Category Archives: Vegetarisch

Wil je minder vlees te eten? Wil je vaker vegetarisch eten? Hoe begin je aan vegetarische gerechten? Nullam geeft jou de lekkerste vegetarische recepten én handige tips om (h)eerlijk vegetarisch te koken. Eet smakelijk!

Rubs, Kruidenmixen, Vinaigrettes en Sausen, Vegetarisch

Snel gebakken radijsjes met pesto van witte miso

5511

Ik ben altijd heel tevreden als er radijzen op de markt zijn omdat ze zo veelzijdig zijn. Of je ze nu gebruikt in salades of op een klassieke eisandwich, ze geven altijd een krokante, frisse en pittige  toets aan je gerecht. Maar ook warm zijn ze heel lekker. Voor dit gerecht gebruiken we ook de blaadjes, want die gaan we verwerken in de pesto. Net als bij rode bieten zijn ook de groene blaadjes van radijzen eetbaar en lekker.

Wat is miso?

Miso is eigenlijk veel te weinig bekend en wordt daarom ook veel te weinig in de keuken gebruikt. Als het al eens gekocht wordt is het om misosoep te maken en de rest van het pakje blijft dan maanden in een vergeten hoek van de ijskast staan. Miso wordt al meer dan 2000 jaar in de Chinese, Japanse en in mindere mate ook in de Koreaanse keuken gebruikt. Miso heeft zeer vele gezonde kenmerken zoals digestief en energie opwekkend. Het merendeel van de Japanners begint trouwens zijn dag met een kom misosoep.

Miso is een pasta van (meestal) sojabonen, zeezout waaraan koji-kin wordt toegevoegd, een specifieke schimmel die het fermenteren start. Afhankelijk van de basis krijg je verschillende miso’s, namelijk zwarte kuro-miso – op basis van sojabonen, rode aka-miso – op basis van gerst en witte shiro-miso – op basis van rijst.

De witte shiro-miso is de minst gefermenteerde en minst zoute van de drie en heeft voor mij de subtielste smaak, dus perfect voor onze pesto. Zoek de natuurlijk gefermenteerde witte miso (niet gepasteuriseerd dus). De radijzen verliezen wat van hun pittige smaak, maar het toevoegen van de groene blaadjes en de pesto van miso maken er een echte smaakbom van. Geloof je me niet? Probeer het eens, je zal echt niet teleurgesteld zijn.

5651

Wat heb je nodig?

  • 1 bussel radijzen
  • 1 handjevol pijnboompitten
  • 1 teentje look
  • 2 EL witte miso
  • Zeeout en zwarte peper
  • Olijfolie (voor de pesto)
  • wat citroensap

Hoe maak je het?

Verwijder het groene look van de radijzen maar gooi die mooie groen blaadjes niet weg. Spoel ze even onder koud water en laat ze uitlekken. Snij de blaadjes in grove stukken.

Was ook de radijzen en snij ze in twee. Verwijder de witte gedeelten van de wortel.

We gaan eerst de pesto maken, net zoals een klassieke pesto. Doe wat van de grof gesneden blaadjes van de radijzen met het teentje look, de pijnboompitten en het zout in de vijzel en je stampt alles fijn met de mortier (pesto komt van het latijn platstampen). Het zout helpt om het proces te versnellen.  Doe er dan geleidelijk aan de olijfolie en de witte miso bij en blijf verder stampen tot je een smeuïge saus hebt. Proef even en kruid bij indien nodig, zeker met vers gemalen zwarte peper. Doe er op het einde enkele druppels vers citroensap bij.

Verwarm wat olijfolie (of geklaarde boter) in een sauteerpan en bak de radijzen snel tot ze wat goudbruin zijn, ongeveer 5 minuten. Begin op de snijkant en voeg er halverwege nog wat van de overgebleven groene blaadjes bij. De radijzen moeten krokant bliven. Als de radijsjes klaar zijn haal je de pan van het vuur en voeg je de pesto van witte miso erbij. Dien warm op.

De overgebleven pesto bewaar je in de ijskast onder een fijn laagje olijfolie.

NM.

5882

 

Salads & Side Dishes, Vegetarisch

Slaatje van groene linzen, boerenkool en rode biet

0529

De Vasten

In de middeleeuwen was de winterperiode traditioneel de tijd van grote feesten. In het begin van de lente zat men stilaan door de vleesvoorraden heen en moest er afgeremd worden. De katholieke kerk zorgde dus voor afremming door talrijke vastendagen te organiseren, zoals de vrijdag en de veertigdaagse vasten in de aanloop naar Pasen. Er mocht op die dagen geen vlees gegeten worden, wel vis, groenten en kaas. De rijken in die tijd aten meer exotische zaken die uit Turkije werden aangevoerd, zoals rozijnen, dadels, gedroogd fruit en ook vijgen. Als de vijgen te laat aankwamen uit het verre Turkije – dus na de vasten – sprak men van vijgen na Pasen. Ze waren dus overbodig geworden, want na de vasten mocht men terug vlees gaan eten. Vandaar de oorsprong van het gezegde ‘vijgen na Pasen’. Palmzondag had toen trouwens in die tijd de bijnaam ‘vijgenzondag’ omdat op die dag enkel vijgen werden gegeten.

Dit volledig terzijde want het recept van vandaag heeft niets met vijgen te maken, maar ik heb gehoopt dit vroeger al te publiceren gekoppeld aan een ander evenement, maar heb toen andere keuzes moeten maken. In die zin is het dus wel vijgen na Pasen. Boerenkool (of kale) is heel gezond maar wordt door weinig mensen klaargemaakt, ook al omdat men soms niet goed weet hoe.

0577

Er staan al heel wat gerechten op Nullam met boerenkool en ik koos deze keer voor een heel gezond slaatje in combinatie met in de oven geroosterde rode biet en groene linzen. U kan deze laatste ook vervangen door quinoa of een andere graantype. Dit 100% vegetarisch slaatje is net als een Duitse auto: dit is de basisversie maar je kan er ontelbare opties bijnemen. Heb je nog wat restjes prei, laat deze dan mee garen met de look en de boerenkool. Of voeg er broccoli bij, heel gezond, snel klaar en makkelijk te verwerken. Of als je dit recept onmiddellijk op individuele borden wil serveren, kan je bijvoorbeeld speerbroccoli of aspergebroccoli (of broccoloni, een kruising tussen broccoli en kailan, de chinese broccoli) gebruiken. Deze ogen mooi en geven een 3D effect aan je bord.  De vinaigrette met za’atar en oosterse ingrediënten is de smaakmaker van dienst.

Wat heb je nodig? (voor 4 personen)

  • 3 rode bieten
  • 3 EL plantaardige olie
  • 200 gram groene linzen
  • 2 teentjes look
  • 75 ml water
  • Sap van 1 ½ citroen
  • boerenkool (kale)
  • grof zeezout

Voor de vinaigrette

  • ¼ EL za’atar
  • ½ EL mirin
  • 1 EL sesamzaadolie
  • 1 EL rijstazijn

Hoe maak je het?

Verwarm de oven voor op 180 graden. Schil de rode bieten en snij ze in halve maantjes. Schik ze in een braadslede, besprenkel met een eetlepel olie en rooster in de oven gedurende ongeveer 45 minuten (of tot ze beetgaar zijn). Haal uit de oven en laat afkoelen.

Kook de groene linzen in ongeveer een liter water tot ze beetgaar zijn. Breng eerst het water aan de kook, voeg de linzen toe en verminder dan het vuur tot licht sudderen. Zet het deksel op de pan. Na ongeveer 30 minuten zijn de linzen klaar en mag je ze afgieten.

Verwarm de resterende olie in een grote pan en doe er de fijn gesnipperde teentjes look en de stukken boerenkool bij. Sauteer ongeveer 1 minuut op een middelmatig vuur. Giet er het water en het sap van 1 citroen bij en laat de boerenkool het vocht absorberen. Laat nog een twee tot drietal minuten verder garen tot de boerenkool zacht en gaar is. Controleer de smaak en kruid met zout en eventueel nog wat citroensap. Haal van het vuur.

Neem een grote slakom en meng de gekookte linzen, de stukken rode biet en de boerenkool door elkaar. Werk af met wat zeste van citroen.

Meng alle ingrediënten voor de vinaigrette en giet deze over je slaatje.

NM.

Salads & Side Dishes, Vegetarisch, Vinaigrette - Dressing

Gegrilde bloemkool met Libanese kruidige boter

5358

De eerste dag van oktober is Wereld Vegetarisme Dag – de start van de vegetarische maand, die eindigt met de World Vegan Day op 1 november. De bedoeling van deze actie is het bewustzijn te verhogen rond de ethische en humanitaire voordelen van vegetarisch eten en de positieve effecten op het milieu en vooral op onze gezondheid. Studies wijzen er op dat steeds meer Belgen ernaar streven om minder vlees te eten. Als je een alternatief wil voor dierlijke eiwitten kan je kiezen uit steeds uitgebreider assortiment van vegetarische producten, zowel vers, diepgevroren als gedroogde voeding.

 

Nullam is geen vegetariër maar eet wel regelmatig vegetarisch en traditiegetrouw publiceer ik elk jaar op 1 oktober een echt Vegetarian-Awarenessvegetarisch gerecht. Dit jaar kozen we voor een Libanees gerecht. Ik hou echt van de smaken en geuren van de Libanese keuken en heb het geluk heel dicht bij een heel goed Libanees restaurant te wonen, waar ik heel dikwijls op vrijdagavond te vinden ben.

Het recept van vandaag is een winner, daar kan je gewoon niet afblijven. Het is een eigen samenstelling van Libanese kruiden en smaken, stukjes van recepten hier en daar, en dit toegepast op een bloemkool (met dank aan Tarbouche voor de tip). Alle gebruikte kruiden zijn al in verschillende gerechten op deze blog gebruikt, zoals sumac, allspice, granaatappelmelasse enzoverder. Het resultaat is een smaakbom. En een tip, de bloemkool mag echt wel een beetje zwart zijn.

Wat heb je nodig ?

  • 1 bloemkool
  • Platte peterselie
  • Tahini
  • 2 EL geroosterde pijnboompitten
  • 1 teentje look
  • 2 EL citroensap
  • Grof zeezout
  • 2 EL Granaatappel melasse (eventueel verdund met water)
  • 3 EL granaatappelpitten

Libanese kruidige boter

  • 100 gram zachte en ongezouten boter
  • Verse citroensap (van 1 citroen)
  • 1 teentje look, geplet
  • 2 EL verse korianderblaadjes
  • 1 EL kaneelpoeder
  • 1 EL sumac
  • 1 ½ theelepel komijnpoeder
  • ½ theelepel allspice
  • Een snuifje nootmuskaat
  • Een snuifje kardemompoeder

5337

Hoe maak je het?

Snij de groene bladeren van de bloemkool. Breng een grote pot voldoende gezouten water aan de kook. Wanneer het water kookt verminder je het vuur tot middelmatig. Doe de bloemkool in de kookpot. De bedoeling is de bloemkool al gedeeltelijk te koken vooraleer we deze afwerken op de BBQ of onder de grill. Haal de bloemkool uit het water wanneer je er in prikt met een mes en nog wat weerstand voelt.

Ondertussen meng je de tahini met de fijn gesnipperde look en het vers citroensap. Voeg geleidelijk ijskoud water toe, om het geheel wat lopender te maken. Het resultaat moet een zijdezachte saus zijn.

Vervolgens maken we de kruidige boter. Gewoon alle ingrediënten onder de boter mengen. We gaan nu de boter op de bloemkool aanbrengen. Strijk de ganse bloemkool goed in met de boter en probeer zoveel mogelijk ook tussen de roosjes aan te brengen. Hou nog een beetje boter over voor later.

Leg de bloemkool op de BBQ en laat deze op direct vuur kleur krijgen. Draai de bloemkool regelmatig om en rond zodat ze overal kleur krijgt. Ze mag zelfs een beetje zwart branden, want dat bevordert de smaak. Borstel de overblijvende boter over de bloemkool.

Je kan dit ook onder de grill van je oven doen.

Wanneer de bloemkool voldoende kleur heeft en gaar is leg je deze op een serveerschotel. Bestrooi met de granaatappelpitten en geroosterde pijnboompitten en giet er wat tahinisaus en granaatappelmelasse over. Werk af met wat gesnipperde platte peterselie en dien warm op.

NM.

Salads & Side Dishes, Vegetarisch, Vinaigrette - Dressing

Geroosterde bloemkool met walnotensaus

0546

We kozen voor een gezond en vegetarisch recept vandaag, namelijk geroosterde bloemkool met een saus van tahini en walnoten. Dit is een heel gemakkelijk te maken en zeer verrassend bijgerecht.

Tahini is je waarschijnlijk niet onbekend want als je ooit hummus, shoarma, falafel of baba ghanoush hebt geproefd, heb je waarschijnlijk ook al tahini gegeten. Het is één van de meest gebruikte en populaire sausen uit de keuken in het Midden Oosten. Eigenlijk is het een broodbeleg.

Tahini is een pasta die wordt gemaakt van al dan niet geroosterde sesamzaadjes. Deze worden fijn gemalen en dan wordt er wat olijfolie en citroensap bijgedaan. Heel gemakkelijk zelf te maken.

Tahini smaakt zeer aards en nootachtig, maar veel subtieler dan andere notenboters. Je zal de smaak van tahini niet onmiddellijk opmerken in een gerecht, maar je zal wel voelen dat er iets mankeer als het er niet inzit.

Tahini wordt de basis van de dressing die we serveren bij de in de oven geroosterde bloemkool, en om de notensmaak wat te versterken doen we er walnoten bij. Vers geperst citroensap zorgt dan weer voor de friszure toets.

1864

Wat heb je nodig ?

  • 1 bloemkool
  • 100 gram walnoten
  • 60 ml vers geperst citroensap
  • 60 ml tahini
  • 2 EL water
  • 1 EL olijfolie
  • 1 sjalot
  • Verse dille

Hoe maak je het ?

Versnij de bloemkool in kleine roosjes.

Doe de walnoten in een kleine sauspan en giet er water over tot ze ongeveer met 2 cm water bedekt zijn. Laat dit ongeveer 20 minuten sudderen, tot de noten zacht geworden zijn. Giet dan het water af en laat op kamertemperatuur komen.

Leg de bloemkoolroosjes open op een braadslede en besprenkel met wat olie en zout. Rooster in de oven tot ze aan de randen bruin beginnen te worden. Haal uit de oven en laat afkoelen.

Pureer de gekoelde walnoten samen met de tahini en een ¼ cup vers geperst citroensap en 2 EL water, tot je een zeer gladde saus hebt. Indien de saus te dik is, doe je er nog een klein beetje water op kamertemperatuur bij.

Rooster de overgebleven walnoten in een droge pan tot ze hun aroma loslaten en ze krokant zijn. Hak ze fijn.

Leg de geroosterde bloemkoolroosjes op een serveerschotel en strooi er de geroosterde walnoten over. Daar mag de fijn gehakte dille bij en de gesnipperde sjalot. Kruiden met wat fleur de sel. Nappeer de walnotensaus over de bloemkool, eventueel nog wat vers geperst citroensap en serveer.

NM.

Rubs, Kruidenmixen, Vinaigrettes en Sausen, Vegetarisch

Pesto van salie en walnoten: een symfonie van herfstkleuren en smaken

0719

Een gunstige wind deed een grote hoeveelheid salie in de Nullam Microwaveum keuken belanden. Verse salie is één van die kruiden waar je van houdt of niet. De smaak is, vind ik, niet gemakkelijk te beschrijven: salie heeft een sterke eigenzinnige smaak, is sterk aromatisch, het heeft iets prikkelend en iets bitter. Als je het één keer geroken hebt zal je het nooit meer vergeten.  Het wordt meestal alleen in warme gerechten gebruikt en door de sterke smaak moet je wel een beetje opletten met de hoeveelheid die je gebruikt. Het meest gekende gerecht dat met salie gemaakt wordt is “saltimbocca alla Romana”: opgerold kalfsvlees, prosciutto en salie, opgediend met een saus op basis van Marsalawijn. Salie moet je dus combineren met andere ingrediënten met een sterke smaak, want ander proef je enkel de salie.

Salie of Salvia officinalis wordt al eeuwenlang als de wonderplant beschouwd wegens de helende of reddende eigenschappen die het zou hebben.

We gaan vandaag een pesto maken waarin we de fluwelen zachte blaadjes salie gaan verwerken met walnoten, die eveneens een uitgesproken smaak hebben. Deze niet zo typische pesto in combinatie met lekkere verse pasta is één van mijn favoriete gerechten, die ik om één of andere reden associeer met herfstweer. Een aanrader dus, ook omdat het ganse gerecht klaar is in een handomdraai.

Wat heb je nodig?

  • Een handvol jonge blaadjes salie, stengels verwijderd
  • 1 teentje knoflook
  • 1 theelepel geraspte citroenschil
  • ½  kopje gemalen walnoten
  • ½  kop geraspte Parmezaanse kaas
  • ½  kopje extra vergine olijfolie

Hoe maak je het?

Snij de salieblaadjes fijn met de hand, niet in een blender of keukenrobot. Gebruik hiervoor een fijn mes of een mezzaluna (halve maan- of wiegemes). Hak daarna de walnoten fijn en het teentje look. Voeg er nu ook alle andere ingrediënten bij in een kom en meng dooreen.  Proef even en voeg zout toe volgens smaak en meer parmezaan indien nodig. Het moet een dik mengsel zijn.

De pesto van salie en walnoten is heerlijk bij pasta. Kies voor een soort pasta die de saus goed opneemt (zoals fettuccine). Doe wat van de pesto in een grote serveerkom. Kook de pasta al dente en voeg op het einde van de kooktijd een paar lepels pasta water bij de pesto. Giet de pasta af en doe de uitgelekte pasta onmiddellijk in de serveerkom en meng dooreen. Serveer en doe op elk bord nog wat vers geraspte parmezaan.

NM.

Fingerfood & Aperitiefhapjes, Salads & Side Dishes, Vegetarisch, Vinaigrette - Dressing

Artisjokblaadjes met de perfecte vinaigrette

0224

De artisjok is door de Arabieren via Andalucia in onze contreien binnengebracht. Het zijn eigenlijk de bloemknoppen van de distelplant. Artisjokken zijn eigenlijk heel mooi van vorm en kleur: van bijna purper tot fel groen, van de grote Israëlische versie tot kleine Franse artisjok, en alles daar tussenin. En toch zie ik veel mensen er straal voorbijlopen in de winkel of er even naar kijken met een groot vraagteken in hun blik: wat doe ik hiermee of hoe begin ik er aan?

Hier een paar weetjes en adviezen om jullie op weg te zetten. Artisjokken vind je tegenwoordig het hele jaar rond maar ze zijn op hun best in de maanden juni en juli. Het is een gesofisticeerde vorm van een salade, maar duurt wel iets langer om klaar te maken. Niet onlogisch, maar hoe groter de artisjok, hoe langer de gaartijd. De grotere durven ook al eens iets bitterder te zijn dan de kleine versie. Ga voor artisjokken die nog heel gesloten zijn.

Stomen of koken?

Je kan de artisjokken stomen of koken in water. De stam of stengel moet er af en voor de rest doe je wat citroen (om het verkleuren tegen te gaan) en zout bij het water. Om te testen of je artisjok gaar is trek je er een blaadje af. Als het er gemakkelijk af gaat is je artisjok klaar. Om echt zeker te zijn moet je wel aan de binnenkant ofwel de dikste kant van het blaadje bijten. Dat is het enige deel van het blaadje dat eetbaar is. Haal de gare artisjokken uit het kookwater en gebruik het kookwater om eieren te koken. Deze krijgen dan een lichtgroene kleur.

Artisjokken eet je volgens de regels van de kunst met de hand. Je trekt er de blaadjes af en schraapt er met je tanden het vruchtvlees van, het onderste vlezige deel. De onderste, buitenste blaadjes zijn de meest ‘ taaie’, maar naarmate je naar de binnenste blaadjes gaat wordt de smaak van de blaadjes fijner en delicater. En ook de zachte bodem – het hart van de artisjok – is een delicatesse.

Er zijn verschillende mogelijkheden om artisjokken te eten. Wij kozen deze keer voor de koude versie, en die heeft enkel een vinaigrette nodig, meer niet. Een klassiek voorgerecht uit de Franse keuken, maar nog steeds heel gesofisticeerd en trendy.

0212

De perfecte vinaigrette

1. De verhoudingen

Een veel gedebatteerd onderwerp, niet alleen over de ingrediënten, de verhoudingen en de manier waarop je ze klaarmaakt. Ik begin altijd met een snuifje zout te laten oplossen in 1 EL witte wijnazijn. Daar worden dan 3 EL olie aan toegevoegd: 2 EL plantaardige olie (meestal zonnebloemolie) en 1 EL olijfolie (liefst “extra vergine” voor de smaak). Je zal zien dat deze mengeling na een paar minuten begint te schiften en dat willen we natuurlijk niet. Een vinaigrette is een onstabiele emulsie, twee vloeistoffen bijeen die eigenlijk niet mengbaar zijn, dus hebben we een bindmiddel nodig.

2. Bindmiddel

In commerciële dressings wordt lecithine gebruikt, een stof die in eigeel zit en gebruikt wordt als je mayonaise maakt (Kijk maar op de verpakking, het zijn de E-nummers van E400 tot E499). Je zou dus eigeel of zelfs koude puree kunnen gebruiken als emulgator, maar de meest populaire zijn miso, tahini, mosterdpoeder en natuurlijk mosterd zelf. Dijon mosterd is de meest natuurlijke partner voor een vinaigrette, omdat het bijkomend voordeel van Dijon mosterd is, dat hij op basis van witte wijnazijn is gemaakt. Je vinaigrette zal daarom dikker zijn en veel langer stabiel blijven. Om de smaak minder zuur en minder zout te maken, kan je er een klein beetje suiker bijdoen, maar ik kies voor honing, omdat deze de smaak van de mosterd versterkt, wat suiker niet doet.

3. Met wat maak je de vinaigrette?

De samenstelling van de vinaigrette zit nu goed, ook de dikte en de stabiliteit, nu nog een woordje over hoe we de vinaigrette maken. Gebruiken we een garde, een blender of gaan we voor de klassieke konfituurpot? Een vinaigrette maken met een garde lukt, maar het is hard labeur en je moet lang genoeg kloppen vooraleer je de perfecte emulsie hebt en je vinagrette stabiel is. Met een blender daarentegen zwier je molecules van de olie en de azijn zo hard uit elkaar dat ze uren nodig hebben om elkaar terug te vinden en je vinaigrette doen schiften. Ideaal voor grote hoeveelheden natuurlijk maar je vinaigrette wordt wel heel dik. Maar ze blijft zo wel enkele dagen stabiel.

Ideaal is nog altijd de methode met de konfituurpot. Meng eerst de andere bestanddelen, vooraleer je er de olie bijdoet. Deze methode is goed voor kleine hoeveelheden en de vinaigrette is minder dik en blijft ongeveer 90 minuten stabiel. En je hebt minder afwas dan de blender methode.

0215

Wat heb je nodig? Voor 4 personen

  • 4 artisjokken
  • Peper en zout
  • 1 citroen, in 4 gesneden

Voor de perfecte vinaigrette

  • 25 ml olijfolie
  • 75 ml plantaardige olie
  • 2 EL Dijon mosterd
  • 25 ml witte wijnazijn
  • Een snuifje zout

Hoe maak je het ?

Verwijder de stammen van de artisjokken en leg ze in een diepe pan. Vul de pan met water, een snuifje zout en de stukken citroen. Breng aan de kook en laat gedurende 40 minuten rustig sudderen. Ik leg een zwaar deksel op de artisjokken, zodat ze onder water blijven. Controleer de gaarheid door een blaadje er af te halen en er op te bijten.

Maak de vinaigrette door alle bestanddelen goed te mengen. Kruiden met peper en zout. Besprenkel de artisjokken met de vinaigrette. Nog een tip: zorg dat de artisjokbladeren droog zijn vooraleer je de vinaigrette er opdoet, want anders gaan ze de vinaigrette afstoten. En wacht sowieso tot het laatste moment om de vinaigrette aan te brengen.

NM.

 

Vegetarisch, Warme sausen

Geroosterde aardpeer met een dressing van bruine boter en ciderazijn

3369

De aardpeer is één van die vergeten groenten waar vele mensen gewoon voorbijlopen, ook omdat ze meestal in een hoekje van de groentewinkel worden weggemoffeld. In het Frans worden ze topinambour genoemd, en in het Engels heeft de naam iets meer prestige gekregen, namelijk Jerusalem artichoke. Aardpeer heeft echter niets met Jerusalem te maken, want de plant komt oorspronkelijk uit Noord-Amerika. De Huronindianen gebruikten de aardpeer al in 1600. De Engelse naam is vermoedelijk een verbastering van girasole articiocco, het Italiaanse woord voor zonnebloemartisjok.

De geur van aardpeer lijkt inderdaad een beetje op die van de artisjok, maar toch kan je ze moeilijk verwarren, zeker niet kwa uiterlijk. De aardpeer is een wortelknol, met andere woorden, we gebruiken in de keuken enkel het ondergrondse gedeelte.

Aardpeer heeft een zachte, zoete en een beetje nootachtige smaak en is bijzonder voedzaam en licht verteerbaar. Het is ook wetenschappelijk aangetoond dat de plant een geneeskrachtige werking heeft, niet alleen voor mensen met diabetes of suikerziekte.

De aardpeer is een knolgewas, dus bij aankoop zoek je vaste, harde knollen met een zachte huid, die niet te vuil zijn en een mooie rozerode kleur hebben, zonder vlekken (verkleuring). Ik persoonlijk schil ze niet – zeker niet voor dit gerecht – maar spoel ze even vluchtig af onder de kraan.

Aardpeer, net zoals pastinaak en wortelen, is op zijn best geroosterd in de oven.  We serveren de geroosterde aardperen met een dressing van warme bruine boter en zoet-zure azijn.

2797

Wat heb je nodig?

  • 1 kilo aardperen
  • 2 fijn gesnipperde sjalotten
  • 2 teentjes look
  • 60 ml ciderazijn
  • Verse tijm
  • ½ theelepel rode chilipepervlokken
  • 1 EL honing
  • Olijfolie
  • 2 EL ongezouten boter
  • ½ kilo spinazie
  • Fijn gesnipperde bieslook

Hoe maak je het? 

Verwarm de oven voor op 175 graden. Schil de aardperen en snij ze overlangs in twee. Schik ze op een ovenplaat en besprenkel met olijfolie, wat verse tijm, fijn gesnipperde look en wat zout.

Zet in de oven en rooster gedurende ongeveer een uur, of tot de aardperen gaar en mooi goudbruin zijn. Verwijder de tijm en de look.

De dressing

Terwijl de aardperen in de oven zitten, maken we de saus. Laat de ciderazijn op het vuur in een klein pannetje reduceren tot ongeveer 3 EL. Giet in een kommetje en voeg er de fijn gesnipperde sjalot bij, de rode chilipepervlokken en de honing.

Beurre noisette

We maken nu de beurre noisette. Doe de klont boter in hetzelfde pannetje en laat op een zacht vuurtje opwarmen tot deze licht goudbruin gekleurd is. Giet de beurre noisette bij het azijnmengsel en kruid met peper en zout.

Meng de spinazie met de ovengeroosterde aardperen, de fijn gesnipperde bieslook en de vinaigrette.

Dien lauwwarm op.

NM.

Fingerfood & Aperitiefhapjes, Vegetarisch, Wat gebeurt er op ..., Wie is ....

Carciofi alla Romana

8033

Marilyn Monroe: Miss Artisjok 1947

Op 1 juni 1926 wordt in Los Angeles, Norma Jean Baker geboren. Ze werd een icoon en sekssymbool in de jaren vijftig onder haar pseudoniem Marilyn Monroe, en is dat eigenlijk altijd gebleven. Wat weinigen weten is dat ze haar mondaine carrière begon met het winnen van de prestigieuze titel ‘Miss Artisjok’ in 1947. Dit marilyn-monroe-artichoke-queenevenement vond plaats in Castroville in Californië, een klein kuststadje van 6000 inwoners, gelegen in een landbouwgebied en gezegend met het perfecte klimaat voor het telen van artisjokken. Castroville is het artisjok centrum bij uitstek. Al meer dan 50 jaar lang wordt daar rond midden mei het Artisjok festival georganiseerd (voor meer info klik Artichoke Festival)

Middeleeuws en vegetarisch

Artisjokken worden al zeer lang in de keuken gebruikt. In de late Middeleeuwen werd aangeraden om  artisjokken te eten op de door de kerk georganiseerde vleesloze dagen (Etienne de LAIGUE, Singulier traicte contenant la propriete des Tortues, Escargotz, Grenoilles, et Artichaultz 1534). Het klassieke gerecht ‘artisjokken met hollandaise saus’, dat de goedkeuring van de kerk kreeg, was zo een alternatief gerecht ontworpen door La Varenne voor de talrijke vleesloze dagen.

Catharina de Medici

“In de voetsporen van Catharina de Medici: in de oven gebakken ei op Florentijnse wijze” bracht U het verhaal hoe Catharina onder andere artisjokken introduceerde aan het Franse hof. Ze organiseerde dikwijls festivals aan het hof,  “magnificences” genoemd, waarbij er regelmatig “garmugia”, artisjokkensoep op het menu stond, haar favoriete gerecht.

0909

Cynar (zie artikel)

Cynar werd in Italië gelanceerd in 1952. Ondernemer Angelo Dalle Molle experimenteerde met cynarine, een bittere stof uit de wortels en bladeren van artisjok. Hij verfijnde de smaak met 13 kruiden en planten tot een diepbruine bitterzoete likeur. Cynar was geboren en zag zijn succes snel uitbreiden over de landsgrenzen.

Een Romeinse delicatesse

De eetbare gedeelten van de artisjok (Cynara scolymus) zijn de vlezige schutbladeren en het  hart. We gaan vandaag een klassieker maken met de artisjokharten, namelijk “carciofi alla Romana”, een gerecht dat onlosmakelijk verbonden is met Rome. De artisjokharten worden gegaard in olijfolie met look en balsamico: je kan dit serveren als antipasto of voorgerecht.

Wat heb je nodig?

  • 6 artisjokken
  • 2 EL vers geperst citroensap
  • ½ cup witte wijn
  • ½ cup olijfolie
  • 4 teentjes look
  • 2 theelepels balsamico azijn
  • 1 cup water
  • Zout en vers gemalen peper
  • Platte peterselie
  • 3 EL geschaafde Parmezaanse kaas

Hoe maak je het?

Vul een kom voor de helft met water. Verwijder de bladeren van de artisjokken met een scherp mes tot je enkel de harten over hebt en snij deze in vier delen. Doe het vers geperst citroensap in een kom met water en voeg er de artisjokharten bij. Laat  rusten gedurende 10 minuten. Giet daarna het water weg en droog de artisjokharten met keukenpapier.

Neem een pan en doe er de artisjokharten, de witte wijn, de olijfolie, look en balsamico azijn in en laat gedurende 5 minuten sudderen op een zacht vuurtje.

Doe er het water, zout en peper bij, zet een deksel op de pan en laat verder garen gedurende 15 tot 20 minuten tot de artisjokharten zacht geworden zijn.

Giet dit alles op een serveerschotel, werk af met peper en zout, de platte peterselie en de parmezaanse kaas en dien op. Je kan dit ook koud serveren.

NM.

Vegetarisch

Pittig vegetarisch slaatje met kikkererwten

7960

Dagen Zonder Vlees DZV is een frisse bewustwordingscampagne over de impact van onze voedingsgewoontes op het milieu. Het opzet is simpel: 40 dagen minder vlees en vis eten. En dat met zo veel mogelijk mensen. Samen besparen we zo veel mogelijk  op onze ecologische voetafdruk. Samen verleggen we onze culinaire horizonten. DZV is geen pleidooi voor het volledige vegetarisme, maar een gezamenlijke uitdaging voor duurzamere voedingsgewoontes.

dagenzondervleesVeertig dagen zonder vlees of vis, dat krijg ik eerlijk gezegd niet verkocht bij de Nullammers maar af en toe kan wel. Ik denk niet zozeer dat minder vlees eten het probleem is maar wel minder vis.

Ondertussen hebben we toch al een aantal dagen meegedaan.

Ook vandaag gaan we voor een vegetarisch slaatje van ovengeroosterde groenten, waarin alles zit wat je nodig hebt voor een gezonde voeding: zoete aardappelen, courgette en vooral kikkererwten. Die zijn gewoon supergezond! Dit alles afgewerkt met een pittige dressing op basis van piri piri.

Wat heb je nodig?  

  • 1 rode paprika (zaadjes en zaadlijsten verwijderd)
  • zoete aardappelen
  • 2 courgettes
  • 1 rode ajuin
  • 2 blikken kikkererwten
  • Piri piri of andere pikante saus
  • brood

Hoe maak je het ?

Verwarm de oven op 200 graden. Snij de groenten in beetgare stukken. Neem een vuurvaste schotel of een braadslede en schik er de stukken paprika, ajuin, zoete aardappelen en courgette in. Besprenkel met olijfolie. Kruiden met peper en zout en specerijen naar keuze (bijvoorbeeld ras el hanout).

Laat gedurende 30 minuten garen in de oven, tot de groenten bruine randen vertonen.

Giet de kikkererwten in een kom en meng ze met de piri piri dressing. Meng deze onder de geroosterde groenten.

Serveer warm of koud, met Marokkaans brood.

NM.

7963

Salads & Side Dishes, Vegetarisch

Sperziebonen met look en amandelen

1749

Succulente groene bonen

Het is soms moeilijk groenten kiezen bij een gerecht omdat niet iedereen alles lust. Sperziebonen, fijne boontjes met een heerlijke zoete smaak, zijn echter heel populair.

Lekkere sperziebonen of prinsessenbonen zijn een passende aanvulling van vele gerechten:  want ze combineren goed met vele wildgerechten, kalkoen en ga zo maar door. Daarenboven zijn ze gemakkelijk en snel klaar te maken. Je kan ze op voorhand beetgaar koken, laten uitlekken en de geblancheerde sperziebonen pas afwerken wanneer je aan je hoofdgerecht bezig bent.

Meestal worden sperziebonen klaargemaakt met wat spek, maar wij maken vandaag een alternatieve versie met look- en amandelschilfertjes. Het is een soort sperziebonen “amandine” maar dan zonder de boter en met look.

Wat heb je nodig? voor 8 personen

  • 1 kilogram sperziebonen, schoongemaakt
  • 3 EL olijfolie
  • 2 teentjes knoflook, in dunne schijfjes gesneden
  • 1/3 cup geschaafde amandelen
  • zout en peper

Hoe maak je het?

Breng een grote pan water aan de kook. Voeg er 1 EL zout bij en dan de sperziebonen. Kook ze beetgaar – al dente – in ongeveer 5 minuten. Giet af en laat ze schrikken onder ijskoud water. Zo stopt het kookproces en behouden de bonen hun mooie groene kleur. Of je giet ze onmiddellijk in een kom met ijswater.

Neem een grote braadpan of een wok en verhit de olie op een middelmatig vuur. Doe de schijfjes look in de pan en bak al roerend gedurende 1 minuut. Voeg er dan de amandelen bij en bak nog een 2 tot 3 minuten tot alles mooi goudbruin is.

We gaan er laatste minuut de sperziebonen bij doen zodat ze kunnen opwarmen, kruiden met peper en zout en onmiddellijk opdienen. Wil je de smaak nog een beetje verbeteren, kan je er op het laatste moment nog een scheutje azijn bijdoen.

NM.