geval voorzichtig. Blus de vlammen met de fond, voeg er de mosterd en de Worcestershiresaus bij. Breng even aan de kook en laat dan reduceren met tenminste de helft.

Wil je een mooie glanzende saus, voeg er dan op het laatste wat klontjes koude boter bij. Wil je een eerder romige saus, voeg er dan wat room bij.

Proef en breng op smaak met extra zout en peper indien nodig.

Leg de steaks nog vlug even in de pan om ze op te warmen en giet er wat saus over. Schik op een serveerschotel of op borden en bestrooi met de fijngesneden dragonblaadjes en serveer.

NM.

In the Mix Vieux Carré Coffee infused

Je raadt het al, dit is een koffievariant op die epische klassieker uit New Orleans, de Vieux Carré. De mix van rye whiskey en cognac zorgt voor complexe zoetigheden en kruiden, die worden afgerond en gekruid met de met koffie geïnfuseerde vermout en vervolgens gepimpt met de bitters en een vleugje DOM Bénédictine likeur uit Normandië.

New Orleans

De Vieux Carré ontstond in New Orleans en is een weerspiegeling van wat New Orleans in 1930 was: een melting pot van Amerika – de rye whiskey uit Mississippi, Frankrijk – de cognac en de likeur en Italië met de vermout. De Vieux Carré – genoemd naar de Franse wijk in de stad – stamt uit 1930 uit de Carousel Bar in Hotel Monteleone en de bartender van dienst was Walter Bergeron.

Boozy

De Vieux Carré is een ‘stiff‘ drankje: heel boozy maar ook wat zoet en bitter en drinkt heel vlot. De gelijke delen spirit worden aangevuld met bitters, en de complexiteit krijg je door er ook nog een hint van kruidenlikeur – DOM Bénédictine – aan toe te voegen. Omdat ik een groot liefhebber ben van boozy sippers, sluit ik heel dikwijls de avond af met een Vieux Carré.

Wat heb je nodig?

  • 22.5 ml Rittenhouse Rye whiskey 100 Proof
  • 22.5 ml Cognac VS
  • 22.5 ml koffie geïnfuseerde vermout (zie receptuur onderaan)
  • 5 ml Dom Bénédictine likeur
  • 2 dash Peychaud’s Bitters

Hoe maak je het?

Doe de ingrediënten in een shaker met ijsblokken en shake goed Zeef in een voorgekoeld glas. Garneer met gevlamde sinaasappelschil.

NM.

Cognac Pierre Ferrand 2012 Single Cask

Single Cask Cognac

Single barrel (of single cask) cognac is een cognac die wordt gebotteld uit één en hetzelfde vat. Dit betekent dat de fles alleen cognac bevat die heeft gerijpt in één specifiek vat, in plaats van een mengeling van cognac uit verschillende vaten.

Deze exclusieve cognac van Pierre Ferrand is een Single Cask. Speciaal voor de 15e verjaardag van onze vrienden van The Nectar bottelde Pierre Ferrand deze uitzonderlijke cognac.

Wat deze cognac nog interessanter maakt is dat hij rijpte op een ex-Banyuls vat. Banyul is een versterkte Franse vin doux naturel afkomstig uit Roussillon. Dus je zou erg zoet verwachten, maar dat is deze cognac niet. Er is natuurlijk wel een subtiele hint van de banyul, maar deze cognac is heel gelaagd en je zal nog veel smaken ontdekken. Wij waren in ieder geval onmiddellijk verkocht. Een echt pareltje!

Deze Cognac de 100% Grande Champagne (ACGCC) is trouwens unfiltered en uncaramalized, met andere woorden er is geen karamel aan toegevoegd.

Slechts 282 flessen


Deze single cask heeft een oplage van slechts 282 individueel genummerde flessen en werd gedistilleerd in 2012

De botteling op cask strength (of vatsterkte) van 51,2% is een absolute smaakbom en een must have voor elke oprechte cognac liefhebber.

Het label van deze single cask is bovendien bijzonder decoratief: een oude foto van de Eiffeltoren in opbouw, die teruggevonden is in de archieven van de Manoir te Bonbonnet. 

NM.

In the Mix Sazerac

Echt geweldige cocktails worden iconisch. De Sazerac is zo’n drankje. Als je naar de samenstelling van de Sazerac kijkt – spirit, suiker, bitters en citrus – is deze duidelijk gelinkt aan de Old Fashioned (zie receptuur), maar er zijn toch verschillen. We geven je twee versies, de klassieke met Rye whiskey en een split base versie met Cognac en Rye.

Een boozy cocktail

De Sazerac valt in de categorie “boozy cocktails“, dus opgelet! “Do have just one, as you won’t be nearly as attractive as you think you are after two.” aldus Ti Adelaide Martin, die verschillende boeken over cocktails schreef. Heel vreemd eigenlijk, als je weet dat in die tijd aan de Sazerac geneeskundige krachten werden toegeschreven en dat die ‘s morgens bij het ontbijt werd gedronken (a bracer)! Nu is het eerder een nightcap.

Er zijn terug verschillende versie over het ontstaan van de Sazerac. Eén daarvan is dat de Sazerac uitgevonden is rond 1830 door een zekere Antoine Amedée Peychaud afkomstig uit Haiti. Hij had een apotheek in New Orleans en maakte geneeskundige drankjes op basis van zijn bitters. Hij serveerde deze in eierdopjes (coquetier). Dit franse woord zou door de engelstalige Amerikanen verbasterd zijn tot cocktail. Dat is één versie, terwijl een andere versie zegt dat “une queue de chanticleer” de bijnaam van de Sazerac was. En die was gegeven door een zekere Aaron Bird, die de cocktail zou hebben uitgevonden.

Een aanval op de zintuigen

De Sazerac speelt met de zintuigen van de drinker speelt: voordat de cocktail wordt gemaakt, wordt dat glas eerst gespoeld met absint – a rinse – waardoor een scherp anijs- en citrusaroma ontstaat, dat aanhoudt tot dat het glas leeg is. Dat aroma contrasteert met de boozy spirit en het is deze techniek die een Sazerac onderscheidt van alle variaties erop die volgen.

Van cognac naar rye whiskey

De Sazerac is ook een goed voorbeeld van hoe klassieke cocktails evolueerden op basis van regionaal beschikbare ingrediënten. In het midden van de 19e eeuw was Sazerac de Forge et Fils Cognac de favoriete spirit in het Frans georiënteerde New Orleans – trouwens de geboorteplaats van de Sazerac. Echter aan het einde van die eeuw ontstond er een tekort aan Franse cognac ten gevolge van een phylloxera-uitbraak die de Franse wijngaarden teisterde, waardoor de focus verlegde naar Rye whiskey. De in New Orleans gemaakte Peychaud’s bitters, met die kenmerkende anijssmaak, zijn gebleven.

Wat heb je nodig?

  • Absint
  • 60 ml Sazerac of Rittenhouse rye
  • 1 barlepel suikersiroop (of een suikerklontje)
  • 4 dashes Peychaud’s bitters
  • 1 dash Angostura bitters

Hoe maak je het?

De Sazerac moet koud zijn, dus zet ik de glazen een paar minuten in de diepvriezer.

Versie 1

Spoel een Old Fashioned glas met absint en giet weg. Vul een mengglas met ijsblokken en voeg de andere ingrediënten toe (indien je een suikerklontje gebruikt, eerst dit laten oplossen). Roer – stir – om met een barlepel (de bedoeling is de ingrediënten te mengen maar ook ijskoud te maken) en giet door een zeef in een met een grote ijsblok gevuld glas. Neem een stukje citroenschil, kneus boven het glas en wrijf ermee over de rand. Gooi de citroenschil weg (alhoewel ik die er graag in heb).

Versie 2

De tweede versie maken we met 30 ml Rye en 30 ml Cognac. En we passen ook de bitters aan: 2 Peychaud en 2 Angostura. De techniek blijft dezelfde. En bij deze versie voegen we een stukje steranijs toe.

NM.

In the Mix Vieux Carré

De Vieux Carré ontstond in New Orleans en is een weerspiegeling van wat New Orleans in 1930 was: een melting pot van Amerika – de rye whiskey uit Mississippi, Frankrijk – de cognac en de likeur en Italië met de vermout. De Vieux Carré – genoemd naar de Franse wijk in de stad – stamt uit 1930 uit de Carousel Bar in Hotel Monteleone en de bartender van dienst was Walter Bergeron.

De Vieux Carré is een ‘stiff‘ drankje: heel boozy maar ook wat zoet en bitter en drinkt heel vlot. De gelijke delen booze worden aangevuld met niet één maar twee soorten bitters, en de complexiteit krijg je door er ook nog een hint van kruidenlikeur aan toe te voegen. Omdat ik een groot liefhebber ben van boozy sippers, sluit ik heel dikwijls de avond af met een Vieux Carré.

Met dank aan Bar Burbure, omdat die mijn smaak kennen en omdat ze een hele goede Vieux Carré maken.

Hieronder volgt het originele recept, want dat is nog altijd het beste. Ook aan de hoeveelheden moet niet getornd worden, voor de Vieux Carré heb je de precisie van een patissier nodig.

Wat heb je nodig?

  • 22 ml zoete rode vermout
  • 22 ml cognac
  • 22 ml (George Dickel – Sazerac – Knob Creek) rye whiskey
  • 2 dashes Peychaud’s bitters
  • 2 dashes Angostura bitters
  • 2 theelepels Bénédictine likeur
  • Maraschino kers of zeste van een citroen

Hoe maak je het?

Doe alle ingrediënten in een mengglas gevuld met ijs. Goed roeren tot de juiste afkoeling en verwatering. Strainen in een voorgekoeld Old Fashioned glas met verse ijsblokken. Versier met een maraschino kers of een zeste van citroen.

NM.

In the Mix: Banana Bliss met 3 ingrediënten

Café Royal Cocktail Book

Hotel Café Royal is een vijfsterren hotel in Regent Street in Londen. En zoals de meeste grote hotels heeft het ook een cocktailbar. Deze floreerde tussen 1920 en 1930, dus moest er natuurlijk een cocktailboek gemaakt worden. Deze werd geschreven door een zekere William J. Tarling en werd in 1937 gepubliceerd. Het is één van de betere cocktailboeken en bevatte heel wat modern classics van toen.

Banana Bliss

We kozen er één cocktail uit, omwille van de basis spirit, cognac. Cognac is voor mij eerder een sipping spirit, genre pousse café. Dus ik was benieuwd naar het originele recept dat vraagt naar gelijke delen cognac en bananalikeur. Maar dat vond ik niet zo geslaagd, vermoedelijk omdat we ondertussen al bijna 90 jaar later zijn en originele ingrediënten al niet meer bestaan. Na een beetje zoeken vond ik een moderne versie waarin een derde ingrediënt werd gebruikt, namelijk oloroso sherry.

We kozen voor onze favoriete oloroso sherry, namelijk de Valdespino Solera Oloroso 1842, een pareltje van 21% ABV. Voor de cognac viel onze keuze op de Rémy Martin 1738 Accord Royal.  En om deze cocktail de doen werken hebben we ook nog goede bananalikeur nodig, en daarvoor kozen we Tempus Fugit Crème de Banane, een pareltje uit Zwitserland. En zo hebben we een lekkere cocktail op basis van cognac in ons repertoire.

Tempus Fugit Crème de Banane

Tempus Fugit is gebaseerd op een oud recept uit 1883 en brengt met zijn bananenlikeur de authentieke smaken en aroma’s terug die ontbreken in moderne (eerder chemische) bananenlikeuren. Perfect gerijpte kleine, rode bananen uit Costa Rica worden in kleine hoeveelheden gedistilleerd om de rijke bananensmaak te extraheren. De goudgele kleur van de rijpe bananen is volkomen natuurlijk. Het perfecte compliment voor je favoriete Tiki-cocktails en elke klassieke cocktail die een authentieke Creme de Banane in historische stijl vereist. Mooie retro fles, trouwens!

Wat heb je nodig?

  • 30 ml Cognac
  • 22 ml Oloroso sherry
  • 10 ml Tempus Fugit Crème de Banane Liqueur

Hoe maak je het?

Combineer alle ingrediënten in een mengglas gevuld met ijsblokken en roer tot je voldoende afkoeling hebt. Strain in een voorgekoeld glas over een grote ijsblok. Werk af met een zeste van appelsien.

NM.

In the Mix La Parisienne

Parijs is dé lichtstad

Elk jaar zijn de grote winkels aan de Boulevard Haussmann (Metrostation Havre-Caumartin en Chaussée d’Antin-La Fayette) prachtig versierd. Alle etalages worden volgens een thema mooi versierd. Kerst speelt natuurlijk de hoofdrol. Galeries Lafayette, Printemps Haussmann, BHV Marais, Bon Marché Rive Gauche enzoverder zijn gewoon schitterend versierd tijdens de kerstperiode. Parijs is nog meer dan anders de lichtstad bij uitstek. En alhoewel het binnen altijd immens druk is kan ik het toch niet laten om de wriemelende massa te trotseren om naar de bling bling kerstboom in Galeries Lafayette te gaan kijken.

De naam Lichtstad verwijst echter niet naar de vele lichtjes in de stad maar naar het aandeel van Parijs tijdens de Verlichting.

Elegantie

Naast lichtstad is Parijs ook de stad van de romantiek en van de elegantie. Onze cocktail van vandaag staat in het teken van die elegantie, want gemaakt met champagne. De basis is cognac en amaro (liefst een zo neutraal mogelijke zoals Ramazotti of Montenegro). Daarbij doen we een beetje Grand Marnier en wat citroensap voor het friszure. Vervolgens een lepeltje Orange Marmalade, en we vullen de glazen bij met champagne.

Veel succes met dit feestelijk drankje!

Wat heb je nodig?

  • 30 ml Cognac
  • 15 ml Amaro
  • 15 ml Grand Marnier
  • 10 ml citroensap
  • 1 EL Appelsienconfituur
  • Champagne
  • 1 Luxardo maraschino kers

Hoe maak je het?

Doe de Cognac, Amaro, Grand Marnier, citroensap en konfituur in een met ijsblokken gevulde shaker. Goed shaken en double strain in een champagne flute. Aftoppen met champagne of prosecco.

En versier met een cocktailkers.

NM.

Grey Goose in feestverpakking

Super Premium Vodka

Grey Goose is een Franse super premium vodka en behoort tot de Bacardi groep. De zachte wintertarwe dat gebruikt wordt voor deze vodka komt uit Picardië in het Noorden van Frankrijk en wordt daar gemalen en volgens een uniek productieproces gedistilleerd. De pure alcohol wordt vervolgens getransporteerd naar Gensac, een dorpje in de buurt van Cognac en wordt daar vermengd met puur bronwater.

Deze sublieme premium Grey Goose vodka wordt 1 keer gedistilleerd in 5 stappen en verkrijgt hierdoor zijn zachte, verfijnde smaak. Grey Goose is voor mij pure elegantie. Het is niet voor niets één van de snelst groeiende super premium vodka’s ter wereld.

Personaliseren? Geen probleem!

De feestelijke versie van Grey Goose komt in een prachtige blauwe metalen doos, met daarin een set letters, cijfers en symbolen waarmee je de geschenkdoos kan gaan personaliseren. Er zaten zelfs meer dan genoeg letters in om Nullam Microwaveum te vormen en dat zegt genoeg 🙂

Suggesties

Hieronder enkele cocktail suggesties: Argo, Le Grand Fizz, Cosmopolitan, Screwdriver en Vesper Martini.

Cognac Baron Otard V.S.O.P. 40% ABV

Cognac Baton Otard

In 1795 kocht Baron Jean-Baptiste Otard het Château de Cognac, een fort dat in de 11de eeuw gebouwd werd om de stad te beschermen tegen vijandige invallen van de Engelsen en de Vikings en dat in de loop der eeuwen meermaals van eigenaar en gedaante verwisselde. De baron zag meteen het unieke karakter van deze plek: de drie meter dikke muren die de kelders omgeven en de onmiddelijke nabijheid van de rivier Charente creëren een constante temperatuur van 15°c en een hoge vochtigheidsgraad. Deze factoren zorgen er voor dat de cognacs van Baron Otard hun karakteristieke volle smaak, finesse en zachtheid op een ideale manier kunnen ontwikkelen. Zowel de selectie van de druiven als het destillatieproces zijn aan zeer strikte regels onderworpen. De maitre de chai van Baron Otard controleert alle stappen en selecteert enkel de beste eaux-de-vie. Het resultaat gaat de kelders van het kasteel in om er te rijpen op Franse eikenhouten vaten. Baron Otard VSOP wordt gekenmerkt door zijn intens bloemenbouquet, versterkt met aroma’s van lindebladeren, peper en tabak; Een fijne zweem vanille geeft de kruidige smaak van deze gele, amberkleurige cognac extra karakter.

Cognac benamingen

Cognacs komen onder verschillende benamingen op de markt, afhankelijk van hun ouderdom. Er wordt gerekend vanaf het moment dat de distillatie klaar moet zijn, 31 maart. Twee jaar later in september mag de cognac gebotteld en verkocht worden. Bij wet mag de leeftijd van de cognac niet op de fles vermeld staan. Wel staat er een leeftijdsaanduiding op elke fles in dit geval V.S.O.P of VSOP. Dit verwijst naar een minimale rijptijd van vierenhalf jaar. V.S.O.P staat voor Very Superior Old Pale of Very Special Old Pale.

After Dinner

Na een geslaagd etentje gaat er niets boven het ritueel van een geurig glas cognac. Met Otard maakt u de keuze van de fijnproevers: een authentieke cognac met onvergelijkbare smaak en aroma.

Cognac Etiquette

  • Cognac serveer je op kamertemperatuur.
  • U serveert cognac bij voorkeur in een tulpvormig glas, zodat niet alle aroma’s direct uit de drank verdwijnen.
  • Warm het glas op in uw handpalm, laat de cognac lichtjes walsen en snuif het vrijgekomen boeket op alvorens te proeven.
  • Drink Cognac vooral heel erg langzaam.

“Neem een grote slok. Laat het een halve minuut door je mond rollen. Adem in door je neus en slik de drank vervolgens door. Open je mond en adem zo diep in als je kunt.”

Ernest  Hemingway

NM.

Mandarine Napoleon

Mandarine Napoléon is nog steeds een van de meest emblematische Belgische likeuren, al wordt hij gemaakt met Siciliaanse mandarijnen en Franse Cognac. Het oorspronkelijke recept werd voor de keizer zelf gecreëerd, maar pas eind 19e eeuw gecommercialiseerd. Mandarine Napoléon was tot 2009 in Belgische handen (nu De Kuyper Royal Distillers uit Nederland), maar het wordt wel nog steeds in België gedistilleerd. Dus je koopt toch nog een beetje Belgisch!.

Aan de samenstelling veranderde sindsdien niks. Aan het drinkritueel des te meer. De Mandarine Napoléon wordt puur of in cocktails gedronken en dient als basis in talrijke culinaire bereidingen (eend, bavarois, …). Vandaag wordt Mandarine Napoléon vooral aangewend in hippe cocktails als de Napoléon Margarita of Napoléon Mule of Mandarine Mimosa. Ideaal om de glazen mee te vullen die tijdelijk gratis worden aangeboden in de geschenkverpakking.

Adviesprijs: 23,99 €