Tag Archives: polenta

Omgekeerde perentaart met Karamelsaus

Torta alle pere capovolta

Vandaag kiezen we voor een Italiaans dessert dat je toch even laat proeven van la dolce vita. Deze omgekeerde perentaart is een heel eenvoudig dessert om te maken. We zitten in de perfecte tijd van het jaar, want peren zijn een heerlijk seizoensfruit en het ideale ingrediënt voor het bereiden van herfst- of wintertaarten. De laagjes peer komen bovenop een karamelsaus, die voor de krokante kantjes zorgt.

Peren zijn geweldig – vol van karakter en smaak, met veel beschikbare variëteiten. Voor dit recept gebruik ik ofwel Doyenne du Comice – de koninginnepeer – of Durondeau, een typische herfstpeer, maar het lukt evengoed met de Conférence peer.

Serveer deze omgekeerde perentaart met een glaasje Pantelleria Passito Licquoroso, een versterkte zoete witte wijn, en je hebt een mooi dessert om je maaltijd af te sluiten.

Wat heb je nodig?

  • 3 peren
  • 150 gram bloem
  • 150 gram suiker
  • 4 EL polenta
  • 110 gram zachte boter
  • snuifje zout
  • 1 1/2 theelepel bakpoeder
  • 1 theelepel vanilla extract
  • 2 eieren
  • 120 ml melk
  • voor de karamel (50 gram suiker, 2 EL water en 1 EL boter)

Hoe maak je het?

De Voorbereiding

Verwarm de oven voor op 180 graden. Neem een springvorm van 20 cm en bekleed die met bakpapier.

De Karamelsaus

Zet een klein pannetje op een middelmatig vuur en doe er de suiker en het water in. Laat de suiker – zonder roeren – rustig de verschillende stadia doorlopen. Wanneer de suiker van amberkleurig naar donkerbruin gaat, haal je de pan onmiddellijk van het vuur en voeg er de zachte boter bij. Roer goed om tot je een mooie karamelsaus hebt. Giet deze in de bakvorm.

De Peren

Schil de peren en snij ze met een fijn mes of een mandoline in lamellen. Leg de fijne schijfjes peer dakpansgewijs en in een waaier bovenop de afgekoelde karamel.

Het Beslag

Klop de boter op met de suiker tot deze fluffy en bleek is geworden. Doe er het vanilla extract bij en de eieren – één voor één. Nu mag je er geleidelijk de bloem en polenta aan toe voegen (liefst in 3 keer) en de melk. Werk af met een snuifje zout.

Giet dit beslag over de peren en bak ongeveer 20 tot 25 minuten, afhankelijk van je oven.

Wanneer klaar haal je de cake uit de oven en laat deze in de vorm afkoelen. Leg dan een serveerschaal bovenop de vorm en draai in een vloeiende beweging om. Verwijder voorzichtig de springvorm. En laat de cake volledig afkoelen vooraleer op te dienen.

NM.

Zomerse Lasagna van polenta en zucchini

0671

Al fresco

Als het mooi en zomers weer is, is het zeer leuk om buiten te eten. De Italianen hebben daar een mooi woord voor ‘al fresco’. Het fijne aan buiten eten is de ongedwongen sfeer. Het hoeft niet allemaal snel te gaan. Je doet op je gemak de mise en place, alleen of met vrienden, je geniet ondertussen van een babbel en een glaasje bubbels of een andere aperitief. Dat is pas genieten van het leven.

We kozen voor een voorgerecht dat perfect past bij dit scenario, een zomerse lasagna. Het is een lasagna omdat het opgebouwd is uit lagen harde gegrilde polenta, warme gesmolten mozzarella en gegrilde zucchini, afgewerkt met een heerlijke tomatensaus en geroosterde pijnboompitten.

Je kan de polenta gemakkelijk op voorhand maken, je hoeft enkel de romige polenta te laten opstijven in de koelkast, in stukken snijden en dan grillen. Gegrilde polenta is heel lekker en één van mijn favorieten. Ook de tomatensaus maak je op voorhand. De rest van dit vegetarisch voorgerecht maak je met je ogen dicht en volledig stressvrij tijdens het aperitieven.

Wat heb je nodig? voor 6 tot 8 personen

  • 500 gram polenta
  • 2 courgettes
  • Mozzarella
  • Parmezaanse kaas
  • Tomatensaus
  • pijnboompitten

0679

Hoe maak je het?

Kook de polenta volgens de gebruiksaanwijzingen en giet deze in een ingevette schotel. Gebruik een spatel om het oppervlak egaal te maken. Dek af met plastiekfolie en laat opstijven in de koelkast.

Snij de courgettes met een mandoline of een scherp mes in de lengte fijn. Besprenkel lichtjes met olijfolie en kruid met peper en zout. Bak de strips zucchini gedurende enkele minuten op de grill, langs beide zijden. Haal van de gril en hou warm.

Haal de polenta uit de koelkast en snij deze in 8 rechthoekige stukken. Borstel wat olijfolie op 1 kant van de polenta en leg de stukken op de hete grill. Rooster gedurende ongeveer 5 minuten tot de textuur een beetje op toast lijkt. Borstel nu wat olijfolie op de andere zijde en draai om. Rooster terug gedurende 5 minuten. Leg ondertussen een schijfje mozzarella in het midden van een stukje polenta en laat rustig smelten.

Schik een stuk polenta op een bord, daarop een schijfje mozzarella en wat schijfjes of strips gegrilde courgette. Werk af met een lepeltje tomatensaus en geroosterde pijnboompitten, een bladje basilicum en wat schilfers Parmiggiano-Reggiano.

Je maakt dit gerecht in een handomdraai in een vegetarische versie door de mozzarella te vervangen door pesto.

NM.

Saltwood on the Green

4023

Het gebeurt niet elke dag dat je een restaurant bezoekt waarbij al je zintuigen geprikkeld en bevredigd worden. Soms zijn het prachtige borden waarbij het randgebeuren niet verzorgd is of te wensen overlaat. En soms krijg je van die kunstzinnige borden voorgeschoteld waarbij je je verplicht voelt om ervan te genieten, zelfs al zijn de ingrediënten niet te identificeren. Het is een beetje zoals de perceptie met wijn: als de fles meer dan 10 euro kost, moet hij wel beter zijn dan een fles van 5 euro.

Ik heb een dergelijke ervaring gekend in ‘Saltwood on the Green’. Alles zat gewoon goed!

Jeff Kipp

Een paar maanden terug was ik een kookboek aan het lezen van Charlie Trotter, één van de beste Amerikaanse chefs, die in november 2013 op veel te jonge leeftijd is overleden. Ik heb die man ooit aan het werk gezien en die heeft een grote indruk op mij gemaakt. Ik was wat aan het googlen en zag dat zijn toenmalige sous chef Jeff Kipp, zijn grote liefde was gevolgd naar Kent in het VK, en daar een restaurant was begonnen.

Het team van Saltwood on the Green

Zoals jullie weten steek ik regelmatig de Noordzee over, dus mijn eerste bestemming was Saltwood, een klein maar heel pittoresk dorpje in de buurt van Hythe. Het restaurant is ondergebracht in een omgetoverde General Store. Eenvoudig maar heel stijlvol ingericht.

De zeer warme ontvangst gebeurt door Gianpaulo ‘The People Guy’, die met Jeff Kipp uit New York is meegekomen. De cocktails zijn van de hand van Dan ‘The Drinks Guy’, nog iemand die Kipp gevolgd is. Het zijn stuk voor stuk kunstwerken met een perfecte smaakbalans, zoals ik ze alleen nog maar in Jigger’s geproefd heb. The English Orchard, op basis van gin en voor de rest bloemen en kruiden uit de tuin was buitengewoon goed en een streling voor het oog en de smaakpapillen. Alle tonics zijn ook in huis gemaakt.

3994

Het menu bestaat uit ‘little bites’ – een reeks voorgerechten – en ‘big bites’ – hoofdgerechten – en er zijn steeds suggesties van de dag. Chef Kipp gebruikt enkel lokale producten uit het rijke aanbod van de regio Kent. Kipp is een voormalig IT consultant die een koksopleiding volgde aan de Cordon Bleu school in Minnesota. Hij schotelt je prachtige borden voor, gemaakt met seizoensgebonden ingrediënten. Eén van de voorgerechten bestond uit verschillende structuren van rode biet, een panna cotta van waterkers met jonge kruiden. Ik proefde verder nog van vederlichte gnocchi met zomerse groenten en kruiden. Bij de hoofdgerechten was een top trio van lokale vis, sint-jacobsvruchten, zachte polenta met een vissaus bouillabaisse style. Alle gerechten kwamen met aangepaste wijnen uit Kent, wat voor mij een openbaring was. Er is dus wel degelijk heel goede wijn in Engeland.

De desserts zijn een ander paar mouwen want die waren overheerlijk! Wat een smaken! De set pollen cream, met lokale honing, honeycomb snoepjes, een kwa smaken aangepast bolletje sorbet was gewoon top en vraagt gewoon naar meer.

4009

Gewoon Topgastronomie!

Ik heb de beschrijvingen bewust beperkt gehouden omdat ik niet constant in de overtreffende trap kon gaan, maar geloof me als ik zeg, dat alles goed zat. Ik zou zelfs geen enkel minpunt kunnen aanduiden. Alles zat gewoon goed ! Dit jonge team is heel goed op elkaar afgestemd en maakt een lunch of diner in Saltwood on the Green een magnifieke ervaring. De chef komt zelf de tafels bezoeken en de gasten naar hun ervaring vragen. Ik kon het niet laten en heb hem toch een beetje naar het geheim van het dessert gevraagd. Ik ben er ondertussen ook al terug geweest, en heb zelfs niet meer naar het menu gevraagd. Ik heb dit heel creatieve team hun ding laten doen : je elke minuut laten genieten van een topgastronomische ervaring. Oh, en zei ik al dat de prijzen voor deze kwaliteit belachelijk laag zijn ? Geloof me, dit is een tochtje over het kanaal meer dan waard.

NM.

Konijnenbout met mosterdzaad en venkel

7780

Konijn is de underdog van de proteïnes want ik ben er van overtuigd dat veel mensen vergeten hoe heerlijk rustiek konijnenvlees is. Het magere, malse vlees is ideaal in stoofpotjes en is gezond. Je kan met konijn echter veel meer mee doen dan het klassieke konijn met pruimen recept.

De stukken konijn worden op smaak gebracht met een mengsel van mosterdzaad en mosterd. Deze natte rub moet een nachtje in het vlees kunnen trekken, dus je begint je voorbereidingen een dagje vroeger. Hoe donkerder het mosterdzaad, hoe scherper, dus opletten geblazen. Daarbij serveren we licht aangestoofde venkel dat verder gaarde in het kookvocht, gekarameliseerde oven geroosterde wortelen en een smeuïge polenta. Dit alles werd opgediend met een top witte wijn uit Uruguay, een Bodega Garzon Viognier uit 2013, een tip van Stephane Humblet van ad bibendum Antwerpen. Ik had deze wijn geproefd op een avondje ad bibendum meets Van Tricht kazen en was er helemaal weg van. Voor de wijnliefhebbers onder jullie, Bodega Garzon in de gaten houden. Ook de rode zijn toppers.

Wat heb je nodig?

  • 1 konijn
  • 120 ml goede mosterd naar keuze
  • 2 EL bruine mosterdzaadjes
  • 1 ajuin
  • 2 venkelknollen
  • 2 takjes tijm
  • 1 takje rozemarijn
  • 5 blaadjes salie
  • 75 ml droge witte wijn
  • 500 ml kippenbouillon
  • Polenta

7778

Hoe maak je het?

Neem een kleine mengkom en meng de mosterd met het mosterdzaad. Kruid de stukken konijn met peper en zout. Smeer de stukken konijn in met een laag van het mosterdmengsel. Leg de stukken in een braadslede en laat een nachtje in de koelkast rusten.

Verwarm de volgende dag de oven voor op 180 graden. Doe een lepel olijfolie in een antikleefpan en bak de stukken konijn aan tot ze bruin zijn. Niet te lang, een paar minuten aan elke zijde is voldoende. Draai ze voorzichtig om zodat de mosterdkorst intact blijft. Haal de stukken konijn uit de pan en zet even opzij.

Nu mogen de stukken venkel en ajuin in de pan. We gaan deze ongeveer 10 minuten laten garen op een middelmatig vuur, samen met de rozemarijn, tijm en salie. Deglaceren met de wijn. Schraap de aanbaksels los. Voeg er de bouillon bij en breng aan de kook. Leg de stukken konijn op de groenten en zet een deksel op de pan (of gebruik een braadslede of ovenschotel die je kan afdekken). Deze mag nu in de oven voor ongeveer 45 minuten. Na deze tijd mag het deksel er af en mag je de schotel nog 10 minuten verder laten garen. Giet ondertussen het braiseervocht in een sauspan en reduceer tot 1/3. Kruid met peper en zout.

Serveer met smeuïge zachte polenta. Leg daar de stukken konijn op de polenta en over giet met een lepel saus. Ik gaf er ook wat geroosterde wortelen bij.

0523

NM Uncorked: Bodega Garzon Viognier 2013

7758

We serveerden dit gerecht met een opmerkelijke wijn uit Uruguay, de Garzon Viognier 2013 van Bodega Garzon. Ik kreeg deze tip van ad bibendum uit Antwerpen. Bodega Garzon is ongetwijfeld één de van meest besproken nieuwkomers. Uruguay is misschien bij ons niet zo gekend, maar het is de vierde grootste wijnproducent in Zuid Amerika. Kosten noch moeite werden gespaard voor dit nieuwe wijndomein, omgeven door bossen, palmbomen en enorme rotsen. Het prachtige domein strekt zich uit over het magnifiek glooiende landschap net landinwaarts van het betoverende vakantieoord Punta del Este. Het plaatsje heet Garzon, slechts 15 kilometer verwijderd van de Atlantische oceaan. Deze regio geniet van een mild klimaat en verschilt danig van de klassieke wijnregio ten noorden van Montevideo. De ligging is werkelijk uniek en de uitzichten adembenemend. Vanaf de oprichting enkele jaren geleden werd topoenoloog Alberto Antonini aangetrokken. Hij kreeg de middelen om alles tot in het kleinste detail te ontwikkelen en het resultaat laat niet afweten. De eerste wijnen zijn nu beschikbaar en charmeren door hun identiteit, fijne karakter en mooie structuur. Naast de ongelooflijk mooie rode wijn op basis van de typische druivensoort Tannat worden eveneens enkele heerlijke witte wijnen gemaakt op basis van Viognier, Albariño en Pinot Grigio.

NM.

Kalfsgebraad en cocotte met spruitjes en gnocchi alla romana

8301

Wanneer het koud en donker is vallen we gemakkelijk terug op stoofpotjes of éénpansgerechten. We maken vandaag een mooi stukje mals kalfsgebraad met geblancheerde en gebraiseerde spruitjes. Spruitjes zijn niet zo populair omwille van de zeer uitgesproken en soms bittere smaak, maar als je ze goed klaarmaakt vallen ze echt wel mee.

De spruitjes worden eerst geblancheerd in water met wat natriumbicarbonaat want zo blijven ze mooi groen. We bakken ze dan verder af in de pan van het kalfsgebraad en laten ze dan nog even verder garen in de saus.

Gnocchi alla romana classici

We serveren bij het kalfsgebraad, een een Romeinse klassieker. Gnocchi bestaan al sedert de 13e eeuw in geschreven recepten en de gnocchi gemaakt van bloem en water bestaan al veel langer dan de gnocchi waar wij mee vertrouwd zijn, namelijk diegene die je maakt met aardappelen (gnocchi di patate). De Romeinen deden hun eigen ding met gnocchi en zo ontstonden de ronde schijven gemaakt met semolina, boter, eieren en Parmezaanse kaas. Je zou denken dat deze gnocchi nogal zwaar zijn door de boter, eieren en kaas, maar niets is minder waar. Ze zijn eigenlijk heel licht en luchtig. Semolina stamt van het Italiaanse semola of zemelen, en is een geelkleurige bloem gemaakt van harde tarwe (semola di grano duro). Je kookt de semolina op bijna dezelfde manier als zachte polenta, maar je gebruikt melk in plaats van water. Eens de massa is opgesteven kan je ze gemakkelijk in vormen snijden zoals polenta.

Wat heb je nodig ? voor 4 personen

  • 1 stuk kalfsgebraad
  • 3 sjalotten
  • 1 teentje look
  • 25 cl cider
  • 10 cl room
  • 500 gram spruitjes
  • Boter
  • olijfolie

8577

Hoe maak je het ?

Maak de spruitjes schoon door het onderste er af te snijden en enkele van de buitenste bladeren te verwijderen. Blancheer de spruiten ongeveer 10 minuten in gezouten kokend water. Giet het water af en dompel de spruitjes in ijswater.

Kruid het kalfsgebraad met peper en zout. Neem je cocotte en bruin de kalfsschouder aan alle kanten. De fijn gesnipperde sjalotjes mogen er ook bij.

Deglaceer met de cider en een scheutje water. Kruid de kalfsschouder met specerijen naar keuze (bvb 5 spice). Zet het deksel op de pan en laat ongeveer 30 minuten verder garen op een zacht vuurtje.

Haal de rôti uit de pan en dek deze af met aluminiumpapier. Laat rusten.

Ondertussen doen we het fijn gesnipperde teentje look in de pan, samen met de spruitjes. Laat deze ongeveer 10 minuten verder garen. Snij de koude boter in blokjes en voeg toe aan de saus, samen met de room. Leg de rôti hier terug op en laat de saus nog een paar minuten indikken. Overgiet de rôti regelmatig met de saus. Wanneer de saus klaar is mag je opdienen.

Klik hier voor het recept van de gnocchi alla romana classici

NM.

Gnocchi alla romana classici

4329

Lang geleden heeft Nullam eens voor lange tijd in Rome ‘vastgezeten’ en had daar een leuke trattoria ontdekt die uitgebaat werd door de moeder van een collega. Een zeer leuke vrouw, una vera romana, die me met wilde gebaren heeft proberen wegwijs maken in de Romeinse keuken. En één van de gerechten die ze me heeft leren klaarmaken zijn deze gnocchi alla romana, een Romeinse klassieker.

Gnocchi bestaan al sedert de 13e eeuw in geschreven recepten en de gnocchi gemaakt van bloem en water bestaan al veel langer dan de gnocchi waar wij mee vertrouwd zijn, namelijk diegene die je maakt met aardappelen (gnocchi di patate). De Romeinen deden hun eigen ding met gnocchi en zo ontstonden de ronde schijven gemaakt met semolina, boter, eieren en Parmezaanse kaas. Je zou denken dat deze gnocchi nogal zwaar zijn door de boter, eieren en kaas, maar niets is minder waar. Ze zijn eigenlijk heel licht en luchtig.

Semolina stamt van het Italiaanse semola of zemelen, en is een geelkleurige bloem gemaakt van harde tarwe (semola di grano duro). Je kookt de semolina op bijna dezelfde manier als zachte polenta, maar je gebruikt melk in plaats van water. Eens de massa is opgesteven kan je ze gemakkelijk in vormen snijden zoals polenta.

Ze zijn heel gemakkelijk te maken en ideaal voor een dineetje want je kan ze op voorhand maken.

4321

Wat heb je nodig?

  • 750ml volle melk
  • 1 laurierblad
  • 1 teentje look, geplet
  • 125 gram semolina
  • 3 eigelen
  • 100 gram Parmezaanse kaas
  • Een snuifje nootmuskaat
  • 3 EL boter

Hoe maak je het?

Neem een sauspan met zware bodem en doe er de melk, het teentje look, een snuifje zout en het laurierblad in. Breng aan de kook. Verwijder het laurierblad en strooi al roerend de semolina in de melk. Blijven roeren, want je wil geen brokjes in je deeg. Het moet een mooie gladde massa zijn.

Verlaag het vuur en laat zachtjes verder pruttelen. Af en toe eens in roeren tot het mengsel is ingedikt en begint los te komen van de kant van je pan. Dit duurt ongeveer 10 à 15 minuutjes.

Haal de pan dan van het vuur en roer er met een garde de eigelen één voor één in. Als laatste mag de geraspte Parmezaanse kaas er bij. Kruiden met peper en flink wat zout en een snuifje nootmuskaat. De kruiding is heel belangrijk.

Beboter een diepe schotel en giet er de gnocchibeslag in. Verdeel het mengsel met een natte spatule over de schotel tot een dikte van ongeveer 1 centimeter en giet er de helft van de gesmolten boter over. Dek af en zet weg in de koelkast zodat het beslag kan opstijven.

Wanneer het beslag is opgesteven, kunnen we het gemakkelijk in vormen snijden (cirkels, vierkanten, driehoeken). Ik gebruik hier een ronde koekjessnijder met een diameter van 5 centimeter voor. De overschotten kan je met je handen terug in een vorm kneden. Uit deze hoeveelheid haal ik ongeveer 16 ronde schijfjes.

Nu blijft nog de afwerking over. Je kan ze in de resterende boter bakken of in de oven afwerken.

Bak de gnocchi in de boter tot ze mooi bruin en krokant zijn, ongeveer 5 minuten aan elke kant. Of leg ze in een ovenschaal, leg er wat blokjes boter op en wat geraspte Parmezaanse kaas en bak ongeveer 15 minuten in de oven op een temperatuur van 220 graden.

Deze gnocchi zijn heel lekker met een verse tomaten- of kaassaus of met een in de oven geroosterd stuk lams- of varkensvlees.

Eet de gnocchi terwijl ze warm zijn en vers. Eens ze gebakken zijn kan je ze niet meer opwarmen.

NM.

Krokant gebakken kippenlevers met paddenstoelen

8967

Het is koud dus maken we comfort food. Ik had zin in krokant gebakken kippenlevertjes met polenta. Maar één probleem, ik zat zonder polenta, dus werd het improviseren. Ik had gelukkig nog voldoende semolina in huis. Griesmeel of semolina (Italiaans) of semoule (Frans) is zeer dankbaar in de keuken omdat je er brood, pasta, crackers, spätzle, pudding en nog zovele andere dingen kan mee maken. Ik had geen tijd – lees geen zin – om er Gnocchi alla romana classici van te maken, dus heb ik de semolina maar klaargemaakt als polenta.

Veel mensen rekenen kippenlevertjes bij slachtafval en lopen er in een boog rond. Maar toch zijn ze heel lekker omwille van de speciale smaak. En ze zijn ook goedkoop.  Een paar tips om ze in perfecte omstandigheden klaar te maken. Koop helrode kippenlevers, want dat is ene teken dat ze vers zijn. Koop ze en maak ze onmiddllijk klaar, want je moet ze echt geen dagen laten liggen. Net zoals bij ander slachtafval geldt de regel hoe verser, hoe beter. En je moet ze ook goed droogdeppen voor gebruik want ze spatten nogal. En ze zijn op zijn best als je ze snel en kort bakt op een hoog vuur, zodat ze nog een beetje rosé zijn. Laat ze zeker niet uitdrogen.

Wat heb je nodig?

  • 500 kippenlevers
  • 1 ajuin/sjalot
  • Vers gemalen zwarte peper en zout
  • gram polenta
  • ¾ liter warme kippenbouillon
  • 50 gram boter
  • 50 gram Parmezaanse kaas

Hoe maak je het?

Spoel de verse kippenlevers onder koud water en dep ze droog. Verwijder eventuele vetslierten. Snipper een sjalot of een kleine ajuin fijn.

Verwarm wat olie en boter in een pan en bak de kippenlevers kort en op ene hevig vuur aan. Doe er de ajuin bij en de cultuurchampignons. Let op want kippenlevers kunnen redelijk spatten. Je kan er eventueel wat stukjes spek bij bakken, heel lekker.

De kippenlevers zijn op zijn best als ze rosé gebakken zijn. Dus om te vermijden dat ze uitgebakken zijn kan je er na een viertal minuten eens de punt van een mes in steken. Als er nog bloed uitkomt zijn ze nog niet klaar. Laat ze nog even verder bakken tot ze gaar zijn. Kruiden met peper en zout en als je wat saus wil, werk dan af met een scheutje madeira en wat fond.

Giet ongeveer ¾ liter warme kippenbouillon in een sauspan met zware bodem op een laag vuurtje. Giet er de semolina bij en roer met een houten lepel of een garde. Na ongeveer 5 minuten is de semolina klaar. We doen er een klontje boter bij om de semolina smeuïg te houden, en eventueel wat Parmeggiano. Kruiden met een draai peper van de molen en een beetje zout.

Schep wat hete semolina op een bord en schik er wat kippenlevertjes op. Lepel er wat saus rond en werk af met wat platte peterselie.

NM.

4735

Brasato al Barolo

0404

Cucina povera

Barolo is de koning der Italiaanse rode wijnen, met een volle smaak, veel aroma en tannine en zeker geen goedkope wijn om mee te koken. U zou natuurlijk een andere – lees goedkopere – wijn kunnen kiezen, maar om dit gerecht tot zijn recht te laten komen heb je een sterke, volle wijn nodig.

Een brasato is een klassiek gerecht uit Piemonte uit de categorie “piatti tipici della nonna”. De naam komt van brace, koken of garen over hete kolen. Men gebruikte de mindere stukken van het vlees en let dit langzaam garen in een zware pot op de hete kolen, terwijl men ging werken. De betere stukken van het vlees werden verkocht of gebruikt om salami te maken.

Ik heb voor dit gerecht al zowel runds- en kalfswangen gebruikt. Wanneer we deze gaan braiseren in Barolo, zal deze zware wijn met al zijn tannine de proteïne in het vlees aanvallen en het vlees zacht maken en aan het einde je een unieke en complexe saus geven. De geuren die je keuken zullen vullen tijdens het sudderen en smelten van het vlees, zullen je ongetwijfeld even naar het mooie Piemonte transporteren, waar ze deze brasato klaar maken met het lokale Fassone rundsvlees, dat bijna niet gemarbreerd is en ook bijna geen vet heeft.

Barolo is een rode DOCGDenominazione di Origine Controllata e Garantita – een gegarandeerde oorsprongbenaming, waarvan de productiezone zich uitstrekt over de gemeenten en nog wat kleinere gebieden. De wijn gemaakt van Nebbiolo druiven krijgt ondere andere zijn typerende smaak van de klei- en kalkhoudende grond op de heuvels die enorm veel zon krijgen. Als je ooit in de buurt bent, ga dan even binnen in het moderne en hippe Museo del vino a Barolo (WiMu – Wine Museum, Castello Comunale Falletti di Barolo), een schitterende creatie van  de beroemde architect François Confino.

We hebben het in onze recepten al dikwijls over het bruinen van vlees gehad. Ik wil hier toch nog eens verduidelijken dat het niet de verandering van kleur is die belangrijk is maar de verandering van smaak door het bruinen, en die verandering geeft de lekkere smaak aan je gerecht. Het vlees moet echt bruinen, en niet zomaar wat rond geduwd worden in een warme pan. Zorg dus voor een pan die groot genoeg is (of doe het in twee of drie keer). Als je teveel vlees in de pan hebt tijdens het bruinen, zal het beginnen stomen in zijn eigen vocht en zal het ook nooit bruin worden.

Wat heb je nodig?

  • 1 kilo kalfs- of rundswangen
  • Boter
  • olijfolie
  • 1 fles Barolo
  • 3 wortelen
  • 2 stengels selder
  • 1 rode ajuin
  • 1 EL jeneverbessen
  • Verse rozemarijn
  • 2 laurierbladen

Hoe maak je het?

Neem een glazen of keramieken schotel en doe er de in stukken gesneden groenten, het vlees en de kruiden in. Giet er de Barolo over en laat gedurende 24 uren op een koele plaats marineren. Roer af en toe eens om.

Haal de kalfswangen en de groenten uit de marinade, want die gaan we apart aanbakken. Giet zeker de Barolo niet weg want die gaan we gebruiken voor de saus en de smaak.

Dep het vlees droog met keukenpapier. Neem een grote pan met zware bodem en verwarm de olijfolie samen met een klontje boter. Bak het vlees aan alle kanten goed bruin. Vervolgens gaan we ook de groenten aanbakken tot ze zacht worden en lichtjes beginnen te verkleuren.

Giet de wijn over het vlees en de groenten, verhoog het vuur tot de wijn kookt en verminder dan het vuur tot de laagste stand en laat de brasato zo ongeveer 2 uur onder deksel zachtjes verder pruttelen. Je mag gerust halverwege eens omroeren. Indien het kookvocht verdampt is, giet er dan wat bouillon bij. Na twee uur controleer je de gaarheid, het vlees moet namelijk boterzacht zijn.

Haal de kalfswangen uit de pan en hou ze warm. Haal de jeneverbessen, rozemarijn en laurierbladen uit de pan, verwijder eventueel overbodig vet en giet de rest in een blender. Pureer tot je een mooi gladde saus hebt. Doe een goede klont boter in de pan en laat deze smelten. Roer de aanbaksels van het bakken en braiseren los. Giet er de gepureerde saus bij en laat zachtjes indikken. Controleer de kruiding en lepel de saus over de kalfswangen. Serveer met polenta.

NM.