Category Archives: Home Made – Zelfgemaakt

De feestdagen staan voor de deur! Dat betekent heel veel gezelligheid en… cadeautjes! Cadeautjes krijgen en geven is heel leuk. Voor zij die het liever zelf maken of die een minder groot budget hebben kan je in de vijfde categorie ‘Home made – Zelfgemaakt’ talrijke originele zelfgemaakte spulletjes vinden. Allemaal geschenken die je op een gemakkelijke en leuke manier zelf kan maken.

Cantucci van Antonio Mattei

Sluit je eetfestijn af in stijl met cantucci van Antonio Mattei en Pantelleria Passito Licquoroso, een versterkte zoete witte wijn. Beide zijn trouwens leuke geschenken.

Pantelleria Passito Licquoroso

Een van de leukste zoete wijnen komt van het eiland Pantelleria, voor de westkust van Sicilië. De maker van deze Pantelleria Passito Licquoroso – Cantine Pellegrino – is ook bekend van de Marsala Pellegrino (zie artikel). Het eiland werd de dochter van de wind genoemd, door de Arabieren die het eiland domineerden. Er is dus inderdaad veel wind op dit kleine eilandje, en de bodemstructuur is vulkanisch gesteente.

Op Pantelleria wordt een witte zoete wijn gemaakt volgens de passito methode. Tijdens de gisting, waarin suiker wordt omgezet in alcohol, wordt alcohol toegevoegd (vandaar versterkte wijn). Dit zorgt ervoor dat de gistcellen sterven en er restsuiker overblijft. Aan dit halffabrikaat wordt een hoeveelheid op de hellingen ingedroogde, zoete druiven toegevoegd.

De Pantelleria Passito Licquoroso wordt gemaakt van Zibbibo druiven. De wijn is licht amberkleurig en door de vulkanische bodem krijgt de wijn een intense geur van abrikoos, honing en gedroogde vijgen. De smaak is evenwichtig en honingzoet, met tonen van gedroogde vijg en lichte hints van abrikozen. Een traditionele begeleider van deze wijn zijn droge zoetigheden, zoals panettone (zie artikel) of cantucci.

Cantucci koekjes van Antonio Mattei

Naast een glaasje Pantelleria Passito, hebben we ook iets zoet nodig dat er perfect bij past. Cantucci betekent eigenlijk uiteinde (van een koekje of van de deeg) of overschotje. De koekjes van gelijke vorm werden in de winkels verkocht en de armen moesten genoegen nemen met de resterende hoekjes en kantjes. Dat zijn de cantucci. De originele komen uit Prato in Toscane. Het recept voor cantucci werd uitgevonden in 1858 door Antonio Mattei, die er nog steeds zijn winkel heeft. De originele formule waarmee hij een prijs won op de Wereldtentoonstelling van Parijs (1867) bestond uit bloem, verse eieren, suiker, amandelen en pijnboompitten.

Prato is ook de stad van de bekende renaissance schilder Fra Filippo Lippi, beroemd voor zijn magnifieke frescoes. In de vroeg 20e eeuw nam de reputatie van de cantucci enorm toe want Herman Hesse maakte er zijn favoriete koekje van. Cantucci worden in wijn gedopt om ze wat zachter te maken en hun aroma nog meer te laten uitkomen.

Wil je cantucci zelf maken, dan volgt hier het recept.

Wat heb je nodig?

  • 250 gr bloem
  • 250 gr suiker
  • 2 grote eieren
  • 150 gr geroosterde amandelen (gepeld en grof gehakt)
  • 2 theelepels bakpoeder

Hoe maak je het?

Verwarm je oven tot 200 ° Celsius.

Meng de droge ingrediënten goed ondereen. Klop de eieren goed los en voeg ze langzaam bij de droge ingrediënten. Neem een (ingevette) bakplaat en verdeel het deeg in lange rollen van ongeveer 3 tot 4 centimeter dik.

Bak de rollen gedurende 20 minuten. Haal ze uit de oven en laat ze afkoelen. Snij de rollen schuin in schijfjes van 2 centimeter. Cantucci zijn biscotti, dubbel gebakken koekjes. Dus gaan we ze nu een tweede keer bakken. Leg de schijfjes op de bakplaat en laat ze nog 5 tot 10 minuten uitdrogen op een temperatuur van 150 °.

Dit is afhankelijk van je oven, dus het kan eventueel wat langer duren tot de ze de gewenste bruine kleur hebben. Het enige waar je moet rekening is mee houden is, dat je cantucci steeds harder zullen worden.

NM.

Braambessenlikeur zelf gemaakt

De zomer is in aantocht

Terrasjesweer gaat samen met gezellig genieten met vrienden van een lekker drankje. Eén van mijn favoriete verfrissende cocktails is een Gin Bramble (receptuur) en daarvoor hebben we braambessenlikeur (Crème de Mûre). Je kan die natuurlijk kopen in de winkel maar het is leuker om die zelf te maken.

Braambessenlikeur

Wat hebben we daarvoor nodig? Niet zo veel: een fles rode wijn, braambessen, suiker en een (neutrale) alcohol. Voor de rest een grote glazen pot en een fijne zeef. Er zijn natuurlijk veel recepten te vinden, maar ik koos voor een korte infusie van 48 uur. Ik heb het proces wat versneld door de braambessen in de wijn te pletten en ze alle dagen goed op te schudden. Maar je kan de braambessen ook 2 weken laten infuseren, zonder ze te pletten.

Wat heb je nodig?

  • 700 gram braambessen
  • 1  fles rode wijn van 750 ml (medium body)
  • 300 gram suiker
  • 120 ml neutrale alcohol

Hoe maak je het?

Spoel de braambessen even af onder koud water en laat uitlekken. Doe ze daarna in een grote gesteriliseerde glazen pot en giet er de fles rode wjn over. Plet de braambessen met een pureestamper zodat de sappen vrijkomen.

Dek af met een theedoek en zet weg in de koelkast gedurende 48 uur (of in een koele donkere kamer). Schud ze regelmatig eens op en plet verder indien nodig.

Na 48 uur kunnen we een eerste keer filteren door alles door een neteldoek te gieten. Pers het laatste sap uit de neteldoek zodat alleen de zaadjes en schillen overblijven.

Neem een grote pan en giet de vloeistof erin. Doe er de suiker bij en laat sudderen tot de suiker is opgelost een goede 5 minuten).

Haal van het vuur en laat afkoelen tot kamertemperatuur. Doe er nug de neutrale alcohol bij. Ik verkies neutrale gin of vodka.

Een afgekoeld mag je de braambessenlikeur in propere en gesteriliseerde flessen gieten. Je kan de likeur onmiddellijk gebruiken maar ze blijft zeker een jaar goed.

Een tip: maak er genoeg en geef ze weg als kerstgeschenk!

NM.

HomeMade Koffielikeur

Koffie en alcohol zijn de twee meest populaire dranken ter wereld, dus lijkt het niet meer dan logisch om ze te gaan combineren. Koffielikeuren blijven heel populair, en ja natuurlijk is het gemakkelijk om een fles in de winkel te kopen. Maar er gaat niets boven je eigen koffielikeur maken, want dan kan je ook gaan spelen met de smaak. En jouw koffielikeur zal ook niet zo siropig en zoet zijn als de commerciële versies. Koffielikeur is ook een heel leuk geschenk want iets dat je zelf hebt gemaakt is heel origineel.

Waarom zelf koffielikeur maken?

Met koffielikeur maak je heerlijke (after dinner) drankjes, zoals de espresso Martini en de Rum Alexander (zie recept). Maar ook voor een Black of White Russian heb je koffielikeur nodig. We besteden heel veel aandacht aan de cocktails voor de aperitief en de hapjes, en het eten zelf natuurlijk, maar na een kopieuze maaltijd blijft het meestal bij dessert en koffie of een klassieke pousse-café. Met een gesofisticeerde after dinner drink ga je net voor dat tikkeltje meer bij je gasten. Het WOW effect dus en een ideale afsluiter van je feest.

De receptuur

Ik heb redelijk wat onderzoek gedaan en heel wat recepturen bestudeerd om uiteindelijk toch maar het recept van koffielikeur uit het boek “Slow Coffee” te gebruiken. Het boek werd geschreven door Martine Nijsters, samen met Marjolein Vermeersch van Koffie Kàn uit Wenduine. Marjolein is daarnaast ook de bedenkster van de Roaster’s Gin (zie artikel).  Het boek en de gin zijn ook leuke geschenken voor onder de kerstboom.

De juiste ingrediënten en de juiste techniek

Het leek me minstens even belangrijk om de juiste ingrediënten te gebruiken. Eén daarvan is vodka. Persoonlijk vond ik niet veel verschil tussen een superpremium vodka en een goedkopere versie. Maar waar ik wel heel erg mee bezig geweest ben is de koffie, want je hebt de volgende keuzes: koffiebonen, grof gemalen, instant, klassiek gezette koffie, espresso maar ook cold brew en cold brew espresso! Keuze genoeg dus. Instant viel er onmiddellijk af, evenals de klassieke warm gezette koffie. Warme espresso leek me dan meer iets voor de Italiaanse (zoetere) Liquore al caffè.

Uiteindelijk heb ik drie versies gemaakt: bonen, grof gemalen en cold brew. Ik gebruikte hiervoor de Sidamo d’Ethiopië koffie van Hoorens Koffiebranderij (zie artikel).  Ethiopië is het geboorteland van de koffie. Sidamo wordt tot de absolute top van specialty coffee gerekend. De smaken zijn overweldigend. Een rijpe fruitsmaak met veel citrus, limoen en bergamot. Het beste resultaat kreeg ik met de bonen en de klassieke cold brew. Maar volgende keer probeer ik zeker de cold brew espresso versie.

Wat heb je nodig?

  • 500 gram bonen
  • 1 liter vodka
  • 6 el vanille-extract
  • 90 cl water
  • 1 kilogram rietsuiker
  • een snuifje zeezout

Hoe maak je het?

Laat de bonen, de vodka en het vanilla-extract een maand infuseren in een grote glazen pot of fles. sluit deze niet af, maar dek af met een kaas- of theedoek. Zet de pot weg in een koele en donkere plaats, maar niet in de koelkast.

Filter na de infusietijd het mengsel in een grote kookpot en voeg er het water, de suiker en een snuifje zeezout aan toe. Breng aan de kook op een middelhoog vuur. Verminder het vuur en laat te vloeistof zachtjes sudderen. Het mengsel moet indikken maar mag niet karamelliseren. Roer daarom genoeg om zodat de suiker niet aanbrandt.

Laat afkoelen en giet in flessen. Sluit af en bewaar bij voorkeur in de koelkast. En wacht nog een tweetal weken voor je de koffielikeur gebruikt. In het begin smaakt alles nog wat zoet, maar na twee weken zijn alle smaken gestabiliseerd.

NM.

Zelfgemaakte Appellikeur voor de feestdagen

Wij Belgen hebben geen traditie van speciale drankjes voor de kerstperiode. De Angelsaksische wereld kent eggnog (zie recept), in Frankrijk hebben ze de vin d’oranges (zie recept) en in Duitsland en Oostenrijk kennen ze de Glühwein en Bratapfellikör. Glühwein doet me teveel denken aan die verbasterde, hoofdpijnverwekkende slappe troep die je op elke kerstmarkt kan vinden. Dus we kozen dit jaar voor zelfgemaakte Bratapfellikör, ten eerste omdat dit aromatisch drankje perfect naar kerstsfeer ruikt en ook omdat dit een uniek gepersonaliseerd geschenkje is.

Iedereen kan deze appellikeur maken want je hebt er niet zoveel voor nodig en er zijn geen speciale technieken vereist. Je hebt enkel goede (winter)appelen nodig, en die hebben we genoeg voorhanden. Toeval wil dat ik op de persdagen van Yapado door Sarah Van Oostende de Marlene appelen uit Zuid-Tirol (Alto Adige) onder mijn neus geduwd kreeg. En met die mooi glimmende appelen gingen we aan de slag. Maar je kan evengoed een type winterappel gebruiken.

De Marlene® appel

Wat maakt Marlene® appels zo bijzonder? Dat begint met de rijke grond en het unieke klimaat in Zuid-Tirol, bijgenaamd het appelparadijs. De zon schijnt er meer dan 300 dagen per jaar, dus meer dan 2000 uren zon – en dat proef je! Verder zorgt het grote verschil in temperatuur ‘s nachts en overdag voor een stimulering van de suikers, een mooi kleurtje en een lekkere knapperige bite. En natuurlijk de passie van de meer dan 5000 familiebedrijven die samen de Coöperatie van Zuid-Tiroolse Fruittelers (VOG) vormen. Zij zetten zich dag in dag uit met hart en ziel in voor al het goede in de unieke Marlene® appels.

Voor de maceratie van de in de oven gebakken appelen gebruikte ik pure zuivere graanalcohol, gebotteld aan 96,2% door stokerij De Moor uit Aalst. Deze is ideaal om bijvoorbeeld bepaalde fruitsoorten in te laten trekken of voor de bereiding van zelf gemaakte likeuren zoals limoncello (zie artikel). Heb je dit niet voorradig gebruik dan zo neutraal mogelijke vodka.

Wat heb je nodig ?

  • 5 winterappelen
  • 1 EL boter
  • 50 gram suiker
  • 2 kaneelstokken
  • 3 steranijs
  • 4 kruidnagels
  • 150 gram lichtbruine suiker
  • 1 vanillestok
  • 1 citroen
  • 1 fles graanalcohol (0.7 liter) of vodka
  • 4 EL bruine suiker
  • 150 ml rum

Hoe maak je het ?

De oven voorverwarmen op 200 graden. Beboter een bakvorm. Was de appelen en schil ze. Snij in acht stukken. Schik de stukken appel in de bakvorm en bestrooi met suiker.

De kaneelstokken, steranijs en kruidnagel ook over de bakvorm verdelen. Bak de appelen gedurende een goede 20 minuten in de voorverwarmde oven. De appel moet intact blijven. Haal de vorm uit de oven en laat afkoelen.

Maceratie

Doe de stukken appel met de specerijen, de vanillestok en de zeste van één citroen in een gesteriliseerde glazen pot, die goed kan afgesloten worden. Giet de vodka erover en sluit de pot af. Zet deze weg op een koele, donkere plaats. Maar ook niet te ver weg, want je moet de pot wel alle dagen even opschudden tot de suiker volledig opgelost is. Je mag de inhoud van de pot ongeveer twee tot drie weken laten macereren. Het beste is af en toe eens te proeven want ik vond dat mijn likeur op punt stond na twee weken. Vergeet niet dat we met nogal sterk uitgesproken specerijen werken die gewoon de nodige tijd moeten hebben om hun smaak af te geven zonder te gaan overheersen. We willen een mooi gebalanceerde likeur.

Na de periode van maceratie (tussen twee en drie weken) gaan we de likeur afwerken door 200 gram water aan de kook te brengen met 4 EL bruine suiker. Laat deze ongeveer 3 minuten borrelen, haal dan van het vuur en laat afkoelen. Eens afgekoeld mag je de rum bij de suikersiroop doen en dit bij de appelen gieten. Het geheel nog eens goed mengen.

Filteren

We mogen nu de likeur filteren. Ik gebruik hiervoor een neteldoek. Na het filteren mag je op flessen gieten. Een eventueel nog een weekje laten rusten.

Zoals gezegd is dit een leuk (en lekker) gepersonaliseerd eindejaarsgeschenk. Je mag een mooi labeltje op de fles doen en nog wat versieringen, en de flessen zijn klaar voor de kerstboom.

Hoe serveer je de appellikeur?

Je kan de likeur puur drinken maar het beste is in een mooi glas gieten en afwerken met een beetje opgeklopte slagroom. Strooi er een snuifje kaneelpoeder over en geniet van deze feestelijke likeur. De smaak van deze geurige likeur is heel vol met uitgesproken winterse smaken en toetsen van de gebruikte specerijen.

De appellikeur is ongeveer een jaar houdbaar.

NM.

Fudge

Een typische zoetigheid voor de kerstdagen is fudge, een snoep gemaakt van boter, suiker en melk. Zelfgemaakte fudge is ook een uniek en gepersonaliseerd geschenkje. Ik ben er zeker van dat je hiermee wel een leuk pakje voor onder de kerstboom kan maken.

Het maken van fudge is nogal technisch maar eens je de techniek onder de knoet hebt kan je eindeloos gaan variëren. Belangrijk is een goede mise en place vooraleer je begint, want eens je van start gaat moet alles in een vloeiende beweging gaan. Je hebt zeker een goed thermometer nodig, want de temperatuur mag niet boven de 116 graden stijgen.

Fudge maak je door het kristalliseren van de suiker zo lang mogelijk uit te stellen. De suiker wordt opgelost in een bijna verzadigde vloeistof, die pas gaat kristalliseren bij het afkoelen. Vandaar dat we dikke gecondenseerde melk gebruiken: melk waaruit ongeveer 60% van het water is verdampt en waaraan nog eens 40% suiker is aan toegevoegd.

Vermijd ook langs de rand van je pan te schrapen omdat je daardoor kristallen aan de vloeistof toevoegt, die juist net dat kristallisatieproces gaan versnellen en dat willen we niet. Raak je pan ook niet onnodig aan, omdat je zo kristalvorming in de hand werkt.

Wat heb je nodig?

Hoe maak je het?

Om deze fudge te maken heb je een goede suikerthermometer nodig en een vierkante glazen schaal van 20 op 20 centimeter.

Giet de suiker, boter en melk in een sauspan. Suiker lost beter op in een warme vloeistof dan in een koude, dus gaan we de vloeistof opwarmen tot deze volledig is opgelost. Roer om met een houten lepel. Breng de vloeistof aan de kook en laat sudderen gedurende 20 tot 25 minuten.

Gebruik een suikerthermometer om de temperatuur van de vloeistof te monitoren. Wanneer je 116 graden Celsius hebt bereikt mag de pan van het vuur en mag je het vanilla extract toevoegen.

De temperatuur van je fudge mengsel zakt, en nu gaan we kristalliseren. Meng stevig met een houten lepel, een garde of een mixer tot je mengsel dik is geworden en bleek van kleur. Giet in een keramieken of glazen schaal en laat afkoelen.

Wanneer de fudge is afgekoeld en gezet haal je deze uit de kom. Nu kan je deze gemakkelijk in beetgare vierkanten of rechthoeken snijden.

Dit is de basisversie en wanneer je de techniek onder controle hebt kan je oneindig variëren met rozijnen, chocolade, noten, marshmallows enzoverder.

NM.

Kruidenzout voor Kerst

0156

Een origineel zelfgemaakt geschenk voor Kerst

Kruidenzout is zout waaraan je een special selectie van kruiden en specerijen hebt toegevoegd. Er zijn momenteel heel veel speciale soorten zout op de markt en ook de meeste kruiden zijn gemakkelijk te vinden. Kruidenmixen en kruidenzouten zijn een must in de keuken van elke kok omdat je er een recept een nieuwe dimensie kan mee geven en een veel diepere en intense smaak.

Maar ze zijn ook leuk als geschenk. Budgetvriendelijk maar toch súper leuk om cadeau te doen. En zelfgemaakt is toch veel leuker dan een kant-en-klaar cadeau? De foodies zullen dit zeker waarderen. Kruidenzouten, net als kruidenmengelingen zijn gemakkelijk te maken, het enige waar je moet op letten is de smaakbalans door compatibele kruiden en specerijen te selecteren. Hieronder volgt het recept voor een kruidenzout dat we speciaal voor de kerstperiode hebben gemaakt, op basis van zeezout, aangevuld met steranijs, tijm en rode chilipepervlokken, aangevuld met gemalen kaneelstok en gedroogde zeste van appelsien voor het kerstgevoel. Deze mix is een sensationele smaak- en geurexplosie.

Wat heb je nodig?

  • 200 gram grof zeezout
  • 4 stukken steranijs
  • 2 kaneelstokken
  • 1 EL rode chilipepervlokken
  • ¼ cup gedroogde tijm
  • 1 EL zeste van appelsien

Hoe maak je het?

Haal de zeste van de appelsien en laat drogen (in een lauwe oven).

Doe de rest van de ingrediënten – zonder het zout – in een blender of oude koffiemolen en maal fijn.

Voeg er het zout en de gedroogde zeste bij, meng even dooreen en verdeel over afsluitbare potjes.

Doe er een mooie strik rond en geef dit kerstzout als een cadootje of bewaar in de koelkast of op een droge plaats (tot 2 maanden).

NM.

Geroosterde pecannoten met rozemarijn

1976

Going nuts

Ben jij nog op zoek naar een ideetje voor je volgende cocktailuurtje of naar iets klein bij je aperitief voor de komende feesten, zoek dan niet verder. Deze in de oven krokant geroosterde pecannoten zijn echt verrukkelijk en het is zeer moeilijk om er van te blijven. Of heb je nu een minder groot budget of houd je gewoon van originele zelfgemaakte spulletjes, dan is dit een perfect geschenk.

De smaak van de pecannoten, het zoete van de honing, de subtiele toets van de rozemarijn, in combinatie met grof zeezout of fleur de sel maken dit de ideale “borrelnoot”. Het klaarmaken is geen harde noot om te kraken want in maximum 20 minuten ben je klaar. Het is tevens een leuke cadeautip: gewoon deze noten verpakken in een mooi doosje of schaaltje en je maakt er zeker iemand gelukkig mee.

Watheb je nodig?

  • 2 cups pecannoten
  • 2 EL boter
  • 1 theelepel grof zeezout of fleur de sel
  • ½ theelepel vers gemalen peper
  • 3 takjes rozemarijn
  • 4 EL honing

1972

Hoe maak je het?

Neem een sauspan en laat de boter zachtjes smelten. Haal van het vuur en voeg er peper en zout bij, de pecannoten, de honing en de rozemarijn.

Meng alles goed door elkaar en giet uit in een grote ovenschotel.

Zet in een op 165 º C verwarmde oven tot je ziet dat de pecannoten geroosterd zijn. Afhankelijk van je oven duurt dit ongeveer 10 tot 15 minuten.

Laat de pecannoten afkoelen, bestrooi ze dan met wat grof zeezout of fleur de sel  en schik ze op een serveerschaaltje. En probeer er dan maar eens van te blijven.

Mocht je er om één of andere reden toch nog wat overhebben, gebruik ze dan in een slaatje of serveer ze bij bijvoorbeeld gebakken brie.

Vandaag de borrelnoot, morgen volgt de borrel 🙂

NM.

 

Vin d’oranges

nullam-microwaveum-9962

Herfst

Je voelt het eerst in de lucht: de kilte. Het wordt ook frisser, vooral ‘s morgens en ‘s avonds. En je ziet ook al de eerste slierten nevel verschijnen in het landschap. Beetje bij beetje worden de groene blaadjes minder groen om uiteindelijk via oranje en rood naar goudkleurig en bruin te veranderen. De langzaam veranderende stand van de zon creëert een ander soort licht, het beeld van de oranje bladeren wordt aangevuld met de overal opduikende feloranje pompoenen en de eerste natte kasseistenen waarop de straatlichten al vroeg in de vooravond schijnen. De stilaan bladerloze takken en bomen leveren soms akelig mooie silhouetten op: het herfstbeeld sluipt langzaam maar zeker op ons netvlies. Ook de geuren die we associëren met de zomer maken plaats voor andere geuren zoals kaneel, karamel, winterappelen, geroosterde kastanjes en nootmuskaat. We kunnen onze verkleumde vingers gaan opwarmen aan een kom verse soep of warme chocolade.

Dit is geen reden om een culinaire winterslaap te houden of te gaan stilzitten. De zomergroenten maken plaats voor andere meer typische wintergroenten (en fruit) en we worden met nieuwe culinaire uitdagingen geconfronteerd.

Herfst is vin d’oranges maken

Traditiegetrouw bij het aanbreken van de herfst staat bij Nullam het maken van vin d’oranges op het programma. De meest geschikte appelsienen om deze likeur te maken zijn de bitterappelsienen uit Sevilla, een kleine sinaasappel met een dikke, doffe oranje-gele schil. Deze zijn echter pas op de markt van half januari tot half februari. Ik wil al een eerste lading vin d’oranges klaar hebben voor degustatie rond de kerstdagen en gebruik dus andere, beschikbare appelsienen. Ik maak dan wel opnieuw vin d’oranges met de Sevilla’s in februari.

nm-vin-doranges-1

Wat heb je nodig?

  • 2 ¼ liter roséwijn
  • ¼ tot ½ liter schnaps
  • 500 gram suiker
  • 3 tot 4 appelsienen
  • 1 citroen
  • 1 vanillestok
  • ½ EL kaneel
  • 3 kruidnagels

Hoe maak je het?

Zorg voor een zeer propere container die groot genoeg is. Kies voor een redelijk neutrale roséwijn, die geen al te uitgesproken smaak of kleur heeft. Ik gebruik Duitse schnaps van ongeveer 40 graden gemaakt van bijvoorbeeld perziken omdat deze helder en kleurloos is, met een lichte fruitsmaak. Je kan gerust een ander type fruit gebruiken. Maar gebruik geen kruidenlikeuren.

Warm een beetje van de roséwijn op met de suiker tot de suiker is opgelost en je een lichte siroop krijgt. Laat afkoelen en giet dit in de container. Doe er de rest van de roséwijn, de schnaps, de kaneel en de kruidnagels bij. Neem het vanillestokje, maak een inkeping in de lengte en haal er met een fijn mes de vanille uit en doe dit bij de alcohol. Als je nog nooit vin d’oranges hebt gemaakt is dit waarschijnlijk onbekend terrein, maar er zijn zoveel verschillende recepten omdat je hier echt zeer subtiel met de finale smaak kan spelen. Ben je een fan van vin d’oranges, schrijf dan na het proeven je bevindingen op en probeer de volgende keer je recept aan te passen. Ik persoonlijk doe er ook de vanillestok bij.

Neem drie tot vier appelsienen, naar gelang de grootte. Hier heb je terug de keuze. Persoonlijk gebruik ik de zeste van 1 van de appelsienen en snij ik alle appelsienen in stukjes en doe dit alles in de container. Snij ook de citroen in stukjes.

Kleef een etiket met de datum waarop je de vin d’oranges hebt gemaakt op de container en laat nu 45 dagen trekken (macereren) op een droge, koele en donkere plaats. Ik raad ook aan om tussendoor eens te proeven. Wanneer je brouwsel de voor jou perfecte smaak en sterkte heeft bereikt, kan je gaan filteren en op flessen trekken.

Filter de Vin d’oranges

Ik doe altijd een dubbele filtering met allerlei soorten doe-het-zelf gemaakte filters, gewoon om te vermijden dat je een vin d’oranges krijgt die er uitziet als troebel badwater. Dit is één van de belangrijkste stappen en ook een arbeidsintensieve. Maar hij is o zo nodig omdat het filteren voor de kleur, de helderheid en de smaak van je likeur zorgt. Nog een belangrijke tip: je wil natuurlijk zoveel mogelijk vloeistof overhouden na de filtering, maar er zal op het einde een moment komen waarop er vloeistof in je filter blijft staan en er niet meer door loopt. Er is een reden voor. Probeer dit niet te redden, gooi gewoon weg. Daarom filteren we net.

De flessen

De tweede keer dat ik de Vin d’oranges filter komt hij terecht in de uiteindelijke flessen. Welke flessen je ook gebruikt, zorg dat ze gesteriliseerd zijn.

Je vin d’oranges is nu klaar voor gebruik. Het is een aperitief dat echt vlot naar binnenloopt. De vin d’oranges ‘se boit comme du petit lait’, zoals men dat zo mooi zegt in het Frans.

Drink met mate(n)

NM.