Tag Archives: rozemarijn

Kip, rozemarijn, citroen … in 1 pan klaargemaakt

Eénpansgerechten

Vandaag een éénpansgerecht voor zij die heel druk bezig zijn. De basisingrediënten zijn een kip en krieltjes en als smaakmakers gebruiken we citroen en rozemarijn (of Griekse oregano). En met dit kan je beginnen experimenteren en toevoegen wat je nog in de koelkast hebt: een teentje look, groenten, een sjalotje een chilipeper, enzovoort. En ik gebruik veel citroen, niet alleen voor de frisheid, maar omdat de smaak doordringt in de krieltjes en de kip, en ik dat heel lekker vindt.

Ik koop een volledige kip en snij die zelf in stukken, maar als je enkel filets of billen wil, geen enkel probleem.

Het is een éénpansgerecht, en dat wil zeggen dat we daarvoor onze zware gietijzeren skillet uithalen, maar eender welke pan met zware bodem kan hiervoor gebruikt worden.

Eénvoudige ingrediënten, eenvoudig klaargemaakt

Als je van koken houdt, kan het leuk en belonend zijn om jezelf te verliezen in de keuken. Het kan therapeutisch zijn om de inspanning te leveren die nodig is om iets verbazingwekkends te creëren, vooral als er hongerige mensen wachten om het eindresultaat te waarderen. Maar dat is niet elke dag het geval. Je hebt niet elke dag keukentherapie nodig. We hebben het allemaal druk, dus het is fijn om het simpel te houden. En als uw ingrediënten vers zijn, zullen ze simpelweg stralen als de sterren van het gerecht. Minder werk, minder opruimen, minder tijd. En gemakkelijk, dat is de boodschap.

Wat heb je nodig?

  • 2 EL verse rozemarijn, gehakt
  • zeste van een citroen
  • 3 teentjes knoflook, grof gehakt
  • 2 theelepels grof zout
  • 1/4 theelepel gemalen zwarte peper
  • 1 EL extra vierge olijfolie
  • 2 EL citroensap
  • krieltjes
  • 1 kip
  • sjalotten, rode ui, chilipeper, groenten, … naar keuze

Hoe maak je het?

Maak rub met rozemarijn, zeste van citroen, look, zout en peper: daarvoor doe je de rozemarijn, citroenschil, gehakte knoflook, zout en peper in een hakmolen en pulseer tot alles goed gemalen is. Voeg dan de eetlepel olijfolie toe en pulseer opnieuw.

Marineer de kippendijen met rozemarijn-citroen-rub: Leg de stukken kip in een kom en wrijf ze helemaal in met de rozemarijn-citroenkruiden. Leg de dijen met het vel naar beneden en besprenkel met het citroensap. Laat een uur marineren op kamertemperatuur ​​voordat u gaat koken. Kook ondertussen de krieltjes voor (niet volledig, zodat ze kunnen verder garen in de oven).

Verwarm de oven voor op 180 graden.

Schroei de stukken kip in 2 eetlepels olijfolie in een gietijzeren of andere pan met zware bodem, op een middelhoog tot hoog vuur. Leg de stukken met het vel naar beneden in de pan.

Bak tot de stukken kip mooi bruin zijn en draai ze dan om. Haal de pan van het vuur.

Schik de krieltjes met wat teentjes look, stukken citroen en sjalotjes tussen de stukken kip. Pers de overgebleven citroen uit over de kip en aardappelen. Kruiden met peper en zout. Voeg wat takjes rozemarijn toe. Laat alles verder garen in de oven. Na ongeveer 20 minuten is je éénpansgerecht klaar.

NM.

IN THE MIX OLD TOM SANGUINELLO

Het is het seizoen van de bloedappelsienen en het zou dus zonde zijn om daar niets mee te doen. Gin en bloedappelsien gaan heel mooi samen. In tegenstelling tot de redelijk zoete navels smaken bloedappelsienen ietwat zurig, wat voor mij het sap veel lekkerder maakt dan het sap van navels. Daarnaast zijn bloedappelsienen zeer gezond wegens de uitzonderlijk krachtige anti-oxidantia die ze bevatten en de grote hoeveelheden vitamine C. We maken een cocktail met het sap van bloedappelsien, voegen daar de smaak van rozemarijn aan toe en gebruiken de Old Tom gin van Sacred Spirits (zie artikel), omwille van de subtiele smaak van Spaanse appelsienen, en omdat die wat zoeter is dan een klassieke London Dry Gin. Je kan er eventueel nog een scheutje Triple Sec of Cointreau bijdoen, maar dat hoeft niet.

Het resultaat is een eenvoudige maar heel lekkere cocktail, heerlijk in deze donkere dagen. Toch opletten geblazen, want het is een stevige cocktail, die je niet voelt aankomen.

Wat heb je nodig?

  • 1 klontje suiker
  • 2-4 druppeltjes angostura bitters
  • 5 blaadjes rozemarijn
  • sap van 1 bloedappelsien (30 ml)
  • 60 ml Old Tom gin
  • 1 schijfje bloedappelsien en 1 takje rozemarijn voor de versiering

Hoe maak je het?

  • Leg het suikerklontje in een Old Fashioned glas. Druppel de angostura bitters op het suikerklontje. Doe er de blaadjes rozemarijn bij en gebruik een stamper (muddler) tot het suikerklontje gebroken is.
  • Giet er het vers geperste bloedappelsiensap bij en de gin. Doe er de ijsblokken bij, roer even om met een barlepel en versier met een schijfje bloedappelsien en een takje rozemarijn.
  • Genieten maar.

NM.

In the Mix Sloe Gin Fizz

Nostalgie

Sloe Gin werd traditioneel gedronken tijdens de donkere koude winterdagen, liefst voor een knetterend haardvuur. Of je nam wat sloe gin mee in een hip flask tijdens je winterse wandeling. Het zijn eigenlijk de Amerikanen die er een zomers drankje van gemaakt hebben, door er citrus en sodawater aan toe te voegen. En zo werd de sloe gin Fizz geboren.

Tijdens de jaren 60 en 70 verdwenen cocktails in het algemeen wat uit het beeld, dus ook sloe gin. En vooral sloe gin gemaakt volgens de oude formule, die verdween helemaal. Een nieuw soort sloe gin kwam naar boven, gemaakt met neutrale spirit waaraan sloebessen smaak werd toegevoegd. En mensen vergaten hoe echte sloe gin smaakte en hoe lekker het eigenlijk is. Ook ik.

Tijdens één van mijn tochten door het pre-Brexitse VK, kocht ik in een lokale Country Store ergens te velde in Dorset een fles sloe gin. Waarschijnlijk omwille van een nostalgische impuls begon ik het aanbod te bestuderen en kocht ik een fles goede artisanale sloe gin.

Met sloe gin kan je ook koken (zie ons recept van crumble van pruimen en sloe gin en eendenborst met een saus van sloe gin en braambessen), maar je kan er vooral leuke drankjes mee maken, zoals deze sloe gin fizz. We gaan deze oude klassieker wat toetsen van hout meegeven, door er wat rozemarijn aan toe te voegen. Deze sloe gin fizz is ideaal voor een zondagse brunch.

Wat heb je nodig?

  • 30 ml sloe gin
  • 30 ml Bombay London dry gin
  • 30 ml vers geperst citroensap
  • 1 barlepel gewone siroop
  • 2 takjes rozemarijn
  • club soda water

Hoe maak je het?

Haal de blaadjes van 1 takje rozemarijn. Doe in de shaker en giet er de gin bij. Laat de gin even de smaak van de rozemarijn opnemen door je shaker even in de ronde te bewegen.

Nu mag de rest van de ingrediënten erbij: de sloe gin, de siroop, het citroensap en veel ijs.

Nu gaan we 15 seconden shaken en daarna de cocktail in een hoog Collinsglas gieten (to strain). Giet er wat soda water bij.

Versier met een takje rozemarijn of een schijfje citroen.

Tijdens een brunch durf ik wel eens gekoelde champagne coupes gebruiken, maar dat is een puur estethische keuze.

Maar opgelet, we geven je nog even deze anecdote mee…
 
– Could I have a sloe gin fizz without the gin, please?
– What’s the point of that, Miss? the bartender said
– Tomorrow morning, Mabel said

NM.

 

Kotopoulo me Dendrolivano

Winters comfort food

Tijdens de winterperiode gaan we op zoek naar gerechten die onze ziel verwarmen. Dat warme gevoel hebben we nodig om de koude temperaturen aan te kunnen. We noemen het daarom ook comfort food. Voor de verandering gaan we eens buiten de grenzen kijken, op zoek naar een lekker stoofpotje. En zo kwamen we uit bij deze klassieker uit de Griekse keuken,  κοτόπουλο ψητό με λεμόνι και δενδρολίβανο. Kotopoulo is Grieks voor kip en dendrolivano is gewoon rozemarijn. Doe daar nog wat citroen en witte wijn bij en je hebt de typische Griekse smaken. Dit eenvoudig gerecht met respect voor pure ingrediënten, is gemakkelijk te maken en vult je hele huis met lekkere aroma’s. En de saus maakt zich bijna zelf. Goed gekeurd door yiayia, de Griekse grootmoeder.

 

Wat heb je nodig? Voor  4 personen

  • 1 kip, in 8 stukken verdeeld
  • 4 takjes verse rozemarijn
  • Bloem
  • Peper en zout
  • 250 ml witte wijn
  • 250 ml kippenbouillon
  • 2 laurierbladen
  • Sap van 1 citroen
  • 1 teentje look (optioneel)

Hoe maak je het?

Verwarm de oven voor op 200 graden. Verdeel de kip vakkundig in acht stukken en kruid met peper en zout. Bestrooi met wat bloem. We hebben de bloem nodig om de kip mooi bruin te bakken en om de saus te laten indikken.

We bakken de eerst de kip aan en dan gaat de pan in de oven, dus gebruik onmiddellijk een pan met zware bodem.

Bak de stukken kip in een pan tot ze mooi goudbruin zijn (ongeveer 10 minuten). Je kan er ook een fijn gesnipperd teentje look bij doen. Wanneer de kip klaar is mogen de wijn, de rozemarijn en de laurierblaadjes erbij. Laat dit gedurende twee tot drie minuten reduceren (indikken, vandaar de bloem). Giet er de kippenbouillon bij, zet er een deksel en zet de pan in de oven.

Afhankelijk van je oven zal de kip gaar zijn tussen de 30 en 45 minuten, maar haal er de laatste vijf minuten het deksel af, zodat je kip een krokant korstje krijgt. Doe er op dat ogenblik ook het citroensap bij. Controleer de smaak en kruid bij of voeg er nog wat citroensap bij.

Serveer dit met oven geroosterde krielaardappelen.

NM.

Rozemarijnspiesjes van kruidig rundsvlees met mierikswortelcrème

6459

Vandaag 10 augustus is de feestdag van de Heilige Laurentius. Sint Laurent was de allereerste grillmaster vanwege zijn onafscheidelijk attribuut: een vleesrooster.  Laurentius is dan ook de patroonheilige van alle koks die zich bezig houden met het roosteren en braden van vlees. Het verhaal gaat dat men Laurentius boven het vuur legde op een groot rooster, zodat hij levend werd gegrild. Hij zou toen ook de volgende magische woorden hebben uitgesproken: “Draai me om want ik ben al genoeg gebakken aan deze zijde”.

Bij ons werden veel kerken naar hem genoemd maar verder gaat deze dag onopgemerkt voorbij. In Italië is 10 augustus weleen heel speciale dag: la Notte di San Lorenzo is de nacht van de wensen (La Notte dei Desideri) en vele Italianen hopen vanavond een vallende ster te zien en dan een wens te doen. Die traditie om een wens te maken is gebaseerd op de oorspronkelijke de wens om het lijden van Laurentius te laten stoppen en de vallende sterren stellen tranen van pijn voor. Heel symbolisch van oorsprong maar nu wensen de Italianen vooral eeuwige liefde, rijkdom en succes. Dus als je vanavond een vallende ster ziet, vergeet dan niet de volgende magische woorden uit te spreken:  “Stella, mia bella Stella, desidero che…”, gevolgd door je wens.

Wij maken voor deze gelegenheid wat aparte spiesjes voor op de BBQ (of in  de grillpan). Dun gesneden reepjes steak, kruidig gemarineerd met een lekkere saus op basis van mierikswortel.

Wat heb je nodig? Voor 2 personen

1 steak naar keuze (ongeveer 2 cm dik), dun gesneden, tegen de draad gesneden

Voor de marinade:

  • 4 takjes rozemarijn
  • 2 EL dijon mosterd
  • 2 teentjes look, fijn gesnipperd
  • 1 EL sojasaus
  • 1 theelepel verse tijm
  • 1/8 teaspoon gerookt paprikapoeder
  • 1/3 cup olijfolie

6456

Voor de mierikswortelcrème:

  • 1/2 cup crème fraîche
  • zeste van een citroen
  • 2-3 EL mierikswortel
  • Zout en vers gemalen peper

Hoe maak je het?

We beginnen met de marinade. Meng de mosterd, look, sojasaus, tijm,  gerookt paprikapoeder en olijfolie in een glazen kom en zet even opzij. Deze hoeveelheden zijn genoeg om twee steaks te marineren.

Waarom een glazen kom voor marinades?

Een marinade voegt smaak toe aan vlees en zorgt er ook voor dat je vlees mals blijft. Wat veel mensen vergeten, en zeker bij warm weer, is dat de kom even belangrijk is als de marinade zelf. Scheurende of te kleine plastiekzakken of plastieken doosjes die gaan lekken in je koelkast zorgen voor bacteriële besmetting en voor ziekte.

Gebruik een glazen kom om te marineren zodat je voedsel smaakvol maar vooral veilig is. Marinades maak je met olie dus ontstaan er moleculaire bindingen met de plastiek. Zelfs na goed afwassen zal plastiek nog dikwijls de kleur of geur hebben van een marinade. Dus je loopt het risico dat je volgende lading brownies wel eens een honing-mosterd of looksmaak zou kunnen hebben. Dat heb je niet met glas. Glazen kommen zijn ook veel gemakkelijker proper te maken (en te houden) dan plastiek omdat ze beter afwassen

De mierikswortelcrème

Maak de mierikswortel volledig zelf of gebruik een bereide mierikswortelsaus. Bij de verse mierikswortel doen we wat crème fraîche, de zeste van een citroen, afkruiden met peper en zout en versier eventueel met wat roze peperkorrels.

De rozemarijn

Neem stevige takjes rozemarijn en verwijder de meeste blaadjes van de stam. Laat een drietal centimeter over. Maak een scherpe punt aan de andere zijde zodat jet de dunne strips vlees er makkelijk kan over schuiven.

De steak

We gaan de steak in dunne strips snijden, tegen de draad. En tip om dat iets gemakkelijker te kunnen doen is de steak ongeveer 30 tot 45 minuten in de diepvriezer te leggen. Leg de dunne strips in de marinade of neem een borstel en strijk iedere strip in met de marinade.

Leg op een serveerschotel, dek af en bewaar gedurende een uur in de koelkast.

Een tip: om te vermijden dat de rozemarijn aan het uiteinde van de spiesjes gaat verbranden, kan je ze losjes omwikkelen met aluminiumfolie.

Bak de rozemarijnspiesjes op de BBQ of in een hete grillpan. De spiesjes hebben niet zo veel tijd nodig om te garen, maximum twee minuten per kant.

Werk de rozemarijnspiezen af met wat fleur de sel en dien op met de mierikswortelcrème.  Smakelijk eten en veel succes met de vallende sterren. Make a wish!

NM.

Konijnenbout met mosterdzaad en venkel

7780

Konijn is de underdog van de proteïnes want ik ben er van overtuigd dat veel mensen vergeten hoe heerlijk rustiek konijnenvlees is. Het magere, malse vlees is ideaal in stoofpotjes en is gezond. Je kan met konijn echter veel meer mee doen dan het klassieke konijn met pruimen recept.

De stukken konijn worden op smaak gebracht met een mengsel van mosterdzaad en mosterd. Deze natte rub moet een nachtje in het vlees kunnen trekken, dus je begint je voorbereidingen een dagje vroeger. Hoe donkerder het mosterdzaad, hoe scherper, dus opletten geblazen. Daarbij serveren we licht aangestoofde venkel dat verder gaarde in het kookvocht, gekarameliseerde oven geroosterde wortelen en een smeuïge polenta. Dit alles werd opgediend met een top witte wijn uit Uruguay, een Bodega Garzon Viognier uit 2013, een tip van Stephane Humblet van ad bibendum Antwerpen. Ik had deze wijn geproefd op een avondje ad bibendum meets Van Tricht kazen en was er helemaal weg van. Voor de wijnliefhebbers onder jullie, Bodega Garzon in de gaten houden. Ook de rode zijn toppers.

Wat heb je nodig?

  • 1 konijn
  • 120 ml goede mosterd naar keuze
  • 2 EL bruine mosterdzaadjes
  • 1 ajuin
  • 2 venkelknollen
  • 2 takjes tijm
  • 1 takje rozemarijn
  • 5 blaadjes salie
  • 75 ml droge witte wijn
  • 500 ml kippenbouillon
  • Polenta

7778

Hoe maak je het?

Neem een kleine mengkom en meng de mosterd met het mosterdzaad. Kruid de stukken konijn met peper en zout. Smeer de stukken konijn in met een laag van het mosterdmengsel. Leg de stukken in een braadslede en laat een nachtje in de koelkast rusten.

Verwarm de volgende dag de oven voor op 180 graden. Doe een lepel olijfolie in een antikleefpan en bak de stukken konijn aan tot ze bruin zijn. Niet te lang, een paar minuten aan elke zijde is voldoende. Draai ze voorzichtig om zodat de mosterdkorst intact blijft. Haal de stukken konijn uit de pan en zet even opzij.

Nu mogen de stukken venkel en ajuin in de pan. We gaan deze ongeveer 10 minuten laten garen op een middelmatig vuur, samen met de rozemarijn, tijm en salie. Deglaceren met de wijn. Schraap de aanbaksels los. Voeg er de bouillon bij en breng aan de kook. Leg de stukken konijn op de groenten en zet een deksel op de pan (of gebruik een braadslede of ovenschotel die je kan afdekken). Deze mag nu in de oven voor ongeveer 45 minuten. Na deze tijd mag het deksel er af en mag je de schotel nog 10 minuten verder laten garen. Giet ondertussen het braiseervocht in een sauspan en reduceer tot 1/3. Kruid met peper en zout.

Serveer met smeuïge zachte polenta. Leg daar de stukken konijn op de polenta en over giet met een lepel saus. Ik gaf er ook wat geroosterde wortelen bij.

0523

NM Uncorked: Bodega Garzon Viognier 2013

7758

We serveerden dit gerecht met een opmerkelijke wijn uit Uruguay, de Garzon Viognier 2013 van Bodega Garzon. Ik kreeg deze tip van ad bibendum uit Antwerpen. Bodega Garzon is ongetwijfeld één de van meest besproken nieuwkomers. Uruguay is misschien bij ons niet zo gekend, maar het is de vierde grootste wijnproducent in Zuid Amerika. Kosten noch moeite werden gespaard voor dit nieuwe wijndomein, omgeven door bossen, palmbomen en enorme rotsen. Het prachtige domein strekt zich uit over het magnifiek glooiende landschap net landinwaarts van het betoverende vakantieoord Punta del Este. Het plaatsje heet Garzon, slechts 15 kilometer verwijderd van de Atlantische oceaan. Deze regio geniet van een mild klimaat en verschilt danig van de klassieke wijnregio ten noorden van Montevideo. De ligging is werkelijk uniek en de uitzichten adembenemend. Vanaf de oprichting enkele jaren geleden werd topoenoloog Alberto Antonini aangetrokken. Hij kreeg de middelen om alles tot in het kleinste detail te ontwikkelen en het resultaat laat niet afweten. De eerste wijnen zijn nu beschikbaar en charmeren door hun identiteit, fijne karakter en mooie structuur. Naast de ongelooflijk mooie rode wijn op basis van de typische druivensoort Tannat worden eveneens enkele heerlijke witte wijnen gemaakt op basis van Viognier, Albariño en Pinot Grigio.

NM.

Lamskoteletten met een korst van rozemarijn en Dijon mosterd

8836

Nullam is laatste tijd onder andere ook aan het experimenteren geweest met aardappelpuree: van de lekker smeuïge de luxe mousseline versie tot de eerder ruwe, meer geprakte versie, waaraan we bijvoorbeeld rucola, teentjes look, bieslook, lente-uitjes of platte peterselie hebben toegevoegd. Deze ingrediënten voegen elk op hun beurt een eigen karakteristieke smaak toe aan de aardappelpuree. Je hebt ongelofelijk veel mogelijkheden, maar alles begint natuurlijk bij de persoonlijke keuze of je voor een smeuïge mousseline kiest of niet. Mijn voorkeur gaat de laatste tijd duidelijk uit voor een ruwe, geprakte versie. En dan nog het liefst met wat rucola er onder doorgemengd. De toevoeging van verse rucola met die peperachtige smaak, die verwelkt bij het onder de puree te mengen vind ik heerlijk. Duidelijk mijn favoriet.

We gaan dus nu een ruw geprakte puree klaarmaken met fijne lamskoteletten die we een korstje geven van dijon mosterd, look en verse rozemarijn. Je mag er ook wat broodkruimels aan toevoegen om het korstje nog wat krokanter te maken.

5425 - Copy

Wat heb je nodig?

  • 1 kilo aardappelen (ga voor zetmeelrijke aardappelen)
  • 2 teentjes look
  • 3 EL olijfolie
  • Peper van de molen
  • Fijn gesnipperde bieslook of rucola
  • 2 EL verse rozemarijn
  • 1 EL dijon mustard
  • Lamskoteletjes

Hoe maak je het?

Dit gerecht is voor 4 personen. Schil dus ongeveer 1 kilo aardappelen en snij ze in niet te kleine stukken. Kook deze gaar in lichtgezouten water. Doe er eventueel een teentje look bij.

We gaan de aardappelen opwerken met of het kookvocht of wat melk. Nooit koude melk bij warme aardappelen doen want dan krijg je een kleverige brij.

Indien je niet kiest voor het kookvocht, dan warm je ongeveer anderhalve deciliter melk op, samen met ongeveer 150 gram boter. Kruiden met peper en zout.

Giet de aardappelen af en laat ze gedurende ongeveer 5 minuten rusten of zet ze nog even terug op het vuur en schud goed dooreen.

Neem een echte stamper of een vork en prak de aardappelen. Voeg er het mengsel van boter en melk bij tot je de gewenste consistentie hebt.

Voeg er nu de ruccola of bieslook of andere ingrediënten naar keuze onder en hou warm.

Neem de twee teentjes look en snij ze zeer fijn of stamp ze plat met een zwaar koksmes. Combineer met de rozemarijn, Dijon mosterd en peper en zout. Eventueel wat broodkruimels. Wrijf er de lamskoteletten mee in. Grill deze op een ingevette grill. Keer halverwege om tot de koteletjes gaar zijn.

NM.

8829

Shortbread met rozemarijn

2324

Shortbread is één van de culinaire kroonjuwelen van Schotland. Dit kalorierijke maar zeer lekkere koekje zou teruggaan tot de dertiende eeuw en is een variant van de ‘biscuit’ of ‘biscotti’ (een dubbelgebakken koekje). Boter verving gist en zo was de shortbread geboren (short verwijzend naar shortening – vetstof of boter – en niet naar kort). Boter en per definitie ook shortbreadkoekjes waren duur en dus werden de koekjes enkel maar op zeer speciale gelegenheden naar boven gehaald, zoals tijdens de kerst- en nieuwjaarsperiode. En op de Shetland eilanden breken ze traditioneel een versierd shortbreadkoekje – bride’s bonn – op het hoofd van de bruid vooraleer ze haar nieuwe huis binnengaat.

Voor shortbread heb je eigenlijk maar drie basisingredienten nodig: bloem, suiker en boter. Maar wij gaan er nog eentje aan toe voegen, namelijk rozemarijn. Rozemarijn wordt, nog meer dan enig ander kruid, aanzien als een winterkruid. Het wordt in zovele typische winterbereidingen en stoofpotjes gebruikt. Maar rozemarijn gaat ook perfect samen met zoete dingen, zoals bijvoorbeeld deze shortbreadkoekjes. De subtiele maar mysterieuze en intrigerende smaak van dennenaalden maken van deze koekjes een waar genot. Bij mensen die dit koekje voor eerste keer proberen, zie je verwarring: wat is die mysterieuze smaak. Een sterk en robuust kruid mengen met een boterachtig kruimelkoekje lijkt misschien een vreemde kombinatie, maar het is een echte aanrader en past perfect bij de digestief.

2925

Wat heb je nodig? Voor ongeveer 16 koekjes

  • 2 cups bloem
  • ¾ theelepel zout
  • ½ theelepel bakpoeder
  • 1 EL fijn gehakte verse rozemarijn
  • ¾ cup ongezouten boter, zacht
  • 2 EL milde honing
  • ½ cup poedersuiker
  • 1 EL kristalsuiker

Hoe maak je het?

Verwarm de oven voor op 150 graden Celsius. Meng bloem, zout, bakpoeder en rozemarijn in een kom. Meng in een andere grote kom met een mixer op lage snelheid de boter, honing en suiker, doe er vervolgens het bloemmengsel bij. Meng nog een beetje tot je een grof deeg hebt, er mogen nog wat stukjes in zitten.

Doe het deeg in een bolvorm en leg het op een met bloem bestoven werkblad.  Kneed het deeg nog een paar keer goed dooreen en verdeel dan je deeg in twee stukken.

Neem een stuk deeg en rol het met een deegrol uit tot een dikte van ongeveer 8 millimeter. Neem een ronde koekjessnijder en haal zoveel mogelijk ringen uit je deeg. Leg de ronde vormen op een bakplaat. Herhaal dit voor de tweede bol deeg.

Bak de koekjes in het midden van de oven tot ze een mooie gouden kleur vertonen (ongeveer 25 minuten afhankelijk van je oven).  Laat ze volledig afkoelen op een rooster.

NM.

2335

Minestrone van paddenstoelen

9353

Tijdens de donkere wintermaanden hebben we steviger kost nodig dan in de zomer, maar ook veel vitaminen. Vitamine D krijgen we genoeg in de zomer dankzij de zon, dus moeten we in de winter op zoek gaan naar een vervanger. Paddenstoelen bevatten heel veel vitamine D en die hebben we nodig om de zon te compenseren. We gaan een minestrone maken van wilde paddenstoelen. Gebruik bij voorkeur wilde of bospaddenstoelen die een unieke aardse smaak aan je minestrone geven.

Minestrone is een dikke soep uit Italië, meestal gemaakt met heel veel groenten. Er is eigenlijk geen vast recept, dus de groenten veranderen met de seizoenen. Heel lang geleden moet minestrone toch iets te maken gehad hebben met Rome want een vast ingrediënt waren Borlotti bonen (of Romeinse bonen) want het sap van de bonen was de basis voor de soep. Nu worden alle soorten bouillon als basis gebruikt.

Borlotti of Rosecoco bonen zijn heel populair in Italië. Ze zijn rood gevlekt en hebben een licht zoete smaak, ideaal voor stoofpotjes of soepen. Ze bevatten veel eiwitten en vezels. Je kan voor deze minestrone borlottibonen uit een blik gebruiken. Als je de gedroogde bonen gebruikt moet je zel eerst twee uur laten weken in koud water en ze ongeveer 45 minuten voorkoken.

Om het geheel nog iets zonniger en heel Italiaans te maken, maken we onze soep op basis van een goede, geurige brodo (zie tortellini al brodo). We verwerken geen pasta of rijst in onze minestrone maar geven er ook een Milanees tintje aan door er Parmaham in te verwerken of San Daniele, de minder bekende ham uit Friuli. Wat geroosterd rustiek brood en je hebt een echte minestrone of maaltijdsoep.

5021

Wat heb je nodig? Voor 6 personen

  • 1 kilogram wilde paddenstoelen
  • 1 ajuin
  • 2 teentjes look
  • 1 laurierblad
  • 1 takje verse rozemarijn
  • Platte peterselie
  • ½ liter warme brodo (kip, groente of rund)
  • 250 gram borlottibonen
  • Peper en zout
  • 6 sneden rustiek brood, geroosterd
  • 200 gram San Daniele of Parmaham

Hoe maak je het ?

Fruit de fijn gesnipperde ajuin zacht aan in wat olijfolie, samen met de stukken ham. Wanneer de ham wat kleur heeft gekregen mogen de fijn gesnipperde look en de kruiden erbij.  Laat een minuutje verder fruiten en doe er dan de paddenstoelen bij. Laat kort verder  fruiten en roer af en toe eens om.  Nu mag de warme brodo er bij. Verhoog de temperatuur en laat een tiental minuten garen. Rooster ondertussen de stukken rustiek brood.

Verijder het laurierblad en de rozemarijn en giet er de borlottibonen bij.  Nog een vijftal minuten en je minestrone ai funghi is klaar. Controleer de kruiding.

Leg een stukje geroosterd brood in elke soepkom of –bord.  Giet er de minestrone over en werk af met wat platte peterselie en wat vers gemalen zwarte peper.

Mangia bene, ridi spesso, ama molto

NM.

Funghi porcini zout en olie

9118

Nullam experimenteert graag met kruiden en specerijen want ze geven dikwijls een verrassende extra dimensie aan je gerechten. Je kan bij Nullam verschillende kruidenmengelingen vinden voor zowel zomers als winterse gerechten (zie rubriek Nullam Rubs & Sauces). Ook met zout kan je heel veel doen, zie vroegere artikelen over chilipeper limoen zout, basilicumzout en szechuanpeper en sesamzaadjeszout.

We kiezen deze keer als basisingrediënt voor een seizoensproduct dat perfect past bij de iets zwaardere herfst- en wintergerechten, namelijk funghi porcini. En we maken er een olie en een zout mee. De combinatie zout met funghi porcini voegt een nootachtige, robuuste, intense en aardse smaak toe aan gebakken en geroosterd rundsvlees, kalf en gevogelte maar ook aan pasta, polenta, soepen, sausen enzoverder. Gebruik dit funghi porcini zout op het einde van de bereiding wanneer je de kruiding controleert, niet aan het begin. De olie komt vooral tot zijn recht bij soepen en pasta’s.

7904a

Funghi porcini zout

Wat heb je nodig?

  • 25 gram gedroogde funghi porcini
  • 150 gram zout
  • 1 snuifje nootmuskaat

Hoe maak je het?

Neem een oude koffiemolen en doe er de gedroogde fungi porcini in en het snuifje nootmuskaat. Laat draaien tot je bijna poeder hebt. Doe er het zout bij en pulseer nog een paar keer.

Je kan dit funghi porcini zout een maand bewaren op een droge koele plaats.

Funghi porcini olie

Wat heb je nodig?

  • 25 gram gedroogde funghi porcini
  • 200 ml olijfolie
  • 1 EL gedroogde rozemarijn (optioneel)

Hoe maak je het?

We gaan eerst de funghi porcini rehydrateren in water. Wanner ze hun vorm terughebben, het water afgieten en de funghi laten uitlekken.

Giet 200 ml olijfolie in een pannetje en zet op een laag vuurtje. Doe er de funghi porcini en de rozemarijn in. Laat ongeveer 8 minuten op een zacht vuurtje pruttelen. Haal van het vuur, dek af en laat afkoelen.

Filter de olie en giet in een fles. Bewaar gedurende 3 à 4 weken in de koelkast.

NM.

9110